niyasadm

‘ശിർക്ക്’ മഹാപാപമാണെന്നും അത് നരകം ശാശ്വതമാക്കുമെന്നും അറിയാത്തവർ മുസ്ലിംകളിൽ കുറവാണ്. പക്ഷെ അത് വന്ന് ചേരുന്ന വഴികളെക്കുറിച്ചും ചുറ്റുപാടുകളെക്കുറിച്ചും അശ്രദ്ധരാണ് അധികമാളുകളും. പലരും താൽകാലിക കാര്യ ലാഭങ്ങൾക്കുവേണ്ടി ആ മഹാപാപത്തിന് വഴിപ്പെടുന്നു.
എന്നാൽ നശ്വരമായ ഭൗതിക സുഖങ്ങൾക്കുവേണ്ടി ശാശ്വതമായ സ്വർഗ്ഗത്തെയാണ് ത്യജിക്കുന്നതെന്ന് അവർ ചിന്തിക്കുന്നില്ല!
മാത്രമല്ല, മുസ്ലിംകളിൽ തീരെ ശിർക്ക് വരികയില്ലെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നവരെയും കാണാൻ സാധിക്കും. എന്നാൽ ആ വിശ്വാസം പ്രമാണങ്ങളോടും അനുഭവങ്ങളോടും എതിരാണ്. മുസ്ലിംകളിൽ പിൽക്കാലത്ത് വിഗ്രഹാരാധന പോലുള്ള കടുത്ത ശിർക്കുകൾ പോലും കടന്നുവരുമെന്ന് ഹദീസുകളിൽ നിന്നു തന്നെ ഗ്രഹിക്കാം.
നിരവധി ഖുർആൻ വചനങ്ങളും ഈ ആശയത്തെ ബലപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്, അതിനാൽ മറ്റെന്തിനേക്കാളും ശിർക്കിനെ നാം ഭയപ്പെടുക തന്നെ വേണം.
നമ്മുടെ ശരീരവും വസ്ത്രവും വാഹനവും വീടും സമ്പത്തുമെല്ലാം ശ്രദ്ധിക്കുന്നതിനേക്കാൾ ഗൗരവത്തിലും പ്രാധാന്യത്തിലും ശിർക്ക് കടന്നുകൂടുന്നത് നാം സൂക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. എങ്കിൽ മാത്രമെ പരലോകത്തെ മഹാദുരന്തത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടുകയുള്ളൂ.
ശിർക്ക് നമ്മിലേക്ക് കടന്നുവരാൻ സാധ്യതകളുള്ള പല സാഹചര്യങ്ങളും സംഗതികളും ഇന്ന് നമുക്ക് ചുറ്റുമുണ്ട്. പലരും അത് തെറ്റല്ലെന്ന് വിചാരിച്ചും ഗൗരവം മനസ്സിലാക്കാതെയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അതിനാൽ അവയെ പ്രമാണങ്ങളുടെ വെളിച്ചത്തിൽ തുറന്നു കാണിക്കുക എന്നതാണ് ഈ കൃതികൊണ്ടുദ്ദേശിക്കുന്നത്.
ശിർക്കിൽ അകപ്പെട്ടവർക്ക് പശ്ചാതപിച്ച് മടങ്ങാനും മറ്റുള്ളവർക്ക് അത് ശ്രദ്ധിക്കാനും ഒരു പരിധിവരെയെങ്കിലും ഈ കൃതികൊണ്ട് സാധിക്കും എന്ന കാര്യത്തിൽ സംശയമില്ല.
പ്രസ്തുത ദൗത്യത്തിന് ഈ കൃതി ഉതകട്ടെ എന്ന പ്രാർത്ഥനയോടെ സത്യാന്വേഷികൾക്കു മുമ്പിൽ സമർപ്പിക്കുന്നു.

ശിർക്ക് അല്ലാഹുവിന് മാത്രം അവകാശപ്പെട്ട കാര്യങ്ങൾ അവന്റെ സ്യഷ്ടികൾക്ക് വകവെച്ചു കൊടുക്കുക എന്നതിനാണ് ഒറ്റവാക്കിൽ ശിർക്ക് (ബഹുദൈവത്വം) എന്നു പറയുക,
അല്ലാഹുവിന്റെ സത്ത്, ഗുണവിശേഷണങ്ങൾ, അധികാരാവകാശങ്ങൾ എന്നിവയിൽ ഏതിൽ പങ്ക് ചേർത്താലും അതെല്ലാം ശിർക്കു തന്നെ. എന്നാൽ ചിലരെങ്കിലും ധരിച്ചു വെച്ചിട്ടുള്ളത് അല്ലാഹുവിനെപ്പോലെ കഴിവിലും ശക്തിയിലുമെല്ലാം തുല്യരായി മറ്റൊരാൾ ഉണ്ടെന്ന് വിശ്വസിക്കുകയോ അല്ലാഹുവിന്റേതുപോലെ സ്വയം കഴിവും സ്വയം പര്യാപ്തതയും മറ്റുള്ളവരിൽ വിശ്വസിക്കുകയോ ചെയ്താൽ മാത്രമേ ശിർക്ക് വരികയുള്ളൂ എന്നാണ്. എന്നാൽ ഈ രണ്ട് വിശ്വാസങ്ങളും ശിർക്കു തന്നെയാണെന്നതിൽ തർക്കമില്ല. പക്ഷെ, അത് മാത്രമാണ് ശിർക്ക് എന്നതിനോട് പ്രമാണങ്ങൾ യോജിക്കുന്നില്ല. മറിച്ച് നേരത്തെ പറഞ്ഞതുപോലെ അല്ലാഹുവിന്റെ സത്തയിലോ (അല്ലാഹുവിനെപ്പോലെ മറ്റൊരു ശക്തിയുണ്ട് എന്ന് വിശ്വാസിക്കൽ) അധികാരാവകാശങ്ങളിലോ (പ്രാർത്ഥന, നേർച്ച തുടങ്ങിയ സ്യഷ്ടികളിൽ നിന്നും അവന് മാത്രം ലഭിക്കേണ്ടുന്ന കാര്യങ്ങൾ, മറ്റാർക്കെങ്കിലും നൽകൽ) അവന്റെ ഗുണവിശേഷണങ്ങളിലോ (അല്ലാഹു കാണുന്നതു പോലെ മറ്റാരെങ്കിലും കാണുമെന്ന് വിശ്വസിക്കൽ) തുടങ്ങി അവയിലേതെങ്കിലും ഒന്നിൽ പങ്കു ചേർത്താലും അത് ശിർക്കുതന്നെ.
ശിർക്ക് എന്നത് അല്ലാഹുവിന് ഏറ്റവും കൂടുതൽ കോപമുണ്ടാക്കുന്ന മഹാപാപമാണ്, കാരണം അവന്റെ അധികാരത്തിലും അവകാശത്തിലും മറ്റുള്ളവരെ പങ്കുചേർക്കലാണല്ലോ അത്. അതൊരിക്കലും അവൻ പൊറുത്ത് തരികയുമില്ല.,
ഖുർആൻ തന്നെ പറയുന്നു: (إن الله لا يغفر أن يشرك به ويغفر ما دون ذلك لمن يشاء ومن يشرك بالله فقد ضل ضلالا بعيدا (النسا١١٦)
“നിശ്ചയം അല്ലാഹു അവനോട് പങ്കു ചേർക്കപ്പെടുന്നത് പൊറുക്കുകയില്ല. അല്ലാത്തതെല്ലാം അവനുദ്ദേശിക്കുന്നവർക്ക് അവൻ പൊറുത്തു കൊടുക്കുന്നതാണ്, ആരെങ്കിലും അല്ലാഹുവിൽ പങ്കുചേർത്താൽ അവൻ നേർ മാർഗ്ഗത്തിൽ നിന്നും വളരെ ദൂരം പിഴച്ചുപോവുകതന്നെ ചെയ്തു.” (സൂറ: നിസാഅ് 12)
 (من يشرك بالله فقد حرم الله عليه الجنة ومأواه النار (المائدة: ۷۲) “ആരെങ്കിലും അല്ലാഹുവിൽ പങ്കുചേർത്താൽ അല്ലാഹു അവന് സ്വർഗ്ഗം നിഷിദ്ധമാക്കിയിരിക്കുന്നു. അവന്റെ ഭവനം നരകമാണ്.”
(സൂറ: മാഇദ 72)
നബി(സ) യോടു പോലും അല്ലാഹു പറയുന്നത് നോക്കൂ:
ولقد أوحي إليك وإلى الذين من قبلك لئن أشركت لَيحبطن عملك ولتكونن من الخاسرين (الزمر:  65 ) “(നബിയേ!) താങ്കളാണ് ശിർക്ക് ചെയ്യുന്നതെങ്കിൽ തീർച്ചയായും താങ്കളുടെ കർമ്മം നിഷ്ഫലമായിപ്പോവുകയും തീർച്ചയായും താങ്കൾ നഷ്ടക്കാരുടെ കൂട്ടത്തിൽ അകപ്പെടുകയും ചെയ്യും എന്ന് നിനക്കും നിന്റെ മുമ്പുള്ളവർക്കും വഹ്യ് നൽകപ്പെട്ടിട്ടുള്ളതും ഇതാണ്.” (സൂറഃ സുമർ- 65)
അപ്പോൾ, അല്ലാഹുവിനു മാത്രം നൽകേണ്ടുന്ന സംഗതികൾ അല്ലാഹുവല്ലാത്തവർക്കർപ്പിച്ചാൽ അത് അവൻ ഒരിക്കലും പൊറുക്കുകയില്ലെന്നും (എന്നാൽ മരണത്തിന് മുമ്പ് പശ്ചാത്താപ മനഃസ്ഥിതിയോടെ അവനോട് മാപ്പിരന്നാൽ മാത്രം അവൻ പൊറുത്തുകൊടുക്കുന്നതാണ്.) പുറമെ അത് ചെയ്യുന്നവന്റെ സൽകർമ്മങ്ങൾ പോലുംനിഷ്ഫലമായി പോകുമെന്നും ഖുർആൻ പറയുന്നുണ്ട്.
നാം നമ്മുടെ ശരീരത്തിന് അപകടങ്ങൾ സംഭവിക്കുന്നതും വീടിനും വാഹനത്തിനുമെല്ലാം കേടുപാടുകൾ പറ്റുന്നതും ഏറെ സൂക്ഷ്മതയോടുകൂടി ശ്രദ്ധിക്കാറുണ്ട്. എന്നാൽ അതിനേക്കാളെല്ലാം ഗൗരവത്തിലും പ്രാധാന്യത്തിലും സൂക്ഷിക്കേണ്ടത് നമ്മുടെ മനസ്സിലും കർമ്മങ്ങളിലും ശിർക്ക് വന്നുകൂടുന്നതിനെയാണ്. അത് പ്രവേശിച്ചാൽ പിന്നെ, ഇതുവരെ നാം ചെയ്തുകൂട്ടിയ എല്ലാ സർകർമ്മങ്ങളെയും അത് കാർന്നുതിന്നുകയും ശാശ്വതമായ നരകത്തീയിൽ നമ്മെ പതിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും.
ഖുർആൻ പറയുന്നു: ولو أشركوا لحبط عنهم ما كانوا يعملون (لأنعام: ۸۸ ) “അവർ അല്ലാഹുവിൽ പങ്ക് ചേർക്കുകയാണെങ്കിൽ (ശിർക്ക് ചെയ്താൽ) അവർ പ്രവർത്തിച്ചിരുന്നതെല്ലാം നിഷ്ഫലമായി പോകുന്നതാണ്.” (സൂറ അൻആം- 89)
ഇതേ കാര്യം നബി(സ) യോട് പോലും പറഞ്ഞതായി ഖുർആൻ ഉദ്ധരിച്ചിട്ടുണ്ട്.
(സൂറഃ സുമർ- 65)

അതുകൊണ്ട്, നമ്മുടെ കർമ്മങ്ങളെ മുഴുവൻ നിഷ്ഫലമാക്കിക്കളയുന്നതും ശാശ്വതമായി നരകത്തിൽ പ്രവേശിപ്പിക്കുന്നതുമായ ശിർക്ക് എന്ന ഈ അപകടത്തെ നാം ഓരോ നിമിഷത്തിലും സൂക്ഷിക്കുക. പലപ്പോഴും അത് കടന്നുവരുന്നത് നാം അറിയാറില്ല. അത് ഗോപ്യമായിട്ടാണ് കയറിവരിക. അതുകൊണ്ട് അത് കടന്നുവരാൻ സാധ്യതയുള്ള വഴികൾ നാം തിരിച്ചറിയുകയും ‘ശ്രദ്ധിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടത് അനിവാര്യമാണ്.

