ബദ്‌റും ബദ്‌രീങ്ങളും ഇസ്‌ലാമിലും സമൂഹത്തിലും

ബദ്‌റും ബദ്‌രീങ്ങളും ഇസ്‌ലാമിലും സമൂഹത്തിലും

ഇസ്‌ലാമിക ചരിത്രത്തില്‍ ഏറെ പ്രസിദ്ധവും മഹത്ത്വമുള്ളതുമായ ഒന്നാണ് ബദ്ര്‍ യുദ്ധം. ‘യൗമുല്‍ ഫുര്‍ക്വാന്‍’ (സത്യവും അസത്യവും വേര്‍തിരിക്കപ്പെട്ട ദിവസം) എന്നാണ് അല്ലാഹു അതിനെ വിശേഷിപ്പിച്ചത്. ഉറ്റാലോചിക്കുന്നവര്‍ക്ക് അതില്‍ ഒട്ടേറെ ഗുണപാഠങ്ങളുണ്ടെന്നു ക്വുര്‍ആന്‍ പഠിപ്പിക്കുന്നു. അല്ലാഹു പറയുന്നു: 

”(ബദ്‌റില്‍) ഏറ്റുമുട്ടിയ ആ രണ്ട് വിഭാഗങ്ങളില്‍ തീര്‍ച്ചയായും നിങ്ങള്‍ക്കൊരു ദൃഷ്ടാന്തമുണ്ട്. ഒരു വിഭാഗം അല്ലാഹുവിന്റെ മാര്‍ഗത്തില്‍ യുദ്ധംചെയ്യുന്നു. മറുവിഭാഗമാകട്ടെ സത്യനിഷേധികളും. (അവിശ്വാസികള്‍ക്ക്) തങ്ങളുടെ ദൃഷ്ടിയില്‍ അവര്‍ (വിശ്വാസികള്‍) തങ്ങളുടെ ഇരട്ടിയുണ്ടെന്നാണ്‌തോന്നിയിരുന്നത്. അല്ലാഹു താന്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്നവര്‍ക്ക് തന്റെ സഹായം കൊണ്ട് പിന്‍ബലംനല്‍കുന്നു. തീര്‍ച്ചയായും കണ്ണുള്ളവര്‍ക്ക് അതില്‍ ഒരു ഗുണപാഠമുണ്ട്”(ക്വുര്‍ആന്‍ 3:13).

നിഷ്‌കളങ്കമായ വിശ്വാസവും അല്ലാഹുവിനോട് മാത്രമുള്ള പ്രാര്‍ഥനയും അവനില്‍ മാത്രം ഭരമേല്‍പിച്ച് സ്ഥൈര്യമോടെ നിലകൊണ്ടതുമാണ് ദുര്‍ബലരായ മുസ്‌ലിം സൈന്യത്തിന് വിജയത്തിലേക്കുള്ള വഴി തുറന്നുകൊടുത്തത്. ആള്‍ബലവും ആയുധബലവുമുള്ള ശത്രുസൈന്യമാകട്ടെ അല്ലാഹുവല്ലാത്തവരോട് പ്രാര്‍ഥിക്കുന്നവരും അഹങ്കാരികളും ധിക്കാരികളുമായിരുന്നു. 

മുസ്‌ലിം സമൂഹത്തിന്റെ വിശ്വാസ, കര്‍മ മണ്ഡലങ്ങളെ മലിനമാക്കുന്ന പൗരോഹിത്യത്തിന്റെ ഇടപെടല്‍ ബദ്‌റും ബദ്‌റില്‍ പങ്കെടുത്തവരുമായും ബന്ധപ്പെട്ട ചരിത്രത്തിലും ഒട്ടും കുറവല്ല എന്ന് കാണുവാന്‍ സാധിക്കും.  ബദ്ര്‍ യുദ്ധത്തിന്റെ പേരില്‍ ഇവര്‍ ദീനിലേക്ക് കടത്തിക്കൂട്ടിയ ശിര്‍ക്കും ബിദ്അത്തും അനേകമാണ്. അവയെ തുറന്നു കാണിക്കലും തിരുത്തലും സത്യസന്ധരായ പ്രബോധകരുടെ കടമയാണ്. അവയില്‍ പ്രധാനപ്പെട്ട ചിലതിലൂടെ ഒന്ന് കണ്ണോടിക്കാം. 