ശിർക്കും മുസ്ലീകളും
ശിർക്ക് അതീവ ഗൗരവമേറിയ പാപമാണെന്നും അത് ശാശ്വത നരകം നിർബന്ധമാക്കുന്നതും, ചെയ്ത സൽകർമങ്ങളെ ഹനിച്ചുകളയുന്നതുമായ മാരകരോഗമാണെന്നും നാം മനസ്സിലാക്കി. അതുകൊണ്ടു തന്നെ മുസ്ലിം സമുദായം എക്കാലത്തും ശിർക്കിനെതിരിൽ ജാഗ്രത പുലർത്തുകയും തങ്ങളുടെ വിശ്വാസത്തിലോ കർമ്മത്തിലോ ശിർക്കിന്റെ വല്ല അംശവും വന്നുപോവുന്നതിനെ അങ്ങേയറ്റം ഭയപ്പെടുകയും ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്. എന്നാൽ, നമ്മുടെ കൂട്ടത്തിൽ പലരും കരുതുന്നത് ശിർക്ക് മുസ്ലിംകളായ നമ്മെയൊന്നും പിടികൂടുകയില്ല എന്നാണ്.
പ്രത്യേകിച്ച്, ‘ലാഇലാഹ ഇല്ലല്ലാഹ്-മുഹമ്മദൻ റസൂലുല്ലാഹ്.’ എന്ന ശഹാദത്ത് കലിമ അംഗീകരിക്കുകയും നമസ്കാരവും മറ്റു ആരാധനകളും മുറപോലെ അനുഷ്ഠിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവർ പിന്നെ അക്കാര്യത്തിൽ ഭയപ്പെടാനില്ല എന്നാണ്.
എന്നാൽ, അവർ ധരിക്കുന്നതുപോലെയാണോ അവസ്ഥ? ഒരിക്കലുമല്ല.
മനുഷ്യരെ- പ്രത്യേകിച്ചും തൗഹീദിന്റെ വക്താക്കളാകേണ്ട മുസ്ലിംകളെ- ശിർക്കിലെത്തിക്കാനും അതുവഴി നരകത്തിലെത്തിക്കാനും ഇബ്ലീസും കൂട്ടാളികളും കിണഞ്ഞു പരിശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ശിർക്കിന്റെ ഗൗരവം പൊതുജന മധ്യേ കുറച്ചു കാണിക്കാനും സമുദായത്തിലെ പച്ചയായ ശിർക്കുകളെപ്പോലും കറ കളഞ്ഞ തൗഹീദും ഈമാനുമായി തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കാനും പണ്ഡിന്മാരിലൂടെ തന്നെ പിശാച് പ്രവർത്തിക്കുന്നു.
‘ലാ ഇലാഹ ഇല്ലല്ലാഹ്-മുഹമ്മദൻ റസൂലുല്ലാഹ്…’ എന്ന ശഹാദത്ത് കലിമ അംഗീകരിക്കുന്ന ഒരു മുസ്ലിം ശിർക്കിലകപ്പെടുന്നതിനെ ഭയപ്പെടേണ്ടതില്ലെന്ന ഗുഢമായ പ്രചാരണമാണ് പലരും ഒളിഞ്ഞും തെളിഞ്ഞും നടത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. എന്നാൽ, പരിശുദ്ധ ക്വുർആനോ സ്വഹീഹായ ഹദീസുകളോ ഈ നൂതന വാദഗതിയെ അനുകൂലിക്കുന്നില്ല. പ്രത്യുത, മറ്റുള്ള പാപങ്ങളെക്കാളേറെ ശിർക്കാകുന്ന പാപത്തെ ഭയപ്പെടാനും എല്ലാ രംഗത്തും ശിർക്കിനെതിരെ നിതാന്ത ജാഗ്രത പുലർത്താനുമാണ് ഇസ്ലാമിക പ്രമാണങ്ങൾ നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നത്. ചിലത് മാത്രം ഉദ്ധരിക്കാം,
സത്യവിശ്വാസികളിൽ ശിർക്ക് സംഭവിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ടെന്ന് വ്യക്തമായി അറിയിക്കുന്ന ഒരു വചനം ശ്രദ്ധിക്കുക: الذين آمنوا ولم يلبسوا إيمانهم بظلم أولئك لهم الأمن وهم مهتدون ( لأنعام: ٨٨) “വിശ്വസിക്കുകയും വിശ്വാസത്തെ ദ്രോഹ(ശിർക്ക്) ത്തോട് കലർത്താതിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരാരോ അവർക്കാണ് നിർഭയത്വമുള്ളത്. അവർ തന്നെയാണ് നേർമാർഗ്ഗം പ്രാപിച്ചവർ!” (സൂറഃ അൻആം- 82)
ഈ വാക്യത്തിലെ അക്രമം (ളുൽമ്) കൊണ്ടുള്ള വിവക്ഷ “ശിർക്ക്’ ആണെന്ന് നബി(സ) പ്രസ്താവിച്ചിട്ടുണ്ട്, എന്ന് ഹദീസുദ്ധരിച്ചുകൊണ്ട് പ്രമാണികരായ ഖുർആൻ വ്യാഖ്യാതാക്കളെല്ലാം രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.
അപ്പോൾ, സത്യവിശ്വാസത്തിൽ ശിർക്ക് കലരാതിരിക്കാൻ ഓരോ വിശ്വാസിയും ജാഗ്രത പുലർത്തണമെന്നാണ് ഈ വചനം നേർക്കുനേരെ പഠിപ്പിക്കുന്നത്.
അഥവാ, സത്യവിശ്വാസികളിൽ ശിർക്ക് വരാൻ സാധ്യതയുണ്ടെന്ന് ചുരുക്കം.
ഇതേ സൂറത്തിലെ മറ്റൊരു വചനത്തിന്റെ സാരം ഇപ്രകാരമാണ്.
“അല്ലാഹുവിന്റെ നാമം ഉച്ചരിക്കപ്പെടാത്തതിൽ നിന്ന് നിങ്ങൾ തിന്നരുത്. തീർച്ചയായും അത് അധർമ്മമാണ്. നിങ്ങളോട് തർക്കിക്കുവാൻ വേണ്ടി പിശാചുക്കൾ അവരുടെ മിത്രങ്ങൾക്ക് ദുർബോധനം നൽകിക്കൊണ്ടിരിക്കും. നിങ്ങൾ അവരെ അനുസരിക്കുന്ന പക്ഷം തീർച്ചയായും നിങ്ങൾ (അല്ലാഹുവോട്) പങ്കുചേർത്തവരായിപ്പോകും”  (അൻആം 121).
ഈ വചനവും മുസ്ലിംകളിൽ ശിർക്ക് വരാൻ സാധ്യതയുണ്ടെന്ന പാഠമാണ് നമുക്ക് നൽകുന്നത്. മാത്രമല്ല, ശിർക്ക് തങ്ങളിലോ തങ്ങളുടെ സന്താനപരമ്പരയിലോ ശിര്ക്ക് വന്നു പോവാതിരിക്കാൻ പുണ്യപുരുഷൻമാരായിരുന്ന നബിമാർ പോലും അല്ലാഹുവോട് പ്രാർത്ഥിച്ചിരുന്നു എന്നാണ് ഖുർആൻ മനസ്സിലാക്കിത്തരുന്നത്.
‘സൂറത്തു ഇബ്രാഹീമി’ ൽ ഇബ്റാഹീം നബി(അ) നടത്തിയ പ്രാർത്ഥനയിൽ ഇപ്രകാരം കാണാം. “ഇബ്റാഹീം ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞ സന്ദർഭം (ശ്രദ്ധേയമാണ്) എന്റെ രക്ഷിതാവേ, നീ ഈ നാടിനെ (മക്കയെ) നിർഭത്വമുള്ളതാക്കുകയും എന്നെയും എന്റെ മക്കളെയും ഞങ്ങൾ വിഗ്രഹങ്ങൾക്ക് ആരാധന നടത്തുന്നതിൽ നിന്ന് അകറ്റി നിർത്തുകയും ചെയ്യണമേ” (സൂ:ഇബ്റാഹീം- 15)
തൗഹീദിന് വേണ്ടി ജീവാർപ്പണം ചെയ്തു, വിഗ്രഹാരാധനക്കെതിരെ പോരാടിയ ഇബ്റാഹീം നബി(അ) തന്നെയും തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട സന്താനങ്ങളെയും കൊടിയ ശിർക്കിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെടുത്തണം എന്ന് പ്രാർത്ഥിക്കുമ്പോൾ ശിർക്ക് സമുദായ മക്കളിൽ പടർന്ന് പിടിക്കാതിരിക്കാൻ എക്കാലത്തും വലിയ ജാഗ്രത പുലർത്തണമെന്നതിന് വേറെ വല്ല തെളിവും ആവശ്യമുണ്ടോ?
തൗഹീദിൽ വിട്ടുവീഴ്ചയില്ലാത്ത ഇബ്റാഹീമീ മില്ലത്ത് പിന്തുടരാനാണ് അല്ലാഹു നമ്മോട് കൽപ്പിച്ചിട്ടുള്ളത്. ഇനി ‘ലാ ഇലാഹ ഇല്ലല്ലാ’ എന്ന കലിമത്തുത്തൗഹീദ് അംഗീകരിച്ച മക്കൾ, തന്റെ കാലശേഷം വഴി തെറ്റി ശിർക്കിലെത്തുമോ എന്ന പേടിയാൽ യഅ്കൂബ് നബി(അ) മരണാസന്ന ഘട്ടത്തിൽ മക്കളെ വിളിച്ചു ചെയ്ത അന്തിമ വസ്വിയ്യത്ത് സൂറത്തുൽ ബഖറയിൽ അല്ലാഹു എടുത്ത് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. പ്രസ്തുത വചനത്തിന്റെ സാരം ശ്രദ്ധിക്കുക.
“എനിക്ക് ശേഷം ഏതൊരു ദൈവത്തെയാണ് നിങ്ങൾ ആരാധിക്കുക എന്ന് യഅകൂബ് മരണം ആസന്നമായ സന്ദർഭത്തിൽ തന്റെ സന്തതികളോട് ചോദിച്ചപ്പോൾ നിങ്ങളവിടെ സന്നിഹിതരായിരുന്നുവോ? അവർ പറഞ്ഞു: താങ്കളുടെ ആരാധ്യനായ, താങ്കളുടെ പിതാക്കളായ ഇബ്റാഹീമിന്റെയും ഇസ്മായീലിന്റെയും ഇസ്ഹാഖിന്റെയും ആരാധ്യനായ ഏകദൈവത്തെ മാത്രം ഞങ്ങൾ ആരാധിക്കും. ഞങ്ങൾ അവന് കീഴ്പെട്ട് ജീവിക്കുന്നവരുമായിരിക്കും” (സൂറഃ അൽബക്വറ- 133)

ഇനി നമുക്ക് ഈ വിഷയത്തിലുള്ള ചില നബിവചനങ്ങൾ പരിശോധിക്കാം,
നബി(സ) പറഞ്ഞു: عن أبي هريرة عن النبي(ص) قال: «اجتنبوا السبع الموبقات«، قالوا يا رسول الله وما هن؟ قال : «الشرك بالله … (البخاري: ٢٧٦٦، مسلم : ٨٩) “നിങ്ങൾ നാശകരങ്ങളായ ഏഴ് പാപങ്ങളെ വർജ്ജിക്കുക… (ഒന്ന്) അല്ലാഹുവിൽ ശിർക്ക് വെക്കൽ…’ (ബുഖാരി ഹദീസ് നമ്പർ: 2766, മുസ്ലിം ഹദീസ് നമ്പർ: 89)
സ്വഹാബികളെ അഭിമുഖീകരിച്ചു കൊണ്ടാണ് നബി(സ) ഇപ്രകാരം ഉണർത്തുന്നത്. സമുദായത്തിൽ ശിർക്ക് വരാൻ സാധ്യതയില്ലെന്ന് നബി(സ) അവരെ ഉണർത്തിയിരുന്നുവെങ്കിൽ അവർ അക്കാര്യം തിരിച്ചു ചോദിക്കുമായിരുന്നില്ലേ?
മാത്രമല്ല, ജൂത കൃസ്ത്യാനികളുടെ ചീത്തയായ നടപടിക്രമങ്ങളെ ചാണിനു ചാണായും മുഴത്തിനു മുഴമായും ഈ സമുദായം പിൻപറ്റുമെന്നും നബി(സ) പ്രവചിച്ചിട്ടുണ്ട്. (ബുഖാരി)
എന്തായിരുന്നു ജൂതകൃസ്ത്യാനികളുടെ പ്രധാന വഴികേട്? അവർ പ്രവാചകൻമാരെ ദൈവപുത്രരായി അവരോധിച്ച് ആരാധിച്ചു. അതിനു സമാനമായ വിശ്വാസ വൈകല്യങ്ങൾ സമുദായത്തിൽ വരാതിരിക്കാനാണ് മുൻകൂട്ടി നബി(സ) മുന്നറിയിപ്പ് നൽകുന്നത്!
മറ്റൊരു ഹദീസ് കാണുക. “കൃസ്ത്യാനികൾ ഈസബ്നു മർയമിനെ അമിതമായി വാഴ്ത്തിപ്പറഞ്ഞത് പോലെ നിങ്ങൾ എന്നെയും അമിതമായി വാഴ്ത്തിപ്പറയരുത്, ഞാൻ അല്ലാഹുവിന്റെ ഒരു അടിമ മാത്രമാകുന്നു. അതിനാൽ അല്ലാഹുവിന്റെ അടിമയും അവന്റെ റസൂലും എന്ന് നിങ്ങൾ പറയുക” (ബുഖാരി. 3445)
കൃസ്ത്യാനികൾ ശിർക്കിലെത്തിയ മാർഗ്ഗത്തെ എടുത്ത് പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് ആ മാർഗ്ഗത്തെ സ്വന്തം സമുദായത്തോട് വിരോധിക്കുന്നതാണ് ഈ ഹദീസിൽ നാം കാണുന്നത്. പ്രവാചക സ്നേഹത്തിൽ അതിരുവിട്ട ജൂതകൃസ്ത്യാനികളുടെ മാർഗ്ഗം പിന്തുടരരുതെന്ന ഉപദേശം ശിർക്കിനെതിരിലുള്ള മുന്നറിയിപ്പാണെന്ന് തെളിവ് നിരത്തി സമർത്ഥിക്കേണ്ടതില്ലല്ലോ.
ഇതുപോലെത്തന്നെ, നബി(സ) വഫാത്താകുന്നതിന്റെ മണിക്കൂറുകൾക്ക് മുമ്പ് പോലും ആവർത്തിച്ച് ഉരുവിട്ട വാക്യം ആയിശ(റ) ഉദ്ധരിച്ചിട്ടുണ്ട്, “ജൂതകൃസ്ത്യാനികളുടെ മേൽ അല്ലാഹുവിന്റെ ശാപമുണ്ടാകട്ടെ! അവർ അവരുടെ നബിമാരുടെ കബറുകളെ ആരാധനാ കേന്ദ്രങ്ങളാക്കി” ഈ വചനം കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്ന ഉമ്മുൽ മുഅമിനീൻ ആയിശ(റ) പറയുന്നത്, “നബി(സ) അവർ ചെയ്തതു പോലുള്ളതിനെക്കുറിച്ച് തന്റെ ഉമ്മത്തിന് മുന്നറിയിപ്പ് നൽകുകയായിരുന്നു. അത് (ജനങ്ങൾ തന്റെ ക്വബ്ർ ആരാധനാ കേന്ദ്രമാക്കുമോ എന്ന ഭയം) ഇല്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ അവിടുത്തെ ക്വബ്ർ വെളിയിലെവിടെയെങ്കിലുമാക്കുമായിരുന്നു. പക്ഷെ, ഞാൻ ഇപ്പോഴും ഭയപ്പെടുന്നു- ജനങ്ങൾ അതിനെ ആരാധനാ കേന്ദ്രമാക്കുമോ എന്ന്.” (ബുഖാരി)
നോക്കുക. പ്രവാചകൻമാരുടെ ക്വബ്റിനെ ആരാധനാ കേന്ദ്രമാക്കുന്ന പച്ചയായ ശിർക്ക് തന്റെ സമുദായത്തിലും തിരിച്ചു വരുമോ എന്ന ആശങ്കയാണ് ഇപ്രകാരം ആവർത്തിച്ചു പറയാൻ അവസാന നിമിഷത്തിലും നബി(സ)യെ പ്രേരിപ്പിച്ചത് എന്ന് ആയിശ(റ)യുടെ ഈ വിവരണം നമ്മെ അറിയിക്കുന്നു.
മുസ്ലിം സമുദായം ഭാവിയിൽ ശിർക്കിലകപ്പെടാൻ പലവിധ സാധ്യതകളുണ്ടെന്നും അതിനെല്ലാമുള്ള പഴുതുകൾ കൊട്ടിയടക്കുകയാണ് ഇത്തരം മുന്നറിയിപ്പുകൾ കൊണ്ട് ഉദ്ദേശ്യമെന്നും സാമാന്യ ബുദ്ധിയുള്ള ആർക്കും മനസ്സിലാക്കാൻ പ്രയാസമില്ല. അതിനാൽ അല്ലാഹുവിന്റെയും തിരുനബി(സ)യുടെയും ആ മുന്നറിയിപ്പുകളും താക്കീതുകളും നാം മുഖവിലക്കെടുക്കുക, അതിലൂടെ നമ്മുടെ ഇഹ-പര നന്മക്കു മാത്രമേ കാരണമാകൂ, അവഗണിച്ചാൽ മഹാ ദുരന്തത്തിനും!!
ആ കൂട്ടത്തിൽ ഇന്ന് നമ്മുടെ സമൂഹത്തിൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതും വിവിധ മുഖങ്ങൾ ചൂണ്ടി സജീവമായി നിലനിൽക്കുന്നതുമായ കുറെ ശിർക്കൻ വിശ്വാസങ്ങളും ആചാരങ്ങളുമുണ്ട്. അത്തരം കാര്യങ്ങൾ കൃത്യമായ പ്രമാണങ്ങളുടെ വെളിച്ചത്തിൽ തുറന്നു കാട്ടുകയാണ് ഇനി നാം ചെയ്യുന്നത്. അതിനാൽ ശ്രദ്ധയോടെ വായിക്കുകയും തിരുത്തേണ്ടത് തിരുത്തുകയും സ്വർഗ്ഗം നിഷിദ്ധമാക്കുന്ന, നരകം ശാശ്വതമാക്കുന്ന അത്തരം അപകടത്തിൽ നിന്ന് അല്ലാഹു നമ്മെ കാത്തുരക്ഷിക്കുമാറാകട്ടെ ആമീൻ… 

പ്രാർത്ഥന;ഇസ്തിഗാസ

നമ്മെ സൃഷ്ടിച്ച് പരിപാലിക്കുന്ന അല്ലാഹുവിന് നാം അർപ്പിക്കുന്ന ഏറ്റവും വിശിഷ്ടമായ നന്ദി പ്രകടനമാണ് പ്രാർത്ഥന. നാം ചെയ്യുന്ന എല്ലാ ആരാധനകളുടെയും ജീവനും പ്രാർത്ഥന തന്നെ, അതുകൊണ്ട് പ്രാർത്ഥനകളെല്ലാം അവനോട് മാത്രമായിരിക്കണം. അത് ഇസ്ലാമിന്റെ നിർബന്ധ നിയമമാണ്.
നബി(സ) പറയുന്നു: عن النعمان بن بشير قال: سمعت النبي(ص) يقول: الدعاء هو العبادة . ثم قرأ: وقال ربكم ادعوني أستجب لكم إن الذين يستكبرون عن عبادتي سيدخلون جهنم داخرين (الترمذي رقم: ٢٩٦٩)
“നുഅമാനുബ്നു ബശീർ(റ) ഉദ്ധരിക്കുന്നു; അല്ലാഹുവിന്റെ റസൂൽ അരുളി: നിശ്ചയം പ്രാർത്ഥന അത് ഇബാദത്തു തന്നെ യാണ്.
ശേഷം നബി(സ) ഓതി: “നിങ്ങളുടെ നാഥൻ അരുളിയിരിക്കുന്നു. ”എന്നോട് നിങ്ങൾ വിളിച്ചു പ്രാർത്ഥിക്കുക, നിശ്ചയം ഞാൻ നിങ്ങൾക്ക് ഉത്തരം നൽകും. എനിക്ക് ഇബാദത്തെടുവാൻ അഹങ്കരിക്കുന്നവർ നിന്ദ്യരായി നരകത്തിൽ പ്രവേശിക്കുന്നതാണ്.” (തിർമുദി, 2969, 3247, 3372 ,ഇബ്നു മാജ: 3828).
അപ്പോൾ, പ്രാർത്ഥന ആരാധനയാണെന്നും അത് അല്ലാഹുവിനോട് മാത്രമെ പാടുള്ളൂ എന്നും യാതൊരു സംശയങ്ങൾക്കും പഴുതില്ലാത്ത വിധം മേൽ നബിവചനം പഠിപ്പിക്കുന്നു. അതിനാൽ പ്രാർത്ഥനകൾ അല്ലാഹുവിന് മാത്രമാക്കുക, സൃഷടികൾ അവരെത്ര ഉന്നതരായിരുന്നാലും അതിന് അർഹരല്ല. മാത്രമല്ല, അവരോടുള്ള പ്രാർത്ഥന അവൻ ഒരിക്കലും പൊറുക്കാത്ത മഹാപാപമായ ശിർക്കാ (ബഹുദൈവാരാധന)ണ് എന്നുകൂടി ഇസ്ലാം പഠിപ്പിക്കുന്നു.
ചില ഖുർആൻ വചനങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കുക: له دعوة الحق والذين يدعون من دونه لا يستجيبون لهم بشيء إلاّ كباسط كفيه إلي الماء ليبلغ فاه وما هو ببالغه وما دعاء الكافرين إلا في ضلال (الرعد: 14)
അല്ലാഹുവിനോടുള്ളത് മാത്രമാണ് സത്യമായ പ്രാർത്ഥന (മറ്റുള്ളവരോടുള്ള പ്രാർത്ഥന അസത്യത്തിന്റേതുമാണ്.) അവന് പുറമെ ആരോടെല്ലാം അവർ പ്രാർത്ഥിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നുവോ അവരാരും യാതൊരു ഉത്തരവും നൽകുന്നതല്ല.
വെള്ളം നിന്റെ വായിൽ വന്നെത്താൻ വേണ്ടി തന്റെ ഇരു കൈകളും അതിന്റെ നേരെ നീട്ടി കാണിക്കുന്നവനെപ്പോലെ മാത്രമാകുന്നു അവർ, അത് (വെള്ളം) വായിൽ വന്നെത്തുകയില്ലല്ലോ സത്യനിഷേധികളുടെ പ്രാർത്ഥന നഷ്ടത്തിൽ തന്നെയാകുന്നു.” (സൂറ റഅദ് – 14)
إياك نعبد وإياك نستعين (سورة الفاتحة 5) “നിന്നെമാത്രം ഞങ്ങൾ ആരാധിക്കുന്നു; നിന്നോടുമാത്രം ഞങ്ങൾ സഹായം തേടുകയും ചെയ്യുന്നു” (സൂറ ഫാതിഹ – 5)
قل إنما أدعو ربي ولا أشرك به أحدا (سورة الجن: ۲۰) “പറയുക, എന്റെ നാഥനോടു മാത്രമേ ഞാൻ പ്രാർത്ഥിക്കുകയുള്ളൂ. അവനിൽ ഒരാളെയും ഞാൻ പങ്ക് ചേർക്കുകയില്ല.” (സൂറ- ജിന്ന് 20)
فلا تدعو مع الله أحدا (سورة الجن: ۱۸) “അല്ലാഹുവിന്റെ കൂടെ മറ്റാരെയും നിങ്ങൾ വിളിച്ചുപ്രാർത്ഥിക്കരുത്.’ (സൂറ ജിന്ന്- 18)
وإذا سألك عبادي عني فإني قريب أجيب دعوة الداع إذا دَعان (سورة البقرة: ١٨٦) “എന്റെ അടിമകൾ താങ്കളോട് എന്നെക്കുറിച്ച് ചോദിച്ചാൽ (പറയുക) നിശ്ചയം ഞാൻ അവരുടെ സമീപസ്ഥനാണ്. (അതുകൊണ്ട്) പ്രാർത്ഥിക്കുന്നവൻ എന്നോട് പ്രാർത്ഥിക്കട്ടെ. ഞാൻ അവന്റെ പ്രാർത്ഥനക്കുത്തരം ചെയ്യും.” (സൂറഃ അൽ ബഖറ- 186)
അപ്പോൾ അല്ലാഹുവിനോടു മാത്രമേ പ്രാർത്ഥന (സഹായാർത്ഥന) പാടുള്ളൂ എന്ന് മേൽ ആയത്തുകൾ അസന്നിഗ്ദമായി പഠിപ്പിക്കുന്നു. ഇനി അല്ലാഹുവല്ലാത്തവരോട് തേടിയാലുള്ള അവസ്ഥയെ ഖുർആൻ ഗൗരവപൂർവ്വം വിശദീകരിക്കുന്നത് കാണുക:
إن تدعوهم لا يسمعوا دعاءكم ولو سمعوا ما استجابوا لكم ويوم القيامة يكفرون بشرككم ولا ينبئك مثل خبير (سورة الفاطر: 14) “നിങ്ങളവരോട് പ്രാർത്ഥിച്ചാൽ നിങ്ങളുടെ പ്രാർത്ഥന അവർ കേൾക്കുകയില്ല. ഇനി നിങ്ങൾ ജൽപിക്കുംപോലെ അത് കേട്ടാൽ തന്നെ അവർ നിങ്ങൾക്കുത്തരം നൽകുന്നതുമല്ല. നിങ്ങൾ ചെയ്ത ഈ (പ്രാർത്ഥനയാകുന്ന) ശിർക്കിനെ അവർ അന്ത്യദിനത്തിൽ നിഷേധിക്കുകയും ചെയ്യും.” (സൂറഃ ഫാത്വിർ- 14)
ومن أضل ممن يدعوا من دون الله من لا يستجيب له إلى يوم القيامة وهم عن دعائهم غافلون، وإذا حشر الناس كانوا لهم أعداء وكانوا بعبادتهم كافرين (سورة الأحقاف:٦،٥) “അന്ത്യനാൾ വരെ ഉത്തരം ചെയ്യാത്തവരോട് പ്രാർത്ഥിക്കുന്നവനെക്കാൾ വഴിപിഴച്ചവൻ മറ്റാരാണ്? അവരാകട്ടെ ഇവരുടെ പ്രാർത്ഥനയെക്കുറിച്ച് അശ്രദ്ധരുമാണ്. (മാത്രമല്ല അന്ത്യനാളിൽ) മനുഷ്യരെ ഒരുമിച്ചു കൂട്ടപ്പെടുമ്പോൾ അവർ ഇവരുടെ (പ്രാർത്ഥിച്ചവരുടെ) ശത്രുക്കളായിത്തീരുകയും, ഇവരുടെ ആരാധനയെ അവർ നിഷേധിക്കുകയും ചെയ്യും.” (സൂറഃ അഹ്ഖാഫ്- 5,6)
وقال ربكم أدعوني أستجب لكم إن الذين يستكبرون عن عبادتي سيدخلون جهنم داخرين (غافر: 60 ) “നിങ്ങളുടെ നാഥൻ പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു: എന്നോട് നിങ്ങൾ പ്രാർത്ഥിക്കുക. ഞാൻ നിങ്ങൾക്ക് ഉത്തരം നൽകാം. തീർച്ചയായും എന്നെ ആരാധിക്കുന്ന (പ്രാർത്ഥിക്കുന്ന) കാര്യത്തിൽ അഹങ്കരി ക്കുന്നവർ പിന്നീട് നിന്ദ്യരായി നരകത്തിൽ പ്രവേശിക്കുന്നതാണ്.” – (സൂറഃ ഗാഫിർ – 60)

ഇത്രയും ആയത്തുകൾ വ്യക്തമാക്കിയ കാര്യങ്ങളുടെ ചുരുക്കം ഇപ്രകാരം സംഗ്രഹിക്കാം:  
അല്ലാഹുവിനെ മാത്രമെ വിളിച്ചു പ്രാർത്ഥിക്കാൻ പാടുള്ളു.  
എല്ലാം കേൾക്കാനും അറിയാനും, പ്രാർത്ഥനകൾക്കുത്തരം ചെയ്യാനും അവനുമാത്രമേ സാധിക്കുകയുള്ളൂ.
അവനെയല്ലാതെ മറ്റാരെയും വിളിച്ചു തേടാൻ പാടില്ല.
അല്ലാഹുവല്ലാത്ത ആരാധ്യർക്ക് നമ്മുടെ സഹായാർത്ഥനകൾ കേൾക്കാനോ നമ്മുടെ പ്രയാസങ്ങളറിഞ്ഞ് ഉത്തരം ചെയ്യാനോ സഹായിക്കാനോ കഴിയില്ല.
അവരോടുള്ള പ്രാർത്ഥനയെ പരലോകത്ത് അവർ തന്നെ. നിഷേധിക്കും.
നമ്മൾ വിളിച്ചു തേടുന്നവർ നമ്മെ പോലുള്ള സൃഷ്ടികൾമാത്രം.
അവർ അങ്ങേയറ്റം ദുർബലർ.
അല്ലാഹുവല്ലാത്തവരെ വിളിച്ചു തേടുന്നവർ ഏറ്റവും വഴിപിഴച്ചവർ.
ചുരുക്കത്തിൽ, അല്ലാഹുവല്ലാത്തവരോടുള്ള പ്രാർത്ഥനയൽ നമ്മുടെ ഒന്നാം പ്രമാണമായ വിശുദ്ധ ഖുർആൻ ഒരു നിലക്കും അംഗീകരിക്കുന്നില്ലെന്നും അതിനെ ശക്തിയായി എതിർക്കുകയാണെന്നും നാം മനസ്സിലാക്കി.
ഇനി ഇസ്ലാമിന്റെ രണ്ടാം പ്രമാണമായ സുന്നത്ത് (ഹദീസ്) പരിശോധിച്ചാലും ഇക്കാര്യം മേൽപറത്തതുപോലെ തന്നെ ആണയിട്ടു സമർത്ഥിക്കുന്നതായി കാണാം.
ഒരു ഉദാഹരണം മാത്രം ശ്രദ്ധിക്കുക: قال النبي : إذا سألت فاسأل الله وإذا استعنت فاستعن بالله (ترمذى رقم: ٦٥١٦) അബ്ദുള്ളാഹിബ്നുഅബ്ബാസ്(റ) :നിവേദനം നബി(സ) പറഞ്ഞു: “നീ വല്ലതും ചോദിക്കുകയാണെങ്കിൽ അല്ലാഹുവിനോട് ചോദിക്കുക. നീ സഹായം തേടുകയാണെങ്കിൽ അല്ലാഹുവിനോട് തേടുക.” (തിർമുദി ഹദീസ് നമ്പർ: 6516)
ചുരുക്കത്തിൽ, അല്ലാഹുവോടു മാത്രമേ പ്രാർത്ഥിക്കാനും സഹായം തേടാനും പാടുള്ളൂവെന്നും മറ്റാരോടും അത് പാടില്ലെന്നും രണ്ടാം പ്രമാണമായ സുന്നത്തും നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നു.
മാത്രമല്ല, ഒരു വിശ്വാസി രാവിലെ ഉറക്കിൽ നിന്ന് ഉണരുന്നതു മുതൽ രാത്രി ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുന്നത് വരെയുള്ള വിവിധ സന്ദർഭങ്ങളിൽ നടത്തേണ്ട നൂറുക്കണക്കിന് സുന്നത്തായ പ്രാർത്ഥനകൾ നബി(സ്വ) നമ്മെ പഠിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്.
(ഉദാ:- വാഹനത്തിൽ കയറുമ്പോൾ, പുതുവസ്ത്രം ധരിക്കുമ്പോൾ, ഇടി മിന്നലുണ്ടാകുമ്പോൾ, രോഗ ശാന്തിക്ക്, ഖബർ സിയാറത്ത് ചെയ്യുമ്പോൾ…)
എന്നാൽ ഈ പ്രാർത്ഥനകളിലെവിടെയും അല്ലാഹുവല്ലാത്തവരോടുള്ള പ്രാർത്ഥനയുടെ ഒരു സൂചന പോലും കാണാൻ സാധ്യമല്ല. എല്ലാം അല്ലാഹുവോട് മാത്രമാണെന്നും അവയിലൊന്നും ആരുടേയും ഹഖും ജാഹും ബറകത്തുമില്ലെന്നതും പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധേയമാണ്. അതിനാൽ ഈ മാതൃക സ്വീകരിച്ച് ഇടയാളൻമാരും മധ്യവർത്തികളുമില്ലാതെ നേർക്കുനേരെ അല്ലാഹുവിനോട് മാത്രം പ്രാർത്ഥക്കണമെന്നാണ് ഇസ്ലാം പഠിപ്പിക്കുന്നത്.
അപ്പോൾ, മരിച്ചുപോയ മഹാത്മാക്കളെ വിളിച്ചു ഇസ്തിഗാസ നടത്താം; അവർക്ക് നമ്മുടെ പ്രാർത്ഥനകൾ കേൾക്കാനും ഉത്തരം ചെയ്യാനും സാധിക്കും; അതിനാൽ അവരോടുള്ള അർത്ഥന ശിർക്കോ കുഫ്റോ ആകുന്നില്ല എന്ന നമ്മുടെ നാട്ടിലെ ചില പണ്ഡിതന്മാരുടെ വാദത്തിന് ഇസ്ലാമികമായി ഒരു കഴമ്പുമില്ലെന്നും അതു വലിയ അപകടത്തിലേക്കാണ് എത്തിച്ചേരുക എന്നും ഇത്രയും വിശദീകരിച്ചതിൽ നിന്നും വ്യക്തമായല്ലോ. അതിനാൽ പ്രാർത്ഥകൾ എല്ലാം നേർക്കുനേരെ അല്ലാഹുവിനോട് മാത്രമാക്കുക. ഈ രംഗത്ത് ശിർക്ക് വരുന്ന വഴികളെ കരുതിയിരിക്കുകയും ചെയ്യുക.