ബദ്ര്‍ദിനം ആചരിക്കുന്നു 

അല്ലാഹുവിന്റെ കല്‍പന പ്രകാരം ഉണ്ടായ ബദ്ര്‍യുദ്ധം നടന്ന ദിനത്തെ പ്രത്യേക ദിനമായി ആചരിക്കുവാനും ആണ്ടുതോറും കൊണ്ടാടുവാനും ഇസ്‌ലാം പഠിപ്പിച്ചിട്ടില്ല. എന്നാല്‍ സമസ്തക്കാര്‍ വളരെയധികം പോരിശയോടെ അത് കൊണ്ടാടുന്നു. അവര്‍ തന്നെ എഴുതുന്നു: ”നബി ﷺ യുടെ കാലത്തുണ്ടായിരുന്ന ഈ ബദ്ര്‍ മൗലിദ് പരിപാടി നമ്മുടെ കല്യാണ വീടുകളിലും പുതിയ വീട്, കട, എന്നിവയുടെ ഉദ്ഘാടന വേളയിലും പ്രത്യേകിച്ചു റമദാന്‍ പതിനേഴിനും  സസന്തോഷം നടന്നുവരുന്നത് ഏറെ മഹത്തരമാണ്”(പുണ്യ ദിനങ്ങളും ആചാരങ്ങളും: മുനീര്‍ സഅദി, പേജ് 91).

‘നബി ﷺ യുടെ കാലത്തുണ്ടായിരുന്ന ഈ ബദ്ര്‍ മൗലിദ് പരിപാടി’ എന്നത് പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിക്കുക. ഇത് ശുദ്ധമായ കളവല്ലേ? ഇവരുടെ പക്കലുള്ള ബദ്ര്‍ മൗലിദ് നബി ﷺ യുടെ കാലത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നതാണോ? നബി ﷺ യും സ്വഹാബിമാരും ‘ബദ്ര്‍ മൗലിദ് പരിപാടി’ നടത്തിയതായി തെളിയിക്കാന്‍ എന്ത് പ്രമാണമാണ് ഇവരുടെ പക്കലുള്ളത്? 

ബദ്‌രീങ്ങളോട് പ്രാര്‍ഥിക്കല്‍ 

പ്രാര്‍ഥന അല്ലാഹുവിന്ന് മാത്രം അവകാശപ്പെട്ടതാകുന്നു. അത് മറ്റൊരാള്‍ക്ക് നല്‍കല്‍ തികഞ്ഞ നന്ദികേടാണ്. അല്ലാഹു പറയുന്നു:

”(നബിയേ,)പറയുക: ഞാന്‍ എന്റെ രക്ഷിതാവിനെ മാത്രമേ വിളിച്ചു പ്രാര്‍ഥിക്കുകയുള്ളൂ. അവനോട് യാതൊരാളെയും ഞാന്‍ പങ്കുചേര്‍ക്കുകയില്ല” (ക്വുര്‍ആന്‍ 72:20). 

ബദ്‌റില്‍ ഒത്തുചേര്‍ന്ന പ്രവാചകനും അനുയായികളും പ്രാര്‍ഥിച്ചത് അല്ലാഹുവിനോട് മാത്രം. പ്രാര്‍ഥന അല്ലാഹുവല്ലാത്തവരോടും ആകാം എന്നതായിരുന്നു ശത്രുക്കളുടെ വാദം. ഇത് ഇസ്‌ലാമികചരിത്രത്തിന്റെ ബാലപാഠമറിയുന്നവര്‍ക്കെല്ലാം അറിയാം. എന്നാല്‍ സമസ്തയുടെ വിശ്വാസം കാണുക: ”മുഹിയുദ്ദീന്‍ ശൈഖേ രക്ഷിക്കണേ, ബദ്‌രീങ്ങളേ കാക്കണേ പോലെ മരിച്ചുപോയ മഹാത്മാക്കളെ വിളിച്ചു പ്രാര്‍ഥിക്കല്‍ ശിര്‍ക്കല്ല; അനുവദനീയം ആണെന്ന് സുന്നികള്‍…” (കുണ്ടുതോട് വാദപ്രതിവാദം, 1974 ജൂണ്‍ 1, പേജ് 2). ഈ വിശ്വാസവും ഇസ്‌ലാമും തമ്മിലെന്ത് ബന്ധം? ഇതാണ് ഇസ്‌ലാം പഠിപ്പിക്കുന്നതെങ്കില്‍ എന്തിനാണ് ബദ്ര്‍യുദ്ധം നടന്നത്?