ഇന്ന് വെള്ളിയാഴ്ച , തിരക്കു പിടിച്ച നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ മറ്റു ദിവസങ്ങളിൽ നിന്ന് എന്തെങ്കിലും മാറ്റം ഈ ദിവസത്തിൽ ഉണ്ടോ..?
ഇല്ലെങ്കിൽ ഉണ്ടാവേണ്ടതുണ്ട്,
ഇന്ന് നാം ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട ചില കാര്യങ്ങൾ.
• നബി(സ്വ) യുടെ പേരിൽ സ്വലാത്ത് വർദ്ധിപ്പിക്കൽ.
• കുളിക്കൽ.
• നല്ല വസ്ത്രം ധരിക്കൽ.
• പുരുഷന്മാർ സുഗന്ധം പൂശൽ.
• സൂറത്തുൽ കഹ്ഫ് പാരായണം ചെയ്യൽ .
(വ്യാഴാഴ്ച മഗ്’രിബ് മുതൽ വെള്ളിയാഴ്ച മഗ്’രിബ് വരെ)
• നേരത്തേ പള്ളിയിലേക്ക് പോകൽ.
• നിശബ്ദമായി ഖുതുബ ശ്രദ്ധിച്ച് കേൾക്കൽ .
(സംസാരിക്കുന്നവരോട് മിണ്ടാതിരിക്കൂ എന്ന് പറയുന്നവർക്ക് ജുമുഅ നഷ്ടപ്പെടുമെന്ന് പ്രവാചകൻ (സ്വ).
• ഖുതുബ ശ്രവിക്കുമ്പോൾ കാൽ മുട്ടിൽ കൈകൾ കെട്ടി ഇരിക്കാതിരിക്കൽ. ( നബി (സ്വ) വിരോധിച്ചത്.)
• പ്രാർത്ഥനകൾ അധികരിപ്പിക്കൽ. 
( വെള്ളിയാഴ്ച ഒരു പ്രത്യേക സമയത്തെ പ്രാർത്ഥനക്ക് അല്ലാഹു പെട്ടെന്ന് ഉത്തരം നൽകും, സമയം ക്ലിപ്തപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല.)
അല്ലാഹു നമ്മെയെല്ലാം അനുഗ്രഹിക്കട്ടെ.. ആമീൻ….

മഹാത്മാക്കളായ അമ്പിയാക്കൾക്കും ഔലിയാക്കൾക്കും അവരുദ്ദേശിക്കുമ്പോഴെല്ലാം, ജീവിതകാലത്തെന്നോ മരണശേഷമെന്നോ വ്യത്യാസമില്ലാതെ മറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ (ഗൈബ്) അറിയാൻ സാധിക്കുമെന്നാണ് ഇന്ന് പലരും വിശ്വസിക്കുന്നത്.
ഒരു വിഭാഗം പണ്ഡിതന്മാർ വരെ അപ്രകാരം തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അതിനാൽ നഷ്ടപ്പെട്ട സാധനങ്ങൾ എവിടെ എന്നറിയാനും മറ്റുമായി മഖ്ബറകളിലേക്കും തങ്ങന്മാരുടെയും ബീവിമാരുടെയും അടുത്തേക്കും പോകുന്ന പതിവ് ഇന്ന് വ്യാപകമായി കാണാം. എന്നാൽ, ഈ വിശ്വാസം ഇസ്ലാമിക പ്രമാണങ്ങൾക്ക് തികച്ചും വിരുദ്ധമാണ്. കാരണം, മറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ അറിയുന്നവൻ അല്ലാഹു മാത്രമാണ്. അവന്റെ ഇഷ്ടദാസൻമാരായ അമ്പിയാക്കൾക്കുപോലും അവരുദ്ദേശിക്കുമ്പോഴെല്ലാം ഉദ്ദേശിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളറിയാൻ സാധിക്കുകയില്ല.
വിശുദ്ധ ഖുർആൻ ഇക്കാര്യം അടിവരയിട്ട് സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഹദീസുകളിലും ഇസ്ലാമിക ചരിത്രത്തിലും ഒട്ടനവധി സംഭവങ്ങളും അതിന് സാക്ഷിയാണ്.
ചില ഖുർആൻ വചനങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കുക: (عالم الغيب و الشهادة فتعالی عما يشركون (المؤمنون: ۹۲) “ദൃശ്യവും അദ്യശ്യവും അറിയുന്നവൻ അല്ലാഹുവാണ്. അതിനാൽ (അതിൽ) അവർ പങ്കുചേർക്കുന്നതിൽ നിന്നും അവൻ അത്യുന്നതനായിരിക്കുന്നു.” (അൽ മുഅമിനൂൻൻ: 92)
അല്ലാഹു വീണ്ടും പറയുന്നു (قل لا يعلم من في السماوات والأرض الغيب إلا الله وما يشعرون أيان يبعثون (سورة النمل : 65 ) “പറയുക, അല്ലാഹുവല്ലാതെ, ആകാശഭൂമിയിലുള്ളവരാരും അദ്യശ്യകാര്യങ്ങൾ അറിയുകയില്ല. അവരെപ്പോഴാണ് ഉയിർത്തെഴുന്നേൽപ്പിക്കപ്പെടുകയന്ന് (പോലും) അവരറിയുകയില്ല.” (സൂറ:നംല്:65)
മുകളിലുദ്ധരിച്ച ആയത്തുകളിൽ നിന്നും മറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ അല്ലാഹുവിന് മാത്രം അറിയുകയുള്ളൂ എന്നും സ്യഷ്ടികളിലാർക്കും അറിയില്ലന്നും വ്യക്തമാണ്. മാത്രമല്ല, അല്ലാഹുവിന്റെ ഇഷ്ട ദാസന്മാരായ അമ്പിയാക്കൾക്കുപോലും അവരുദ്ദേശിക്കുമ്പോൾ മറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളറിയില്ലെന്നും, എന്നാൽ വഹിയിലൂടെ അല്ലാഹു പ്രത്യേകം അറിയിച്ചു കൊടുത്താൽ മാത്രമേ അവർക്കു പോലും അറിയുകയുള്ളൂവെന്നും ഖുർആൻ വ്യക്തമാക്കുന്നു.
സ്യഷ്ടികളിൽ ഏറ്റവും ശക്തനായ മുഹമ്മദ് നബി(സ്വ)യോടു പോലും പ്രഖ്യാപിക്കാൻ അല്ലാഹു കൽപിക്കുന്നത് കാണുക:
قل لا أملك لنفسي نفعا ولا ضرا إلا ما شاء الله ولو كنت اعلم الغيب لأستكثرت من الخير ومامسني السواء (الأعراف: ۱۸۸) “പറയുക, അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിച്ചാലല്ലാതെ എനിക്കു തന്നെ ഉപകാരമോ ഉപദ്രവമോ ചെയ്യാൻ എനിക്ക് കഴിയില്ല. ഞാൻ മറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ അറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ ഒരുപാട് നന്മകൾ സമ്പാദിക്കുമായിരുന്നു. തിന്മ എന്നെ ബാധിക്കുകയുമില്ലായിരുന്നു.” (സൂറ:അഅറാഫ് -188)
അപ്പോൾ ലോകം കണ്ട ഏറ്റവും ശ്രേഷ്ഠനായ മനുഷ്യൻ സാക്ഷാൽ മുഹമ്മദ് നബി(സ്വ)ക്ക് പോലും മറഞ്ഞ കാര്യങ്ങറിയില്ലെന്ന് ഈ വചനം വ്യക്തമാക്കുന്നു.
“ഞാൻ അദ്യശ്യ കാര്യങ്ങളറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ ഒരുപാട് നന്മകൾ സമ്പാദിച്ചു വെക്കുമായിരുന്നു, തിന്മ എന്നെ ബാധിക്കുകയില്ലായിരുന്നു” എന്ന പ്രഖ്യാപനം ഏറെ ശ്രദ്ധേയമാണ്. കാരണം, നബി (സ്വ) ജീവിതത്തിൽ ഒരുപാട് വിപത്തുകളും പ്രയാസങ്ങളും സഹിക്കേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്.
(ഉദാ:- ഉഹ്ദിൽ ശത്രുക്കൾ കുഴിച്ച ചതിക്കുഴിയിൽ വീണ് പല്ല് പൊട്ടിയത്!, ത്വാഇഫിൽ നിന്ന് സ്വന്തം കുടുംബാംഗങ്ങൾ എറിഞ്ഞാട്ടിയത്!, ഭാര്യയെ കുറിച്ചുള്ള വ്യഭിചാര കുറ്റാരോപണത്തിന്റെ സത്യാവസ്ഥയറിയാതെ ആഴ്ചകളോം വിഷമിച്ചത്)
ഇങ്ങനെ നബി(സ)ക്ക് ധാരാളം പ്രയാസങ്ങൾ ഏൽക്കേണ്ടി വന്നതെല്ലാം മറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളറിയാത്തതു കൊണ്ടായിരുന്നല്ലോ! എന്നാൽ അപൂർവ്വം ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ നബി(സ) മറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞതായി ഹദീസുകളിൽ കാണാം. അത് അല്ലാഹു പ്രത്യേകം വഹ്യിലൂടെ അറിയിച്ച് കൊടുക്കുന്നത് മാത്രമാണ്. അതുപോലും അവിടുന്ന് ഉദ്ദേശിക്കുമ്പോഴോ ആഗ്രഹിക്കുമ്പോഴോ അല്ല. അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിക്കുമ്പോൾ മാത്രമാണ്. മാത്രമല്ല, മുഴുവൻ പ്രവാചകൻമാർക്കും അദൃശ്യമറിയില്ലെന്ന് അവർ തന്നെ സമ്മതിക്കുന്നതും ഖുർആൻ തന്നെ ഉദ്ധരിച്ചിട്ടുണ്ട്, (സൂറഃ മാഇദ-109).
ചുരുക്കത്തിൽ, മരിച്ചുപോയവരോ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരോ ആയ ആർക്കും, അവരെത്ര വലിയ മഹാന്മാരാണെങ്കിലും ഇഷ്ട്ടനുസരണം മറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളറിയില്ലെന്നും, ഇതിനെതിരായി മഹാന്മാരായ ഔലിയാക്കന്മാർക്കും മഖ്ബറകളിൽ അന്ത്യവിശ്രമം കൊള്ളുന്ന മഹാത്മാക്കൾക്കും ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന തങ്ങന്മാർക്കും ബീവിമാർക്കുമെല്ലാം മറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളും മനസ്സിലുള്ള അറിയാൻ സാധിക്കുമെന്ന വിശ്വാസം ഇസ്ലാമിക പ്രമാണങ്ങൾക്കും ഇസ്ലാമിന്റെ തൗഹീദിനും എതിരാണെന്നും, ശിർക്കിലേക്കും അതുവഴി നരകത്തിലേക്കുമാണ് നമ്മെ എത്തിക്കുക എന്നും ഗൗരവപൂർവ്വം നാം തിരിച്ചറിയുക.

നേർച്ച – വഴിപാടുകൾ
അനുവദനീയമായതും സുന്നത്തായതുമായ കാര്യങ്ങൾ നിർബന്ധമായും ചെയ്യുമെന്ന് പ്രതിജ്ഞയെടുക്കലാണ് നേർച്ച.
പ്രാർത്ഥനപോലെ തന്നെ അല്ലാഹുവിന്ന് മാത്രം അവകാശപ്പെട്ടതും അവന്റെ പ്രീതിക്കുവേണ്ടി മാത്രം നിർവ്വഹിക്കാൻ പാടുള്ളതുമായ ഒരു ആരാധനാ കർമ്മമാണത്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ നേർച്ച അല്ലാഹുവിന്റെ പേരിൽ മാത്രമായിരിക്കണമെന്നും, അവനോടുള്ള, അടുപത്തിനായിരിക്കണമെന്നും അവൻ കൽപ്പിച്ച പുണ്യകർമ്മങ്ങളുടെ വിഷയത്തിൽ മാത്രമായിരിക്കണമെന്നും ഇസ്ലാമിന് നിർബന്ധമുണ്ട്. മാത്രമല്ല, നേർച്ചക്ക് ഖബറുമായി യാതൊരു ബന്ധവുമില്ല.
എന്നാൽ, ഇന്ന് മുസ്ലിംകൾക്കിടയിൽ നടന്നുവരുന്ന പല തരം നേർച്ചകളുമുണ്ട്. ഏതെങ്കിലും ഒരു വലിയിന്റെ പ്രീതിയും സാമീപ്യവും ലഭിക്കാനും തന്റെ ഉദ്ധിഷ്ട കാര്യം ശരിപ്പെടുത്തിത്തരാൻ വേണ്ടിയും കാലികളേയും കോഴികളേയും അവരുടെ പേരിൽ നേർച്ചയാക്കുന്ന സമ്പ്രദായം, എണ്ണയും തിരിയും തുണിയുമെല്ലാം ജാറങ്ങളിലേക്ക് നേർച്ചയാക്കുന്ന സമ്പ്രദായം. ഇത്തരം നേർച്ചകൾ ജാഹിലിയ്യാ സമ്പ്രദായവും ശിർക്കുമാണ്.
ഖുർആനിലോ നബിചര്യയിലോ സച്ചരിതരായ മുൻഗാമികളുടെ ജീവിതത്തിലോ ഈ രൂപത്തിലുള്ള നേർച്ചകൾക്ക് തെളിവുകൾ കാണാൻ സാധിക്കുകയില്ല. ഖബറാളികൾക്കുവേണ്ടി അവരുടെ പൊരുത്തവും സാമീപ്യവും ഉദ്ദേശിച്ചുകൊണ്ട് നടത്തുന്ന നേർച്ചകൾ ഒരു നിലക്കും സ്വീകാര്യമല്ല.
ശാഫിഈ മദ്ഹബിലെ ആധികാരിക പണ്ഡിതനായി ഇബ്നുഹജറുൽ ഹൈതമി രേഖപ്പെടുത്തുന്നു:
وإن قصد بهذا النذر التقرب لمن في القبر بطل. لأن التقرب إنما یتقرب بها إلى الله تعالى لا إلى خلقه (فتاوی الكبری ٤- ۲۸٦)
”ഖബറിൽ കിടക്കുന്നവന്റെ സാമീപ്യമാണ് നേർച്ചകൊണ്ട് ഉദ്ദേശിച്ചതെങ്കിൽ ആ നേർച്ച നിഷ്ഫലമാണ്, എന്തുകൊണ്ടെന്നാൽ സൽകർമ്മം കൊണ്ട് അല്ലാഹുവിന്റെ സാമീപ്യം മാത്രമേ ഉദ്ദേശിക്കാൻ പാടുള്ളൂ. അവൻ തേടേണ്ടത് അല്ലാഹുവിന്റെ സൃഷ്ടിളുടെ സാമീപ്യമല്ല.” (ഫതാവൽ കുബ്റാ- 4/286)
أن الناذر إن قصد تعظيم البفعة أو القبر أو التقرب إلى من دفن فيها أو من تنسب إليه وهو الغالب من العامة لأنهم يعتقدون أن لهذه الأماكن خصوصيات لأنفسهم ويرون أن التذرلها مما يندفع به البلاء فلا يصح النذر في صورة من هذه الصور لأنه لم يقصد به التقرب إلى الله تعالی ( فتوى کبری – ۲٦۸ )
“നേർച്ച ചെയ്യുന്നവൻ ഒരു സ്ഥലത്തെ ബഹുമാനിക്കുവാനോ, അല്ലെങ്കിൽ ഖബറിന്റേയോ ഖബറാളിയുടേയോ ആ ഖബറാളിയിലേക്ക് ചേർക്കപ്പെടുന്നവരുടേയോ സാമീപ്യം ലഭിക്കുവാനോ ആഗ്രഹിക്കുകയാണെങ്കിൽ, സാധാരണക്കാരുടെ മിക്ക നേർച്ചയും ഇങ്ങനെയാണല്ലോ. അവർ വിചാരിക്കുന്നത് ആ നേർച്ച സ്ഥലങ്ങൾക്ക് ചില പ്രത്യേകതകളുണ്ടെന്നും അവിടേക്കുള്ള നേർച്ച ആപത്തിനെ തടുക്കുമെന്നുമാണ് . ഈ തരത്തിലുള്ള ഒരു നേർച്ചയും സ്വീകാര്യമാവുകയില്ല. കാരണം ഈ നേർച്ചകൾ കൊണ്ട് അല്ലാഹുവിന്റെ സാമീപ്യമല്ല അവരുദ്ദേശിക്കുന്നത്.” (ഫതാവൽ കുബ്റാ – 4/268)

അപ്പോൾ അല്ലാഹുവിന്റെ പേരിൽ (അവന്റെ പ്രീതിക്കുവേണ്ടി) മാത്രമെ നേർച്ച നേരാനും ചെയ്യാനും പാടുള്ളൂ. അതിനപ്പുറം ഇന്ന് നമ്മുടെ നാട്ടിൽ കാണുന്ന, ജാറങ്ങളിലേക്കും മഖാമുകളിലേക്കും നേർച്ചപ്പെട്ടികളിലേക്കെല്ലാം പണമോ ആഭരണമോ മറ്റെന്തെങ്കിലും സാധനങ്ങളോ നേർച്ചയാക്കുന്ന സമ്പ്രദായം ഒരു നിലയ്ക്കും അംഗീകരിക്കുന്നില്ലെന്നും, അതിലൂടെ അല്ലാഹുവിന്റെ പ്രീതിക്കുപകരം വലിയ്യിന്റെയും ശൈഖിന്റെയും പ്രീതിയാണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നതെന്നും, അതിനാൽ അത് ശിർക്കിലേക്കും ഹറാമിലേക്കുമാണ് നയിക്കുന്നതെന്നും, അത്തരം നേർച്ച സാധനങ്ങൾ ഭക്ഷിക്കാൻ പാടില്ലെന്നും ഇസ്ലാം പഠിപ്പിക്കുന്നു.

ഈസാ നബി(അ) മുഹമ്മദ് നബി (സ)യുടെ വരവിനെ കുറിച്ച് സൂചിപ്പിക്കുന്നു…
“എന്നാൽ ഞാൻ പിതാവിനോടു ചോദിക്കും; അവൻ സത്യത്തിന്റെ ആത്മാവു എന്ന മറ്റൊരു കാര്യസ്ഥനെ എന്നേക്കും നിങ്ങളോടു കൂടെ ഇരിക്കേണ്ടതിന്നു നിങ്ങൾക്കു തരും. ലോകം അവനെ കാണുകയോ അറികയോ ചെയ്യായ്കയാൽ അതിന്നു അവനെ ലഭിപ്പാൻ കഴികയില്ല; നിങ്ങളോ അവൻ നിങ്ങളോടു കൂടെ വസിക്കയും നിങ്ങളിൽ ഇരിക്കയും ചെയ്യുന്നതുകൊണ്ടു അവനെ അറിയുന്നു”.
(യോഹന്നാന്റെ സുവിശേഷം:14:16-17)

“ഞാൻ നിങ്ങളോടുകൂടെ വസിക്കുമ്പോൾ ഇതു നിങ്ങളോടു സംസാരിച്ചിരിക്കുന്നു.എങ്കിലും പിതാവു എന്റെ നാമത്തിൽ അയപ്പാനുള്ള പരിശുദ്ധാത്മാവു എന്ന കാര്യസ്ഥൻ നിങ്ങൾക്കു സകലവും ഉപദേശിച്ചുതരികയും ഞാൻ നിങ്ങളോടു പറഞ്ഞതു ഒക്കെയും നിങ്ങളെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യും”.
(യോഹന്നാന്റെ സുവിശേഷം : 14: 25-26)

“നിന്നെപ്പോലെ ഒരു പ്രവാചകനെ ഞാൻ അവർക്കും അവരുടെ സഹോദരന്മാരുടെ ഇടയിൽനിന്നു എഴുന്നേല്പിച്ചു എന്റെ വചനങ്ങളെ അവന്റെ നാവിന്മേൽ ആക്കും; ഞാൻ അവനോടു കല്പിക്കുന്നതൊക്കെയും അവൻ അവരോടു പറയും”.
(ആവര്ത്തനം ,18:18)

“ഞാൻ പിതാവിന്റെ അടുക്കൽനിന്നു നിങ്ങൾക്കു അയപ്പാനുള്ള കാര്യസ്ഥനായി പിതാവിന്റെ അടുക്കൽ നിന്നു പുറപ്പെടുന്ന സത്യാത്മാവു വരുമ്പോൾ അവൻ എന്നെക്കുറിച്ചു സാക്ഷ്യം പറയും”.
(യോഹന്നാന്റെ സുവിശേഷം: 15:26)

“ഇനിയും വളരെ നിങ്ങളോടു പറയുവാൻ ഉണ്ടു; എന്നാൽ നിങ്ങൾക്കു ഇപ്പോൾ വഹിപ്പാൻ കഴിവില്ല. സത്യത്തിന്റെ ആത്മാവു വരുമ്പോഴോ അവൻ നിങ്ങളെ സകല സത്യത്തിലും വഴിനടത്തും; അവൻ സ്വയമായി സംസാരിക്കാതെ താൻ കേൾക്കുന്നതു സംസാരിക്കുകയും വരുവാനുള്ളതു നിങ്ങൾക്കു അറിയിച്ചുതരികയും ചെയ്യും. അവൻ എനിക്കുള്ളതിൽനിന്നു എടുത്തു നിങ്ങൾക്കു അറിയിച്ചു തരുന്നതു കൊണ്ടു എന്നെ മഹത്വപ്പെടുത്തും. പിതാവിന്നുള്ളതു ഒക്കെയും എനിക്കുള്ളതു; അതുകൊണ്ടത്രേ അവൻ എനിക്കുള്ളതിൽ നിന്നു എടുത്തു നിങ്ങൾക്കു അറിയിച്ചുതരും എന്നു ഞാൻ പറഞ്ഞതു”.
(യോഹന്നാന്റെ സുവിശേഷം: 16:12-15)

താന്‍ പിന്തുടര്‍ന്ന് നമസ്കരിക്കുന്ന ആള്‍ ഫര്‍ദ് നമസ്കാരമാണോ സുന്നത്ത് നമസ്കാരമാണോ നമസ്കരിക്കുന്നത് എന്ന് തുടര്‍ന്ന് നമസ്കരിക്കുന്ന ആള്‍ക്ക് അറിയണം എന്ന നിബന്ധനയില്ല. ഇമാമി ന്റെയും മഅ്മൂമിന്‍റെയും നിയ്യത്ത് ഒന്നാകേണ്ട തുണ്ടോ എന്ന വിഷയത്തില്‍ പണ്ഡിതന്മാര്‍ക്കി ടയില്‍ അഭിപ്രായഭിന്നതയുണ്ട്. എങ്കിലും നിയ്യത്തു കള്‍ വ്യത്യസ്തമാകുന്നത് നമസ്കാരത്തെ ബാധിക്കി ല്ല എന്നതാണ് പ്രബലമായ അഭിപ്രായം. അതാണ്‌ ഇമാം ശാഫിഇ റഹിമഹുല്ലയുടെയും ഇമാം അഹ്മദ് റഹിമഹുല്ലയുടെയും അഭിപ്രായവും. പ്രമാണം കൊണ്ട് സ്ഥിരപ്പെട്ടതിനാല്‍ തന്നെ സുന്നത്ത് നമസ്കരിക്കുന്ന ആളുടെ പിന്നില്‍ ഫര്‍ദ് നമസ്കരിക്കുന്ന ആള്‍ക്ക് പിന്തുടര്‍ന്ന് നമസ്കരിക്കാം. ഉദാ: ദുഹ്‌റിന് ശേഷമുള്ള രണ്ട് റകഅത്ത് സുന്നത്ത് നമസ്കരിക്കുന്ന ഒരാളുടെ പിന്നില്‍ ദുഹറിന്‍റെ നിയ്യത്തോടെ ഒരാള്‍ക്ക് തുടര്‍ന്നു നമസ്ക രിക്കാം. അയാള്‍ സലാം വീട്ടിക്കഴിഞ്ഞതിന് ശേഷം ഫര്‍ദ് നമസ്കരിക്കുന്ന ആള്‍ എഴുന്നേറ്റ് രണ്ട് റകഅ ത്ത് കൂടി പൂര്‍ത്തീകരിച്ച് നമസ്കരിച്ചാല്‍ മതി. ഇതിനുള്ള തെളിവാണ് ബുഖാരിയും മുസ്‌ലിമും ഉദ്ദരിച്ച മുആദ് ബ്ന്‍ ജബല്‍ (റ) വിന്‍റെ ഹദീസ്. عن جابر بن عبد الله رضي الله عنه أن معاذ بن جبل رضي الله عنه كان يصلي مع النبي صلى الله عليه وسلم ثم يأتي قومه فيصلي بهم الصلاة ، فقرأ بهم البقرة … فقال النبي صلى الله عليه وسلم : … اقرأ (والشمس وضحاها) و (سبح اسم ربك الأعلى) ونحوها ജാബിര്‍ (റ) വില്‍ നിന്നും നിവേദനം : “മുആദ് (റ) നബി (സ) യോടൊപ്പം നമസ്കാരം നിര്‍വഹിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. ശേഷം അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ പ്രദേശക്കാരുടെ അടുത്തേക്ക് ചെല്ലുകയും അവര്‍ക്ക് ഇമാമായി നിന്നുകൊണ്ട് നമസ്കരിക്കുകയും ചെയ്യും. സൂറത്തുല്‍ ബഖറ പാരായണം ചെയ്തുകൊണ്ടാണ് അദ്ദേഹം അവര്‍ക്ക് ഇമാമായി നമസ്കരിച്ചിരുന്നത്. അപ്പോള്‍ നബി (സ) പറഞ്ഞു: “നീ സൂറത്തു ളുഹയും, സൂറത്തുല്‍ അഅ്’ലയും പോലെയുള്ളവ പാരായണം ചെയ്തുകൊള്ളുക.” – [ബുഖാരി 5755, മുസ്‌ലിം 465]. ഈ ഹദീസ് വിശദീകരിച്ചുകൊണ്ട് ഇമാം നവവി റഹിമഹുല്ല പറയുന്നു: “ഫര്‍ദ് നമസ്കരിക്കുന്ന ആള്‍ക്ക് സുന്നത്ത് നമസ്കരിക്കുന്ന ആളുടെ പിന്നില്‍ നിന്നുകൊണ്ട് തുടര്‍ന്ന് നമസ്കരിക്കാം എന്നതിന് ഈ ഹദീസില്‍ തെളിവുണ്ട്. കാരണം മുആദ് (റ) നബി (സ) യോടൊപ്പം നിര്‍വഹിച്ചത് അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ഫര്‍ദ് നമസ്കാരമാണ്. അപ്പോള്‍ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ഫര്‍ദ് നമസ്കാരം വീടി. പിന്നീട് തന്‍റെ പ്രദേശക്കാര്‍ക്ക് ഇമാമായി നമസ്കരിക്കു മ്പോള്‍ അത് അദ്ദേഹത്തിന് സുന്നത്തും അവര്‍ക്ക് ഫര്‍ദുമാണ്.” – [ശറഹു മുസ്‌ലിം : 4/181]. മാത്രമല്ല, ഒറ്റക്ക് നമസ്കാരം ആരംഭിച്ച ഒരാളുടെ പിന്നില്‍ മറ്റൊരാള്‍ക്ക് തുടര്‍ന്ന് നമസ്ക രിക്കാം. ലിജ്നതുദ്ദാഇമയോട് ചോദിക്കപ്പെട്ടു: ചോദ്യം: നമസ്കരിക്കാനായി ഒറ്റക്ക് കൈകെട്ടിയ ഒരാളുടെ പിന്നില്‍ പിന്തുടര്‍ന്നുകൊണ്ട് നമസ്കരിക്കാമോ ?. ഉത്തരം: അതെ, അത് അനുവദനീയമാണ്. ഇബ്നു അബ്ബാസില്‍ നിന്നും സ്ഥിരപ്പെട്ടുവന്ന ഈ ഹദീസ് അതിന് തെളിവാണ്: عن ابن عباس رضي الله عنهما قال : بِتُّ عند خالتي فقام النَّبي صلَّى الله عليه وسلم يصلِّي مِن الليل فقمتُ أصلِّي معه فقمتُ عن يساره فأخذ برأسي فأقامني عن يمينه . ഇബ്നു അബ്ബാസ് (റ) പറഞ്ഞു: “ഞാന്‍ എന്‍റെ മാതൃസഹോദരിയുടെ അടുക്കല്‍ അന്തിയുറങ്ങി. അപ്പോള്‍ നബി (സ) എഴുന്നേറ്റ് രാത്രി നമസ്കാരം നിര്‍വഹിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ഞാനും എഴുന്നേറ്റ് അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം നമസ്കരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ഇടതുവശത്താണ് ഞാന്‍ നിന്നിരുന്നത്. അപ്പോള്‍ എന്‍റെ തലയില്‍ പിടിച്ച് അദ്ദേഹം എന്നെ വലതു ഭാഗത്തേക്ക് നിര്‍ത്തി.” – [ബുഖാരി 667, മുസ്‌ലിം 763]. അടിസ്ഥാനപരമായി ഈ വിഷയത്തില്‍ സുന്നത്ത് നമസ്കാരവും, ഫര്‍ദ് നമസ്കാരവും തമ്മില്‍ വ്യത്യാസമില്ല. -[ഫതാവ ഇസ്ലാമിയ്യ, ലിജ്നതുദ്ദാഇമ 1/178]. അഥവാ, ഫര്‍ദ് നമസ്കാരമായാലും സുന്നത്ത് നമസ്കാരമായാലും ഒറ്റക്ക് നമസ്കരിക്കുന്ന ഒരാളു ടെ പിന്നില്‍ മറ്റൊരാള്‍ക്ക് പിന്തുടരാം. ഇത് സുന്നത്ത് നമസ്കാരങ്ങളില്‍ മാത്രമാണ് എന്ന് ചില പണ്ഡിതന്മാര്‍ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു കാണാം. എന്നാല്‍ പ്രബലമായ അഭിപ്രായം ഇത് ഫര്‍ദിനും സുന്നത്തിനും ഒരുപോലെ അനുവദനീയമാണ് എന്നതാണ്. ശൈഖുല്‍ ഇസ്‌ലാം ഇബ്നു തൈമിയ (റഹിമഹുല്ല) പറയുന്നു : “والصحيح جواز ذلك في الفرض والنفل” “ശരിയായ അഭിപ്രായം അത് ഫര്‍ദിലും സുന്നത്തിലും അനുവദനീയമാണ് എന്നതാണ്.” – [മജ്മൂഉ ഫതാവ : 22/258]. പലപ്പോഴും സുന്നത്ത് നമസ്കാരത്തില്‍ ഏര്‍പ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ഒരു സാധാരണക്കാരന്‍റെ പിന്നില്‍ വന്ന് ആരെങ്കിലും പിന്തുടര്‍ന്നാല്‍ ചിലപ്പോള്‍ അവര്‍ സുജൂദിലും റുകൂഇലും ഒക്കെ പോകുമ്പോള്‍ ശബ്ദം തീരെ ഉയര്‍ത്താതിരിക്കുന്നത് കാണാം. പിന്നില്‍ തുടരുന്ന ആള്‍ ഏറെ പ്രയാസപ്പെടുകയും ചെയ്യും. എന്നാല്‍ സുന്നത്ത് നമസ്കരിക്കുന്ന തന്നെ മറ്റൊരാള്‍ക്ക് പിന്തുടരാന്‍ പാടില്ല എന്ന ധാരണ കാര ണത്താലായിരിക്കാം ഒരുപക്ഷേ അയാള്‍ ശബ്ദം ഉയര്‍ത്താത്തത്. ചിലപ്പോള്‍ ചിലര്‍ കൈകൊണ്ട് താന്‍ ഫര്‍ദല്ല നമസ്കരിക്കുന്നത് എന്ന് ആംഗ്യം കാണിക്കുന്നത് പോലും കാണാം. എന്നാല്‍ യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ സുന്നത്ത് നിര്‍വഹിക്കുന്ന ഒരാളുടെ പിന്നില്‍ മറ്റൊരാള്‍ പിന്തുടര്‍ന്നാല്‍, പിന്തുടര്‍ന്ന ആളെ കേള്‍പിക്കുന്ന രൂപത്തില്‍ ഉച്ചത്തില്‍ തക്ബീര്‍ ചൊല്ലണം. സുന്നത്ത് നമസ്കരിക്കുന്ന ആളുടെ പിന്നില്‍ ഫര്‍ദ് നമസ്കരിക്കുന്ന ആള്‍ക്ക് പിന്തുടര്‍ന്ന് നമസ്കരിക്കാം എന്ന് നേരത്തെ നാം തെളിവ് സഹിതം വിശദീകരിച്ചുവല്ലോ. അതിനാല്‍ തന്നെ ആരെങ്കിലും തന്‍റെ പിന്നില്‍ പിന്തുടര്‍ന്നാല്‍ തക്ബീര്‍ അയാളെ കേൾപ്പിക്കും വിധം ഉരുവിടുക. രണ്ട് റകഅത്ത് നിര്‍വഹിച്ച് താന്‍ സലാം വീട്ടിയാല്‍ പിന്തുടര്‍ന്ന ആള്‍ എഴുന്നേറ്റ് ബാക്കി പൂര്‍ത്തീകരി ക്കേണ്ടതാണ്. അല്ലാഹുവാണ് കൂടുതല്‍ അറിയുന്നവന്‍.. അവന്‍ അനുഗ്രഹിക്കട്ടെ ….