ബദ്‌രീങ്ങളെ വിളിച്ച് സഹായംതേടല്‍ 

ബദ്‌റില്‍ ശത്രു സൈന്യത്തെ നേരിടാനൊരുങ്ങവെ ‘ബദ്‌രീങ്ങള്‍’ സഹായം തേടിയത് അല്ലാഹുവിനോട് മാത്രം. അല്ലാഹു പറയുന്നു: 

”നിങ്ങള്‍ നിങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവിനോട് സഹായം തേടിയിരുന്ന സന്ദര്‍ഭം (ഓര്‍ക്കുക). തുടരെത്തുടരെയായി ആയിരം മലക്കുകളെ അയച്ചുകൊണ്ട് ഞാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് സഹായം നല്‍കുന്നതാണ് എന്ന് അവന്‍ അപ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ക്കു മറുപടി നല്‍കി” (ക്വുര്‍ആന്‍ 8:9).

ഇതൊന്നും സമസ്തക്കാര്‍ കണ്ട മട്ടില്ല. അവരുടെ ധിക്കാരത്തിന്റെയും പ്രമാണനിഷേധത്തിന്റെയും ആഴം കാണുക: ”ഏതേതു പ്രശ്‌നങ്ങളായിരുന്നാലും ശരി ഐഹികമാകട്ടെ പാരത്രികമാകട്ടെ ബദരീങ്ങളെ വിളിച്ച് സഹായം തേടിയാല്‍ തീര്‍ച്ചയായും സഹായം ലഭിക്കപ്പെടും. ഇസ്‌ലാമിക പ്രമാണങ്ങളില്‍ അതിനു മതിയായ രേഖകള്‍ പ്രസ്പഷ്ടമായിരിക്കെ അത് ശിര്‍ക്കാണെന്ന് പറയുന്നവരുടെ തലക്കാണ് വട്ട്” (ബദ്ര്‍ മൗലിദ് പരിഭാഷയും വിവരണവും, പേജ് 43). വിശ്വാസികളുടെ ദിനേനയുള്ള പ്രതിജ്ഞ മാത്രമാണ് ഇതിനുള്ള മറുപടി. അല്ലാഹു പറയുന്നു: ”നിന്നെ മാത്രം ഞങ്ങള്‍ ആരാധിക്കുന്നു. നിന്നോട് മാത്രം ഞങ്ങള്‍ സഹായം തേടുന്നു” (ക്വുര്‍ആന്‍ 1:5).

ബദ്‌രീങ്ങളുടെ പേരില്‍ നേര്‍ച്ചയാക്കല്‍ 

നേര്‍ച്ച ആരാധനയും അല്ലാഹുവിനു ഇഷ്ടമുള്ളതുമായതിനാല്‍ അവന്റെ നാമത്തിലും അവനെ അനുസരിക്കുന്നതിലുമാണ് നേരേണ്ടത്. നേര്‍ച്ച നേര്‍ന്നവര്‍ അത് പൂര്‍ത്തിയാക്കാന്‍ നിര്‍ബന്ധമാണ്. അല്ലാഹു പറയുന്നു: 

”നേര്‍ച്ച അവര്‍ നിറവേറ്റുകയും ആപത്തു പടര്‍ന്ന് പിടിക്കുന്ന ഒരു ദിവസത്തെ അവര്‍ ഭയപ്പെടുകയും ചെയ്യും” (ക്വുര്‍ആന്‍ 76:7).

ഇന്ന് പ്രചാരത്തിലുള്ള, ഇസ്‌ലാമുമായി ബന്ധമില്ലാത്ത അനേകം നേര്‍ച്ചാഘോഷങ്ങള്‍ ഉണ്ട്. അതിലൊന്നാണ്  ബദ്‌രീങ്ങളുടെ പേരിലുള്ള നേര്‍ച്ച. സമസ്തയുടെ വിശ്വാസം കാണുക: ”ബദ്‌രീങ്ങളുടെ പേരില്‍ ഫാതിഹയും യാസീനും പാരായണം ചെയ്ത് ഹദ്‌യ ചെയ്യലും അവരുടെ പേരിലുള്ള ആണ്ടു നേര്‍ച്ചകളും ഈമാന്‍ സലാമത്താകാനുള്ള മാര്‍ഗങ്ങളാണ്, നമ്മുടെ മുന്‍ഗാമികള്‍ കാണിച്ചുതന്ന ഈ സദാചാരം നാമും മുറുകെ പിടിക്കണം” (സുന്നി അഫ്കാര്‍, 2015 ജനുവരി 21, പേജ് 7). 

സലഫുസ്സ്വാലിഹുകളില്‍ ഇതിന് മാതൃക കണ്ടെത്താന്‍ കഴിയില്ലെന്നുറപ്പാണ്. മുന്‍ഗാമികള്‍ എന്നതുകൊണ്ട് ഇവര്‍ ഉദ്ദേശിച്ചത് ശിയാക്കളും സ്വൂഫികളും ബറേല്‍വികളും ആണെങ്കില്‍ ശരി. അല്ലാതെ സ്വഹാബികളും താബിഉകളും അവരുടെ ശേഷക്കാരുമാകുന്ന സച്ചരിതരായ മുന്‍ഗാമികളില്‍ ഇതിന് മാതൃക കണ്ടെത്തുവാന്‍ സാധ്യമല്ല. 

ബദ്‌രീങ്ങളെകൊണ്ടുള്ള ഇടതേട്ടം

ഇടതേട്ടം അനുവദനീയമായതും അല്ലാത്തതുമുണ്ട്. നാം ചെയ്ത സല്‍കര്‍മങ്ങളെ മുന്‍നിര്‍ത്തിയും നല്ലവരുടെ പ്രാര്‍ഥന കൊണ്ടും അല്ലാഹുവിന്റെ നാമങ്ങള്‍ കൊണ്ടും നമുക്ക് റബ്ബിനോട് തേടാം. എന്നാല്‍ പ്രവാചകന്റെയോ സ്വാലിഹുകളുടെയോ ഹഖ്, ജാഹ്, ബര്‍കത്ത് കൊണ്ട് ഇടതേടല്‍ ഇസ്‌ലാം പഠിപ്പിച്ചതല്ല. ബദ്‌രീങ്ങളുടെ പേരില്‍ സമസ്തക്കാര്‍ വെച്ചുപുലര്‍ത്തുന്ന വിശ്വാസം ഒന്ന് കാണുക: ”എല്ലാവിധ കാവലിനും പ്രധാന വഴി ബദ്‌രീങ്ങളെ തവസ്സുലാക്കുക (ഇടതേടുക) തന്നെ. എത്രത്തോളം, മരണസമയത്ത്ഇബ്‌ലീസിന്റെ ഫിത്‌നയില്‍ നിന്ന് കാവല്‍ തേടാനും അത് ഉപയുക്തമാകുന്നു.”(ബദ്ര്‍ മൗലിദ് പരിഭാഷയും വിവരണവും, പേജ് 51).

ഇസ്‌ലാം പഠിപ്പിക്കുന്നത് എല്ലാവിധ കാവലും അല്ലാഹുവിനോട് നേരിട്ട് ചോദിക്കുവാനാണ്; അല്ലാതെ ബദ്‌രീങ്ങളെ തവസ്സുലാക്കി ചോദിക്കുവാനല്ല. ബദ്ര്‍യുദ്ധ ശേഷം ജീവിച്ച നബി ﷺ ക്കും സ്വഹാബത്തിനും പരിചയമില്ലാത്ത ഒരു വിശ്വാസം എങ്ങനെയാണ് മുസ്‌ലിംകള്‍ക്ക് അംഗീകരിക്കുവാന്‍ കഴിയുക?