ഗര്‍ഭാവസ്ഥയിലെ ബ്ലീഡിംഗ് നമസ്കാരം തടയുകയില്ല. ചോദ്യം: ഗര്‍ഭാവസ്ഥയില്‍ ചില സ്ത്രീകള്‍ക്കു ണ്ടാകുന്ന ബ്ലീഡിംഗ് നമസ്കാരം തടയുന്ന കാര്യ മാണോ ?. ഉത്തരം : الحمد لله والصلاة والسلام على رسول الله وعلى آله وصحبه ومن والاه وبعد؛ സ്ത്രീകള്‍ക്ക് നമസ്കാരം തടയുന്നതായ രക്ത ങ്ങള്‍ ‘ഹൈള്’ (ആര്‍ത്തവം), ‘നിഫാസ്’ (പ്രസവ രക്തം) തുടങ്ങിയവയാണ്. മാസമുറയ്ക്കാണ് ആര്‍ത്തവം എന്ന് പറയുന്നത്. നിഫാസ് ആകട്ടെ, പ്രസവാനന്തരമോ പ്രസവത്തിന് തൊട്ടു മുന്‍പോ, അഥവാ ഭ്രൂണം ശരീരത്തില്‍ നിന്നും പുറത്ത് പോകു ന്നതിന് മുന്നോടിയായി ഒന്നോ രണ്ടോ ദിവസങ്ങള്‍ മുന്‍പോ പ്രസവാനന്തരമോ കാണപ്പെടുന്ന രക്ത മാണ്. കുഞ്ഞ് രൂപം പ്രാപിക്കുകയോ, മാംസപിണ്ഡ മായിത്തീരുകയോ ചെയ്താലാണ് നിഫാസ് ആയി പരിഗണിക്കുന്നത്. വളരെ നിസാരമായ വലുപ്പം ആണെങ്കിലും 6 ആഴ്ച ആകുമ്പോഴേക്ക് കുഞ്ഞിന് മനുഷ്യരൂപം ലഭിക്കുന്നു എന്നത് ആധുനിക വൈദ്യ ശാസ്ത്ര മാധ്യമങ്ങളിലൂടെ ബോധ്യമായ ഒരു വസ്തുതയാണ്. തന്‍റെ ഗര്‍ഭത്തിലിരിക്കുന്ന കുഞ്ഞ് പൂര്‍ണ വളര്‍ച്ചയെത്തി പ്രസവത്തിന് മുന്‍പ് ഒന്നോ രണ്ടോ മൂന്നോ ദിനങ്ങള്‍ മുന്‍പ് മാത്രം ആരംഭിക്കു ന്നതായ ബ്ലീഡിംഗും, പ്രസവ ശേഷം തുടരുന്നതായ ബ്ലീഡിംഗും നിഫാസ് ആണ്. സാധാരണ നിലക്ക് Mucus Plug അഥവാ ഗര്‍ഭാശയത്തിന്‍റെ വായഭാ ഗത്തുള്ള കട്ടിയേറിയ ദ്രവരൂപത്തിലുള്ള അടപ്പ്, അത് പുറത്ത് പോയതിന് ശേഷമാണ് അത് ആരംഭിക്കാറ്. അതുപോലെ പൂര്‍ണ വളര്‍ച്ചയെത്തുന്നതിന് മുന്‍പ് ഗര്‍ഭം അലസിപ്പോകുന്ന സ്ത്രീകള്‍ക്കും അതിന് തൊട്ടു മുന്‍പും ശേഷവുമായി ഉണ്ടാകുന്ന ബ്ലീഡിംഗ് നിഫാസ് ആണ്. എന്നാല്‍ അലസിപ്പോകുമെന്നത് ഉറപ്പാകാത്ത ഘട്ടങ്ങളില്‍ പ്രത്യേകിച്ചും ഡോക്ടര്‍മാ ര്‍ റെസ്റ്റ് നിര്‍ദേശിക്കുന്ന ഘട്ടങ്ങളില്‍ ഉണ്ടാകുന്ന ബ്ലീഡിംഗ് നിഫാസല്ല. നമസ്കാരം തടയുകയുമില്ല. അവര്‍ക്ക് ശാരീരികമായി സാധ്യമാകുന്ന വിധേന നമസ്കാരം നിര്‍വഹിക്കേണ്ടതുണ്ട്. സംഗ്രഹം: ഹൈളോ നിഫാസോ അല്ലാത്ത, ഗ ര്‍ഭിണിയായിരിക്കെ ചില സ്ത്രീക ള്‍ക്ക് ഉണ്ടാകുന്നതായ, സാധാരണ ‘സ്പോട്ടിംഗ്’ , ‘ബ്ലീഡിംഗ്’ എന്നൊക്കെ പറയാറുള്ള രക്തം നമസ്കാ രം തടയുന്ന കാര്യമല്ല. ചില സ്ത്രീകള്‍ക്ക് ഗര്‍ഭ സമയം തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടിരിക്കെത്തന്നെ ചിലപ്പോഴെ ല്ലാം ബ്ലീഡിംഗ് ഉണ്ടാകാറുണ്ട്. ചിലത് ഗൗരവ തരവും ചിലത് നിസാരവുമാണ്. ഗര്‍ഭാശയത്തില്‍ നിന്നോ, അല്ലാതെയോ അതുണ്ടാകാം. ഗര്‍ഭമോ മറ്റു കാരണങ്ങളാലോ അതുണ്ടാകുകയുമാവാം. ഇത് നിഫാസോ ഹൈളോ അല്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ നമസ്കാരം ഉപേക്ഷിക്കാവതല്ല. അതുപോലെ ഇത് കുളി നിര്‍ബന്ധമാക്കുന്ന കാര്യവുമല്ല. അതുകൊണ്ട് ശുദ്ധി വരുത്തി, വുളുവെടുത്ത ശേഷം നമസ്കരിക്കാ വുന്നതാണ്. ഇനി അത് തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന അവസ്ഥയാണ് എങ്കില്‍ അത് നമസ്കാരത്തിന്‍റെ സ്വീകാര്യതയെ ബാധിക്കില്ല. അതുപോലെ നിന്ന് നിര്‍വഹിക്കാന്‍ കഴിയാത്തവര്‍ ഇരുന്നോ, ഇരുന്ന് നിര്‍വഹിക്കാന്‍ കഴിയാത്തവര്‍ കിടന്നോ നിര്‍വഹി ച്ചാല്‍ മതി. അത്തരം ഒരവസ്ഥയില്‍ തന്‍റെ സാഹ ചര്യവും കുഞ്ഞിന്‍റെ ആരോഗ്യവും പരിഗണിച്ചു വേണം നമസ്കാരം നിര്‍വഹിക്കാന്‍ എന്നര്‍ത്ഥം. എന്നാല്‍ ഗര്‍ഭാവസ്ഥയില്‍ ‘ഹൈള്’ ഉണ്ടാകു മോ, അഥവാ നോര്‍മല്‍ പീരിയഡ്സ് ഉണ്ടാകാന്‍ ഇടയുണ്ടോ എന്നത് പണ്ഡിതന്മാര്‍ക്കിടയില്‍ അഭി പ്രായഭിന്നതയുള്ള കാര്യമാണ്. വൈദ്യശാസ്ത്ര രംഗത്തെ പ്രഗല്‍ഭരായ പലരും അതിന് യാതൊരു സാധ്യതയുമില്ല എന്ന് പറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും പലപ്പോ ഴും തനിക്ക് സാധാരണ മാസമുറ ഉണ്ടാകാറുള്ള സാഹചര്യങ്ങളില്‍ ഒട്ടും വ്യത്യസ്ഥമല്ലാത്ത രക്തം പുറത്ത് വരാറുണ്ട്. ഗര്‍ഭാവസ്ഥയില്‍ 6 മാസം വരെയൊക്കെ കൃത്യമായി അത് തുടര്‍ന്ന് പോന്ന തങ്ങളുടെ സ്വന്തം അനുഭവങ്ങള്‍ പലരും രേഖപ്പെടുത്തിയത് വായിക്കാനും സാധിച്ചു. വളരെ വിരളമാണെങ്കിലും കൂടുതല്‍ പഠന വിധേയമാക്കേണ്ട കാര്യമാണ്. ഏതായാലും തനിക്ക് ഗര്‍ഭിണി യായിരിക്കെ സാധാരണ മാസമുറയുണ്ടാകുന്ന സമ യത്ത് ആര്‍ത്തവ രക്തമാണ് എന്ന് തിരിച്ചറി യാവുന്നതായ രൂപത്തില്‍ രക്തസ്രാവം ഉണ്ടായാല്‍ അവര്‍ നമസ്കാരം ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടതാണ്. നേരത്തെ നാം പറഞ്ഞ ബ്ലീഡിംഗില്‍ നിന്നും വ്യത്യസ്ഥമായി രക്തത്തിന്‍റെ നിറത്തിലും ഗന്ധത്തിലുമെല്ലാം ഈ അവസ്ഥയില്‍ വ്യത്യാസം ഉണ്ടാവുകയും ചെയ്യും. ശൈഖ് ഇബ്നു ഉസൈമീന്‍ (റ) പറയുന്നു: “الحامل لا تحيض، كما قال الإمام أحمد -رحمه الله-، إنما تعرف النساء الحمل بانقطاع الحيض، والحيض -كما قال أهل العلم- خلقه الله تبارك وتعالى لحكمة غذاء الجنين في بطن أمه، فإذا نشأ الحمل انقطع الحيض، لكن بعض النساء قد يستمر بها الحيض على عادته كما كان قبل الحمل، فيكون هذا الحيض مانعاً لكل ما يمنعه حيض غير الحامل، وموجباً لما يوجبه، ومسقطاً لما يسقطه. والحاصل أن الدم الذي يخرج من الحامل على نوعين: – النوع الأول: نوع يحكم بأنه حيض، وهو الذي استمر بها كما كان قبل الحمل، لأن ذلك دليل على أن الحمل لم يؤثر عليه فيكون حيضاً. – والنوع الثاني: دم طرأ على الحامل طروءاً، إما بسبب حادث، أو حمل شيء، أو سقوط من شيء ونحوه، فهذا ليس بحيض وإنما هو دم عرق، وعلى هذا فلا يمنعها من الصلاة ولا من الصيام فهي في حكم الطاهرات. “സാധാരണ നിലയ്ക്ക് ഗര്‍ഭിണികള്‍ക്ക് ഹൈള് (ആര്‍ത്തവം) ഉണ്ടാകാറില്ല. ഇമാം അഹ്മദ് (റ) പറഞ്ഞത് പോലെ ആര്‍ത്തവം നിലക്കുക എന്നതു തന്നെ ഗര്‍ഭിണിയാണ് എന്നത് സൂചിപ്പിക്കുന്ന കാര്യമാണ്. പണ്ഡിതന്മാര്‍ പറഞ്ഞതുപോലെ ഗര്‍ഭസ്ഥശിശുവിന് മാതാവിന്‍റെ ഉദരത്തില്‍ ആവശ്യ മായ പോഷകങ്ങള്‍ ലഭിക്കാനായി അല്ലാഹു ഒരു ക്കിയ സംവിധാനമാണ് ആര്‍ത്തവ രക്തമായി പുറത്ത് വരുന്നത്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഗര്‍ഭം ഉണ്ടായാല്‍ ആര്‍ത്തവം നിലക്കുന്നു. പക്ഷെ ചില സ്ത്രീകളില്‍ ഗര്‍ഭാവസ്ഥക്ക് മുന്‍പുള്ള ക്രമ പ്രകാരം ആര്‍ത്തവം തുടരാം. അപ്രകാരം ഉണ്ടായാല്‍ ഗര്‍ഭിണി യല്ലാത്ത ഒരാള്‍ക്ക് ആര്‍ത്തവം കാരണത്താല്‍ എന്തെല്ലാം നിഷിദ്ധമാകുമോ അതെല്ലാം അവള്‍ക്കും നിഷിദ്ധമാകും. അതുപോലെ അതുകാരണം നിര്‍ബ ന്ധമാകുന്നത് (കുളി), അതുകാരണം അവരില്‍ നിന്നും ഒഴിവാകുന്നതും (നമസ്കാരം) എല്ലാം അവര്‍ക്കും ബാധകമാകും. ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാല്‍: ഗര്‍ഭാവസ്ഥയില്‍ പുറത്ത് വരുന്ന രക്തം രണ്ട് വിധമാണ്: ഒന്ന്: അത് ആര്‍ത്തവം തന്നെയാണ് എന്ന് പറയാന്‍ സാധിക്കുന്നത്. താന്‍ ഗര്‍ഭിണിയാ കുന്നതിന് മുന്‍പുള്ള അതേ മാസമുറപ്രകാരം തുടരു ന്നതായ രക്തമാണത്. ഗര്‍ഭാവസ്ഥ (സാധാരണ യില്‍ നിന്നും വ്യത്യസ്ഥമായി) തന്‍റെ മാസമുറക്ക് മാറ്റം വരുത്തിയിട്ടില്ല എന്നതാണത് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. രണ്ട്: ഗര്‍ഭിണികളില്‍ ചില സമയങ്ങളില്‍ അനിശ്ചിതമായി ഉണ്ടാകുന്നതായ രക്തം. എന്തെ ങ്കിലും അപകടം പറ്റിയതിനാലോ, ഭാരമുള്ള വസ്തു ക്കള്‍ ചുമന്നതിനാലോ, എന്തില്‍ നിന്നെങ്കിലും താഴെ വീണതിനാലോ ഒക്കെ ഉണ്ടാകുന്നതുപോലുള്ള രക്തം. അത് ഹൈളിന്‍റെ രക്തം അല്ല. അത് കേവലം രക്തക്കുഴലുകളില്‍ നിന്നും പുറത്ത് വരുന്ന രക്തമാണ്. അത് നമസ്കാരത്തെയോ നോമ്പിനേ യോ തടയുന്നില്ല. ശുദ്ധിയുടെ അവസ്ഥയിലുള്ള സ്ത്രീകളെപ്പോലെത്തന്നെയാണ് അവരും. – [مجموع فتاوى ورسائل الشيخ محمد صالح العثيمين – المجلد الحادي عشر – باب الحيض.] ഇമാം ശാഫിഇ (റ) വിരളമെങ്കിലും ഗര്‍ഭിണിക്ക് ഹൈള് ഉണ്ടാകാം എന്ന അഭിപ്രായക്കാരനാണ്. ഇതാണ് ശൈഖുല്‍ ഇസ്‌ലാം ഇബ്നു തൈമി യുടെയും അഭിപ്രായം. വ്യക്തിപരമായ ചിലരുടെ അനുഭവങ്ങള്‍ പരിശോധിച്ചാല്‍ ഈ അഭിപ്രായ ത്തില്‍ വലിയ അത്ഭുതം ഒന്നും തോന്നുന്നില്ല. എന്നാല്‍ ഫുഖഹാക്കളില്‍ നിന്നും അതൊരിക്കലും സംഭവിക്കുകയില്ല എന്ന് രേഖപ്പെടുത്തിയവരും ധാരാളം ഉണ്ട്. ഇമാം ഇബ്നു ഖുദാമ (റ) പറയുന്നു: والحامل لا تحيض، فإن رأت دمًا، فهو دم فاسد؛ لقول النبي صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: ” ولا حائل حتى تستبرأ بحيضة ” يعني تستعلم براءتها من الحمل بالحيضة، فدل على أنها لا تجتمع معه “ഗര്‍ഭിണിക്ക് ഹൈള് ഉണ്ടാവുകയില്ല. അവര്‍ രക്തം കണ്ടാല്‍ അത് ഫസാദിന്‍റെ രക്തം മാത്ര മാണ്. “ഗര്‍ഭിണിയല്ലാത്തവര്‍ ഒരു ഹൈള് കൊണ്ട് തെളിയുന്നത് വരെ” എന്ന നബിവചനം അതിനുള്ള തെളിവാണ്. അഥവാ ഒരു ഹൈള് ഉണ്ടാവുക വഴി അവര്‍ ഗര്‍ഭിണിയല്ല എന്നത് തെളിയട്ടെ എന്നര്‍ത്ഥം. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഗര്‍ഭവും ഹൈളും ഒരേ സമയം സംഗമിക്കുകയില്ല എന്നതിന് ഈ ഹദീസ് തെളിവാണ്”. – (الكافي : 1/140). ഏതായാലും കര്‍മ്മശാസ്ത്രം എന്നതിനേക്കാള്‍ വൈദ്യശാസ്ത്രപരമായി തെളിയിക്കപ്പെടേണ്ട ഒരു കാര്യമാണത്. അല്ലാഹുവാണ് കൂടുതല്‍ അറിയുന്നവന്‍… www.fiqhussunna.com

അടിമത്ത നിര്‍മാര്‍ജനത്തിന് ഖുര്‍ആന്‍ സ്വീകരിച്ച നടപടിക്രമങ്ങള്‍ എന്തൊക്കെയാണ്?