ബദ്ര്‍ബൈതും ബദ്ര്‍മൗലിദും 

തമിഴ്‌നാട്ടുകാരനായ ‘അല്ലാമാ മാപ്പിള ലബ്ബൈ അലീം’ ആണ് ബദ്ര്‍ മൗലിദിന്റെ രചയിതാവ്. സമസ്തക്കാര്‍ ഇത് മലയാളത്തിലേക്ക് പരിഭാഷപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഇത് എന്തിനു വേണ്ടിയാണെന്ന് അവര്‍ തന്നെ വ്യക്തമാക്കുന്നു: ”ഉദ്ദേശ സഫലീകരണത്തിന്, ബാലാഉ മുസ്വീബത്തുകളില്‍ നിന്നും മോചനം ലഭിക്കുന്നതിന്, വീടുകള്‍ക്കും സ്ഥാപനങ്ങള്‍ക്കും കാവല്‍ ലഭിക്കുന്നതിന് എല്ലാം തന്നെ ബദ്ര്‍ മൗലിദ് ഓതി വരുന്നു” (ബദ്ര്‍ മൗലിദ് പരിഭാഷയും വിവരണവും, പേജ് 6). 

ഇത് ചൂഷണത്തിന്റെ വഴിയാണെന്ന് അവര്‍ തന്നെ തെളിയിക്കുന്നത് കാണുക: ”ഇവിടെയാണ് പൂര്‍വികര്‍ നടപ്പിലാക്കിയ ഇത്തരം ആത്മീയ സംരംഭങ്ങളെ നാം ഗൗരവത്തോടെ വിലയിരുത്തേണ്ടത്. മന്‍ക്വൂസ് മൗലിദ് പാരായണം ചെയ്താണ് അവര്‍ വസൂരി മാറ്റിയിരുന്നത്, സുഖ പ്രസവം ഉറപ്പു വരുത്തിയത്. ഖുതുബിയ്യതും ബദ്ര്‍, മുഹ്‌യിദ്ദീന്‍ മാലകളും ആലപിച്ചാണവര്‍ സൈ്വര്യം ഭദ്രമാക്കിയത്” (സുന്നി അഫ്കാര്‍: 2015, പേജ് 11). 

എത്ര വലിയ അപരാധമാണ് ഇക്കൂട്ടര്‍ ചെയ്യുന്നതും പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതും! 

”(നബിയേ,) പറയുക: അല്ലാഹുവെ കൂടാതെ നിങ്ങള്‍ക്ക് ഉപകാരമോ ഉപദ്രവമോ ചെയ്യാന്‍ കഴിയാത്ത വസ്തുക്കളെയാണോ നിങ്ങള്‍ ആരാധിക്കുന്നത്? അല്ലാഹുവാകട്ടെ എല്ലാം കേള്‍ക്കുന്നവനും അറിയുന്നവനുമാകുന്നു” (ക്വുര്‍ആന്‍ 5:76) എന്ന അല്ലാഹുവിന്റെ വചനത്തിന്റെ പൊരുള്‍ ഇവര്‍ മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നെങ്കില്‍ എത്ര നന്നായിരുന്നു.

ബദ്‌രീങ്ങളുടെ പേരില്‍ കാവലാക്കല്‍ 

അസ്മാഉല്‍ ബദ്‌രിയ്യീന്‍ ഏറെ പ്രചാരത്തിലുള്ള ഒന്നാണ്. ബദ്‌റില്‍ ശുഹദാക്കളായ സ്വഹാബികളുടെ നാമങ്ങള്‍ വീട്ടിലോ മറ്റു വസ്തുക്കളിലോ തൂക്കിയിട്ടാല്‍ അതിനുള്ള കാവലാണത്രെ. നബി ﷺ യും സ്വഹാബത്തും കാവല്‍തേടിയത് അല്ലാഹുവിനോട് മാത്രം. വിശ്വാസികള്‍ അതാണ് പിന്‍പറ്റേണ്ടത്. 

അല്ലാഹു പറയുന്നു: ”അവന്‍ കണക്കാക്കാത്ത വിധത്തില്‍ അവന്ന് ഉപജീവനം നല്‍കുകയും ചെയ്യുന്നതാണ്. വല്ലവനും അല്ലാഹുവില്‍ ഭരമേല്‍പിക്കുന്ന പക്ഷം അവന്ന് അല്ലാഹു തന്നെ മതിയാകുന്നതാണ്. തീര്‍ച്ചയായും അല്ലാഹു തന്റെ കാര്യം പ്രാപിക്കുന്നവനാകുന്നു. ഓരോ കാര്യത്തിനും അല്ലാഹു ഒരു ക്രമം ഏര്‍പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട”(ക്വുര്‍ആന്‍ 65:3). 