അടിമത്തം നിര്‍മാര്‍ജനം ചെയ്യുന്നതിനായി അഞ്ച് മാര്‍ഗങ്ങളിലൂടെ ഖുര്‍ആന്‍ ശ്രമിച്ചതായി കാണാന്‍ കഴിയും. 1. സാഹോദര്യം വളര്‍ത്തി: സര്‍വ മനുഷ്യരും ദൈവസൃഷ്ടികളും ഒരേ മാതാപിതാക്കളുടെ മക്കളുമാണെന്ന ബോധം വളര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് അടിമയും ഉടമയുമെല്ലാം സഹോദരങ്ങളാണെ ന്ന ധാരണയുണ്ടാക്കുകയാണ് ഖുര്‍ആന്‍ ആദ്യമായി ചെയ്തത്. “മനുഷ്യരേ, ഒരു പുരുഷനില്‍നിന്നും സ്ത്രീയില്‍ നിന്നുമാണ് നിങ്ങളെ നാം പടച്ചിരിക്കുന്നത്, തീര്‍ച്ച. ഗോത്ര ങ്ങളും ജനപഥങ്ങളുമായി നിങ്ങളെ തിരിച്ചിരി ക്കുന്നത് പരസ്പരം തിരിച്ചറിയുന്ന തിനായാണ്. അല്ലാഹുവിങ്കല്‍ നിങ്ങളിലെ ഭക്തനാണ് ഉത്തമന്‍”. (ഖുര്‍ആന്‍ 49:13). ജന്മത്തിന്റെ പേരിലുള്ള സകലമാന സങ്കുചിതത്തങ്ങളുടെയും അടിവേരറുക്കുക യാണ് ഇവിടെ ഖുര്‍ആന്‍ ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. നിറത്തിന്റെയോ കുലത്തിന്റെയോ പണത്തി ന്റെയോ അടിസ്ഥാനത്തിലല്ല പ്രത്യുത, ഭക്തിയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണ് ശ്രേഷ്ഠത നിശ്ചയിക്കപ്പെടുന്നതെന്നാണ് പ്രവാചകന്‍ (സ) പഠിപ്പിച്ചത്. “അറബിക്ക് അനറബിയേക്കാളുമോ അനറബിക്ക് അറബിയെക്കാളുമോ വെളുത്തവ ന് കറുത്തവനെക്കാളുമോ കറുത്തവന് വെളുത്ത വനെക്കാളുമോ യാതൊരു ശ്രേഷ്ഠതയുമില്ല, ദൈവഭക്തിയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലല്ലാതെ” (ത്വബ്രി). അടിമകളെക്കുറിച്ച് പരാമര്‍ശിക്കുന്നിടത്ത് “നിങ്ങള്‍ ചിലര്‍ ചിലരില്‍ നിന്നുണ്ടായവരാ ണല്ലോ” (ഖുര്‍ആന്‍ 4:25) എന്ന് വിശുദ്ധ ഖുര്‍ആന്‍ പറയുന്നുണ്ട്. അടിമയും ഉടമയു മെല്ലാം സഹോദരന്മാരാണെന്നും സാഹചര്യങ്ങ ളാണ് ചിലരുടെ മേല്‍ അടിമത്തം അടിച്ചേല്‍പി ച്ചതെന്നുമുള്ള വസ്തുതകള്‍ വ്യക്തമാക്കു കയാണ് ഇവിടെ ഖുര്‍ആന്‍ ചെയ്യുന്നത്. 2. അടിമയുടെ അവകാശങ്ങളെക്കുറിച്ച് ബോധ്യം വരുത്തി: അടിമ കേവലം ഒരു ഉപഭോഗവസ്തു മാത്രമായിരുന്നു, പൌരാണിക സമൂഹങ്ങളി ലെല്ലാം. അവന് ബാധ്യതകള്‍ മാത്രമേ ഉണ്ടായി രുന്നുള്ളൂ. ഉടമയുടെ സുഖസൌകര്യങ്ങള്‍ വര്‍ധിപ്പിക്കുന്നതിനു വേണ്ടി യത്നിക്കുകയായി രുന്നു അവന്റെ ബാധ്യത- അതില്‍ യാതൊരു വിട്ടുവീഴ്ചയുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഉടമക്കുവേണ്ടി പണിയെടുക്കുന്നതിന് അടിമയുടെ ആരോഗ്യം നിലനിര്‍ത്തേണ്ടത് അനിവാര്യമായിരുന്നു. അതി നുവേണ്ടി മാത്രമായിരുന്നു അവന് ഭക്ഷണം നല്‍കിയിരുന്നത്. കാലികള്‍ക്കു നല്‍കുന്ന സൌകര്യം പോലും ഇല്ലാത്ത തൊഴുത്തുകളി ലായിരുന്നു അവരെ താമസിപ്പിച്ചിരുന്നത്. അവര്‍ക്ക് നല്‍കിയിരുന്ന വസ്ത്രമാകട്ടെ, കേവലം നാണം മറയ്ക്കാന്‍പോലും അപര്യാ പ്തമായ രീതിയിലുള്ളതായിരുന്നു. അതും വൃത്തികെട്ട തുണിക്കഷ്ണങ്ങള്‍! ഇസ്ലാം ഈ അവസ്ഥക്ക് മാറ്റം വരുത്തി. അടിമ ഉടമയുടെ സഹോദരനാണെന്നും അവന് അവകാശ ങ്ങളുണ്ടെന്നും പഠിപ്പിച്ചു. പ്രവാചകന്‍ നിഷ്ക ര്‍ഷിച്ചു: “നിങ്ങളുടെ സഹോദരങ്ങളും ബന്ധു ക്കളുമാണവര്‍! തന്റെ കീഴിലുള്ള ഒരു സഹോദരന് താന്‍ കഴിക്കുന്നതുപോലെയുള്ള ഭക്ഷണവും താന്‍ ധരിക്കുന്നതുപോലെയുള്ള വസ്ത്രവും നല്‍കിക്കൊള്ളട്ടെ. അവര്‍ക്ക് കഴിയാത്ത ജോലികളൊന്നും അവരെ ഏല്‍പി ക്കരുത്. അവര്‍ക്ക് പ്രയാസകരമായ വല്ല പണികളും ഏല്‍പിക്കുകയാണെങ്കില്‍ നിങ്ങള്‍ അവരെ സഹായിക്കണം” (ബുഖാരി, മുസ്ലിം). അധ്വാനിക്കുകയെന്നതു മാത്രമായിരുന്നില്ല പൌരാണിക സമൂഹങ്ങളില്‍ അടിമയുടെ കര്‍ത്തവ്യം. യജമാനന്റെ ക്രൂരമായ വിനോദങ്ങള്‍ ഏറ്റുവാങ്ങുവാന്‍ കൂടി വിധിക്കപ്പെട്ടവനായിരുന്നു അവന്‍. അധ്വാനവേളകളില്‍ ക്രൂരമായ ചാട്ടവാറടികള്‍! യജമാനന്റെ ആസ്വാദനത്തിനുവേണ്ടി കൊല്ലുവാനും കൊല്ലപ്പെടുവാനും തയാറാവേണ്ട അവസ്ഥ! ഇത് മാറണമെന്ന് ഖുര്‍ആന്‍ കല്‍പിച്ചു. അടിമകളോട് നല്ല നിലയില്‍ പെരുമാറണമെന്ന് നിഷ്കര്‍ഷിച്ചു. “ബന്ധുക്കളോടും അനാഥകളോടും പാവങ്ങ ളോടും കുടുംബബന്ധമുള്ള അയല്‍ക്കാരോടും അന്യരായ അയല്‍ക്കാരോടും സഹവാസി യോടും വഴിപോക്കനോടും നിങ്ങളുടെ വലതു കൈകള്‍ ഉടമപ്പെടുത്തിയ അടിമകളോടും നല്ല നിലയില്‍ വര്‍ത്തിക്കുക” (ഖുര്‍ആന്‍4:36). പ്രവാചകന്‍ വ്യക്തമായി പറഞ്ഞു: “വല്ലവനും തന്റെ അടിമയെ വധിച്ചാല്‍ നാം അവനെയും വധിക്കും. വല്ലവനും തന്റെ അടിമയെ അംഗവിഛേദം ചെയ്താല്‍ നാം അവനെയും അംഗവിഛേദം ചെയ്യും. വല്ലവനും തന്റെ അടിമയെ ശണ്ഡീകരിച്ചാല്‍ നാം അവനെയും ശണ്ഡീകരിക്കും” (മുസ്ലിം, അബൂദാവൂദ്). യജമാനന് ഇഷ്ടമുള്ളതെല്ലാം ചെയ്യാവുന്ന ‘ചരക്ക്’ എന്ന അവസ്ഥയില്‍ നിന്ന് അടിമ സ്വന്തമായ വ്യക്തിത്വവും സ്വന്തമായ അവകാശങ്ങളുമുള്ളവനായിത്തീരുകയായിന്നു. അടിമകളെ ഷണ്ഡീകരിക്കുകയെന്ന അതിനി കൃഷ്ടമായ സമ്പ്രദായം നിലനിന്നിരുന്ന സമൂഹ ത്തിലാണ് അവരെ ഷണ്ഡീകരിച്ചാല്‍ അതു ചെയ്ത യജമാനനെ ഞാനും ഷണ്ഡീകരി ക്കുമെന്ന് പ്രവാചകന്‍ (സ) അര്‍ഥശങ്കയില്ലാ ത്തവിധം വ്യക്തമാക്കിയത്. ലൈംഗിക വികാരം നശിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അടിമകളെക്കൊണ്ട് മൃഗതുല്യമായി അധ്വാനിപ്പിക്കുന്നതിനു വേണ്ടി യായിരുന്നു അവരെ ഷണ്ഡീകരിച്ചിരുന്നത്. ഇത് നിരോധിച്ച ഇസ്ലാം അടിമകള്‍ക്കും വികാര ശമനത്തിനും മാര്‍ഗമുണ്ടാക്കണമെന്ന് പ്രത്യേകം നിഷ്കര്‍ഷിക്കുന്നുണ്ട്. “നിങ്ങളിലുള്ള അവിവാ ഹിതരെയും നിങ്ങളുടെ അടിമകളില്‍ നിന്നും അടിമസ്ത്രീകളില്‍നിന്നും നല്ലവരായിട്ടുള്ളവരെ യും നിങ്ങള്‍ വിവാഹബന്ധത്തിലേര്‍പ്പെടുത്തുക. അവര്‍ ദരിദ്രരാണെങ്കില്‍ അല്ലാഹു തന്റെ അനു ഗ്രഹത്തില്‍നിന്ന് അവര്‍ക്ക് ഐശ്വര്യം നല്‍കുന്നതാണ്. അല്ലാഹു വിപുലമായ കഴിവു ള്ളവനും സര്‍വജ്ഞനുമത്രെ” (24:32). അടിമസ്ത്രീകളെ വേശ്യാവൃത്തിക്ക് നിര്‍ബന്ധിക്കുന്ന സമ്പ്രദായത്തെ ഖര്‍ആന്‍ വിലക്കി. “ചാരിത്യ്രശുദ്ധിയോടെ ജീവിക്കാനാ ഗ്രഹിക്കുന്ന നിങ്ങളുടെ അടിമസ്ത്രീകളെ ഐഹിക ജീവിതത്തിന്റെ വിഭവം ആഗ്രഹിച്ചു കൊണ്ട് നിങ്ങള്‍ വേശ്യാവൃത്തിക്ക് നിര്‍ബ ന്ധിക്കരുത് (24:33). അടിമത്തം നിലനിന്ന സമൂഹങ്ങളെല്ലാം സ്വതന്ത്രമായ സര്‍ഗശേഷിയോ അഭിമാനമോ ഇല്ലാത്തവരായായിരുന്നു അവരെ പരിഗണിച്ചി രുന്നത്. എന്നാല്‍, അടിമക്കും അഭിമാനമു ണ്ടെന്നും അത് ക്ഷതപ്പെടുത്താന്‍ ആര്‍ക്കും അവകാശമില്ലെന്നുമുള്ള വസ്തുതയാണ് പ്രവാ ചകന്‍ പഠിപ്പിച്ചത്. ഒരു അടിമയുമായി ശണ്ഠകൂടിയപ്പോള്‍ അയാളെ ‘കറുത്ത പെണ്ണിന്റെ മോനേ’ എന്നുവിളിച്ച തന്റെ ശിക്ഷ്യനായ അബുദര്‍റിനെ പ്രവാചകന്‍(സ) ഗുണദോഷിച്ചത് ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. “അബുദ ര്‍റേ… അജ്ഞാനകാലത്തെ സംസ്കാരത്തില്‍ ചിലത് ഇനിയും താങ്കളില്‍ ബാക്കിയുണ്ട്” (അബൂദാവൂദ്). “നിങ്ങളുടെ നേതാവായി വരുന്നത് ഉണങ്ങിയ മുന്തിരിപോലെ തലയുള്ള ഒരു നീഗ്രോ അടിമയാണെങ്കിലും നിങ്ങള്‍ അയാളെ കേള്‍ക്കുകയും അനുസരിക്കുകയും വേണം” എന്നാണ് നബി(സ) പഠിപ്പിച്ചത്. അടിമയെ പിറകില്‍ നടത്തിക്കൊണ്ട് വാഹനത്തില്‍ സഞ്ചരിക്കുകയായിരുന്ന ഒരാളോട് പ്രവാചക ശിക്ഷ്യനായ അബൂഹുറയ്റ(റ) പറഞ്ഞു. “നിന്റെ പിറകില്‍ അവനെയും കയറ്റുക. നിന്റെ സഹോദരനാണവന്‍, നിന്റേതുപോലുള്ള ആത്മാവാണ് അവനുമുള്ളത്”. അടിമക്കും ഉടമക്കും ഒരേ ആത്മാവാണു ള്ളതെന്നും അവര്‍ തമ്മില്‍ സഹോദരങ്ങളാ ണെന്നും പഠിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അടിമ-ഉടമ ബന്ധ ത്തിന് ഒരു പുതിയ മാനം നല്‍കുകയാണ് ഇസ്ലാം ചെയ്തത്. അടിമ, ഉടമയുടെ അധീന ത്തിലാണെന്നത് ശരിതന്നെ. എന്നാല്‍, അടിമയുടെ അവകാശങ്ങള്‍ വകവെച്ചു കൊടുക്കാന്‍ ഉടമ ബാധ്യസ്ഥനാണ്. ഭക്ഷണം, വസ്ത്രം, ലൈംഗികത തുടങ്ങിയ അടിമയുടെ ആവശ്യങ്ങള്‍ നിര്‍വഹിച്ചുകൊടുക്കേണ്ടത് അയാളുടെ ചുമതലയാണ്. അടിമയെ ഉപദ്രവി ക്കാന്‍ പാടില്ല. അയാളെ പ്രയാസകരമായ ജോലികള്‍ ഏല്‍പിച്ച് ക്ളേശിപ്പിക്കുവാനും പാടില്ല. ഇങ്ങനെ, ചരിത്രത്തിലാദ്യമായി അടിമയെ സ്വതന്ത്രന്റെ വിതാനത്തിലേക്കുയ ര്‍ത്തുകയെന്ന വിപ്ളവം സൃഷ്ടിക്കുകയാണ് ഇസ്ലാം ചെയ്തത്. ഇതുവഴി ഉടമയുടെയും അടിമയുടെയും മാനസികാവസ്ഥകള്‍ തമ്മിലു ള്ള അന്തരം കുറക്കുവാന്‍ ഇസ്ലാമിന് സാധിച്ചു. തന്റെ ഇഷ്ടങ്ങളെല്ലാം പ്രയോഗിക്കാവുന്ന ഒരു ചരക്ക് മാത്രമാണ് അടിമയെന്ന വിചാരത്തില്‍ നിന്ന് ഉടമയും, സഹിക്കുവാനും ക്ഷമിക്കുവാനും നിര്‍വഹിക്കുവാനും മാത്രം വിധിക്കപ്പെട്ടവനാണ് താനെന്ന വിചാരത്തില്‍നിന്ന് അടിമയും സ്വത ന്ത്രരാവുകയായിരുന്നു ഈ വിപ്ളവത്തിന്റെ ഫലം. 3. അടിമമോചനം ഒരു പുണ്യകര്‍മമായി പ്രഖ്യാപിച്ചു: അവകാശങ്ങളുള്ള ഒരു അസ്തി ത്വമായി അടിമയെ പ്രഖ്യാപിക്കുക വഴി അടിമത്തത്തെ സാങ്കേതികമായി ഇല്ലാതാക്കു കയാണ് ഇസ്ലാം ചെയ്തത്. എന്നാല്‍, ഇതുകൊ ണ്ടും നിര്‍ത്താതെ ആ സമ്പ്രദായത്തെ പ്രായോ ഗികമായിത്തന്നെ ഉന്മൂലനം ചെയ്യുവാന്‍ ആവശ്യമായ നടപടിയി ലേക്ക് ഇസ്ലാം തിരിയുകയുണ്ടായി. അടിമമോ ചനം ഒരു പുണ്യകര്‍മമായി പ്രഖ്യാപിക്കുകയാ യിരുന്നു അടിമ സമ്പ്രദായത്തെ പ്രായോഗിക മായി ഇല്ലാതാക്കുവാന്‍ ഇസ്ലാം സ്വീകരിച്ച നടപടി. “അവരുടെ ഭാരങ്ങളും അവരുടെ മേലുണ്ടായിരുന്ന വിലങ്ങുകളും അദ്ദേഹം ഇറക്കിവെക്കുകയും ചെയ്യുന്നു” (7:157) എന്ന ഖുര്‍ആനിക പരാമര്‍ശത്തെ അന്വര്‍ഥമാക്കു ന്നതായിരുന്നു അടിമമോചനത്തിന്റെ വിഷയ ത്തില്‍ പ്രവാചക (സ)ന്റെ നിലപാട്. അടിമമോചനം അതിവിശിഷ്ടമായ ഒരു പുണ്യ കര്‍മമാണെന്ന് വ്യക്തമാക്കുന്ന ഖുര്‍ആന്‍ സൂക്തം ഇങ്ങനെയാണ്. “എന്നിട്ട് അവന്‍ ആ മലമ്പാത താണ്ടിക്കടന്നില്ല. ആ മലമ്പാതയെന്താ ണെന്ന് നിനക്കറിയാമോ? അടിമ മോചനം. അല്ലെങ്കില്‍ പട്ടിണിയുടെ നാളില്‍ കുടുംബബ ന്ധമുള്ള ഒരുഅനാഥക്കോ കടുത്ത ദാരിദ്യ്രമുള്ള ഒരു സാധുവിനോ ഭക്ഷണം നല്‍കല്‍” (90:12-16) അടിമമോചനത്തിന്റെ കാര്യത്തില്‍ പ്രവാചകന്‍ (സ)തന്നെ മാതൃക കാണിച്ചു കൊണ്ടാണ് അനുചരന്മാരെ അതിനുവേണ്ടി പ്രേരിപ്പിച്ചത്. തന്റെ കൈവശമുണ്ടായിരുന്ന അടിമയെ അദ്ദേഹം മോചിപ്പിച്ചു. അദ്ദേഹത്തി ന്റെ അനുചരന്മാര്‍ പ്രസ്തുത പാത പിന്തുടര്‍ന്നു. സഖാക്കളില്‍ പ്രമുഖനായിരുന്ന അബൂബക്കര്‍(റ) സത്യനിഷേധികളില്‍നിന്ന് അടിമകളെ വിലയ്ക്കുവാങ്ങി മോചിപ്പിക്കു ന്നതിനായി അളവറ്റ സമ്പത്ത് ചെലവഴിച്ചി രുന്നതായി കാണാനാവും. അടിമമോചനത്തെ പ്രോല്‍സാഹിപ്പിക്കുന്ന ഒട്ടേറെ നബിവചനങ്ങള്‍ കാണാന്‍ കഴിയും: “സത്യവിശ്വാസിയായ ഒരു അടിമയെ ആരെങ്കിലും മോചിപ്പിച്ചാല്‍ ആ അടിമയുടെ ഓരോ അവയവത്തിനും പകരം അല്ലാഹു അവ ന്റെ അവയവത്തിന് നരകത്തില്‍നിന്ന് മോചനം നല്‍കുന്നതാണ്. അഥവാ കയ്യിന് കയ്യും കാലിന് കാലും ഗുഹ്യാവയവത്തിന് ഗുഹ്യാവയവവും വരെ” (ബുഖാരി, മുസ്ലിം). സഹാബിയായിരുന്ന അബുദര്‍റ്(റ) ഒരിക്കല്‍ നബി (സ)യോട് ചോദിച്ചു: ‘അടിമമോചനത്തില്‍ ഏറ്റവും ശ്രേഷ്ഠമായത് ഏതാണ്? തിരുമേനി പ്രതിവചിച്ചു: ‘യജമാനന് ഏറ്റവും വിലപ്പെട്ട അടിമകളെ മോചിപ്പിക്കല്‍’. അല്ലാഹുവിന്റെ പ്രതിഫലത്തിന് രണ്ടു തവണ അര്‍ഹരാവുന്നവരെ എണ്ണിപ്പറയവെ നബി(സ) പറഞ്ഞു: “തന്റെ കീഴിലുള്ള അടിമസ്ത്രീയെ സംസ്കാര സമ്പന്നയാക്കുകയും അവള്‍ക്ക് ഏറ്റവും നന്നായി വിദ്യാഭ്യാസം നല്‍കുകയും പിന്നീട് അവളെ മോചിപ്പിച്ച് സ്വയം വിവാഹം കഴിക്കുകയും ചെയ്തവനും ഇരട്ടി പ്രതിഫല മുണ്ട്” (ബുഖാരി, മുസ്ലിം). പടച്ചതമ്പുരാനില്‍നിന്നുള്ള പ്രതിഫലം കാംക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് സത്യവിശ്വാസികള്‍ പ്രവാചകന്റെ കാലത്തും ശേഷവും അടിമകളെ മോചിപ്പിക്കുവാന്‍ തുടങ്ങി. ഇതുകൂടാതെ സകാ ത്തിന്റെ ധനം പോലും അടിമമോചനത്തിന് ചെലവഴിക്കുന്ന അവസ്ഥയുണ്ടായി. ഉമറുബ്നു അബ്ദില്‍ അസീസി(റ)ന്റെ ഭരണകാലത്ത് സകാത്ത് സ്വീകരിക്കുവാന്‍ ഒരു ദരിദ്രന്‍ പോലു മില്ലാത്ത അവസ്ഥ സംജാതമായെന്നും അപ്പോള്‍ അടിമകളെ വിലക്കെടുത്ത് മോചിപ്പി ക്കാനാണ് സകാത്ത് ഇനത്തിലുള്ള ധനം ചെല വഴിക്കപ്പെട്ടതെന്നും ചരിത്രത്തില്‍ കാണാന്‍ കഴിയും. 4. പലതരം കുറ്റങ്ങള്‍ക്കുമുള്ള പ്രായശ്ചി ത്തമായി അടിമമോചനം നിശ്ചയിക്കപ്പെട്ടു: അടിമമോചനത്തെ ഒരു പുണ്യകര്‍മമായി അവതരിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് സത്യവിശ്വാസികളെ അക്കാര്യത്തില്‍ പ്രോല്‍സാഹിപ്പിച്ചതോടൊപ്പം തന്നെ പലതരം കുറ്റകൃത്യങ്ങള്‍ക്കുള്ള പ്രായ ശ്ചിത്തമായി അടിമമോചനത്തെ ഇസ്ലാം നിശ്ചയിച്ചു. മനഃപൂര്‍വമല്ലാത്ത കൊലപാതകം, അല്ലാഹുവിന്റെ പേരില്‍ ശപഥം ചെയ്ത ശേഷം അത് ലംഘിക്കല്‍, ഭാര്യയെ സമീപിക്കു കയില്ലെന്ന ശപഥത്തിന്റെ ലംഘനം തുടങ്ങിയ പാപങ്ങള്‍ക്കുള്ള പ്രായശ്ചിത്തങ്ങളില്‍ ഒന്ന് ഒരു അടിമയെ മോചിപ്പിക്കുകയാണ്. ദൈവിക പ്രതിഫലം കാംക്ഷിച്ചുകൊണ്ടുമാത്രം അടിമ കളെ മോചിപ്പിക്കാന്‍ തയാറില്ലാത്തവരെ സംബ ന്ധിച്ചിടത്തോളം അത് നിര്‍ബന്ധമാ ക്കിത്തീര്‍ക്കുന്ന അവസ്ഥയാണ് തെറ്റുകള്‍ക്കു ള്ള പ്രായശ്ചിത്തമായി അടിമകളെ മോചിപ്പിക്ക ണമെന്ന വിധി. 5. മോചനമൂല്യത്തിനു പകരമായി സ്വാത ന്ത്യ്രം നല്‍കുന്ന സംവിധാനമുണ്ടാക്കി: മുകളില്‍ പറഞ്ഞ മാര്‍ഗങ്ങളിലൂടെയൊന്നും സ്വതന്ത്രനാകാന്‍ ഒരു അടിമക്ക് സാധിച്ചില്ലെന്നി രിക്കട്ടെ. അപ്പോഴും അവന് മോചനം അസാധ്യമല്ല. സ്വയം മോചനമാഗ്രഹിക്കുന്ന ഏതൊരു അടിമക്കും മോചിതനാകുവാനുള്ള മാര്‍ഗം ഇസ്ലാം തുറന്നുകൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. ‘മുകാതബ’യെന്ന് സാങ്കേതികമായി വിളിക്കുന്ന മോചനപത്രത്തിലൂടെയാണ് ഇത് സാധ്യ മാവുക. സ്വാതന്ത്യ്രമെന്ന അഭിലാഷം ഹൃദയ ത്തിനകത്ത് മൊട്ടിട്ടു കഴിഞ്ഞാല്‍ ‘മുകാതബ’യി ലൂടെ ഏതൊരു അടിമക്കും സ്വതന്ത്രനാകാ വുന്നതാണ്. അടിമയും ഉടമയും യോജിച്ച് ഒരു മോചനമൂല്യവും അത് അടച്ചുതീര്‍ക്കേണ്ട സമയവും തീരുമാനിക്കുന്നു. ഈ മോചനമൂല്യം സമാഹരിക്കുന്നതിനുവേണ്ടി അടിമയ്ക്ക് പുറ ത്തുപോയി ജോലി ചെയ്യാം. അങ്ങനെ ഗഡുക്ക ളായി അടിമ മോചനദ്രവ്യം അടച്ചുതീര്‍ക്കുന്നു. അത് അടച്ചുതീര്‍ക്കുന്നതോടെ അയാള്‍ സ്വതന്ത്രനാവുന്നു. സ്വാതന്ത്യ്രമെന്ന സ്വപ്നം പൂവണിയുന്നതിനായി ആ ആഗ്രഹം മനസ്സില്‍ മൊട്ടിട്ടു കഴിഞ്ഞ ഏതൊരു അടിമക്കും അവസരമുമുണ്ടാക്കി കൊടുക്കുകയാണ് ഈ സംവിധാനത്തിലൂടെ ഇസ്ലാം ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. മോചനപത്രമെ ഴുതിയ ഒരു അടിമക്ക് നിശ്ചിത സമയത്തിനകം മോചനമൂല്യം അടച്ചുതീര്‍ക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ലെ ങ്കിലോ? അതിനുള്ള സംവിധാനവും ഇസ്ലാം നിര്‍ദേശിക്കുന്നുണ്ട്. സകാത്ത് ധനം ചെലവഴി ക്കപ്പെടേണ്ട എട്ടു വകുപ്പുകളിലൊന്ന് അടിമ മോചനമാണ് (ഖുര്‍ആന്‍ 9:60). മുകാതബ പ്രകാരമുള്ള മോചനദ്രവ്യം കൊടുത്തു തീര്‍ക്കാന്‍ ഒരു അടിമക്ക് കഴിയാത്ത സാഹചര്യങ്ങളില്‍ അയാള്‍ക്ക് ബൈത്തുല്‍മാ ലിനെ (പൊതുഖജനാവ്) സമീപിക്കാം. അതില്‍നിന്ന് നിശ്ചിത സംഖ്യയടച്ച് അയാളെ മോചിപ്പിക്കേണ്ടത് അതു കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നവരുടെ കടമയാണ്. പണക്കാരന്‍ നല്‍കുന്ന സ്വത്തില്‍ നിന്നുതന്നെ അടിമയെ മോചിപ്പിക്കുവാനുള്ള വക കണ്ടെത്തുകയാണ് ഇസ്ലാം ഇവിടെ ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. അടിമകളെ സ്വാതന്ത്യ്രമെന്താണെന്ന് പഠിപ്പിക്കു കയും പാരതന്ത്യ്രത്തില്‍നിന്ന് മോചിതരാ കുവാന്‍ അവരെ സ്വയം സന്നദ്ധരാക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ട് ചങ്ങലക്കെട്ടുകളില്‍നിന്ന് മുക്തമാക്കുകയെന്ന പ്രായോഗികമായ നടപടി ക്രമമാണ് ഇസ്ലാം അടിമത്തത്തിന്റെ കാര്യത്തില്‍ സ്വീകരിച്ചത്. അക്കാര്യത്തില്‍ ഇസ്ലാം സ്വീകരിച്ചതിനേക്കാള്‍ ഉത്തമമായ മാര്‍ഗമിതായി രുന്നുവെന്ന് ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുവാന്‍ പറ്റിയ ഒരു മാര്‍ഗവും നിര്‍ദേശിക്കുവാന്‍ ആര്‍ക്കും കഴിയി ല്ലെന്നതാണ് വാസ്തവം. അത് യഥാര്‍ഥത്തില്‍ ഉ ള്‍ക്കൊള്ളണമെങ്കില്‍ അടിമത്തം ഒരു സ്ഥാ പനമായി നിലനിന്നിരുന്ന സമൂഹത്തിന്റെ ഭൂമിക യില്‍നിന്നുകൊണ്ട് പ്രശ്നത്തെ നോക്കിക്കാണ ണമെന്നുമാത്രം.