ഇതിനെതിരാണ് സമസ്തക്കാരുടെ നിലപാട്. ബദ്ര്‍ ശുഹദാക്കളുടെ നാമങ്ങളെ പ്രശംസിച്ച് അവര്‍ എഴുതിയത് കാണുക: ”ബദ്‌രീങ്ങളുടെ നാമങ്ങള്‍ ജപിക്കലും അവരെ കൊണ്ട് ഇടതേടലും അവരുടെ നാമം എഴുതലും അതിനെ ചുമക്കലും നാമങ്ങള്‍ വീട്ടില്‍ ബന്ധിപ്പിക്കലും സംരക്ഷണത്തിനും വിജയത്തിനും രക്ഷപ്പെടുവാനും മറ്റു പല പ്രയോജനങ്ങള്‍ക്കും കാരണമാണ്” (സുന്നി അഫ്കാര്‍: 2015 ജനുവരി 21, പേജ് 7). 

ഇത് സമസ്തയുടെ ആചാര്യന്‍ അഹ്മദ് കോയ ശാലിയാത്തി രചിച്ചതായതിനാല്‍ തന്നെ 1933ല്‍ അവര്‍ പാസ്സാക്കിയ എട്ടാം പ്രമേയത്തില്‍ ഇതിനെ പ്രത്യേകം എടുത്തു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

മജ്‌ലിസ്സുന്നൂറും അല്‍മഹഌറത്തില്‍ ബദ്‌രിയ്യയും 

സമസ്ത ആശയപരമായി ഒന്നായത് കൊണ്ട് സംഘടനാപക്ഷപാതിത്വം മൂലം ഉണ്ടായിവന്ന കാര്യങ്ങളാണിത്. അവരുടെ സംഘടനാകാര്യം എന്തുമാകട്ടെ, അത് അവരുടെ സ്വാതന്ത്ര്യം. പക്ഷേ, മതത്തിന്റെ പേരില്‍ നൂതനകാര്യങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കി പ്രചരിപ്പിക്കലാണ് പ്രശ്‌നം. 2012ല്‍ സയ്യിദ് ഹൈദരലി  ശിഹാബ് തങ്ങളുടെ നിര്‍ദേശപ്രകാരമാണ് ഇ.കെ വിഭാഗം മജ്‌ലിസ്സുന്നൂര്‍ എന്ന സംഗമം തുടങ്ങുന്നത്. അതിന്റെ ലക്ഷ്യം ഇതാണ്: ”അര മണിക്കൂറില്‍ കവിയാത്ത ആത്മീയ ബോധനവും തുടര്‍ന്ന് അസ്മാഉല്‍ ബദ്ര്‍ ആലാപനവും യാസീന്‍ പാരായണവും നടത്തി ദുആ ചെയ്ത് പിരിഞ്ഞു പോകുന്നതാണ് ജില്ലാ കമ്മിറ്റി നിര്‍ദേശിക്കുന്നതിന്റെ രീതി ‘(സുന്നി അഫ്കാര്‍, 2015ജനുവരി, പേജ് 9). ഇതിന്റെ പോക്ക് കണ്ട് സഹിക്കവയ്യാതെ എ.പി വിഭാഗം കാന്തപുരത്തിന്റെ നിര്‍ദേശ പ്രകാരം ഈ അടുത്ത് തുടങ്ങിയ ഏര്‍പ്പാടാണ് അല്‍മഹഌറത്തില്‍ ബദ്‌രിയ്യ. ഇതിന്റെ ക്രമം ഇങ്ങനെയാണ്: ”ഒന്നര മണിക്കൂര്‍ സമയമെടുക്കുന്ന മഹഌറയുടെ 45 മിനിറ്റ് ദിക്ര്‍, 30 മിനിറ്റ് ഉദ്‌ബോധനം, 15 മിനിറ്റ് പ്രാര്‍ഥന എന്നിങ്ങനെ ക്രമീകരിക്കണം” (അല്‍ മഹഌറത്തില്‍ ബദ്‌രിയ്യ, പേജ്2). 

ഏച്ചുകൂട്ടിയാല്‍ മുഴച്ചിരിക്കും എന്ന പഴമൊഴി എത്ര അര്‍ഥപൂര്‍ണം. മതത്തില്‍ ഇല്ലാത്തത് അതിലേക്ക് കൂട്ടിച്ചേര്‍ത്താല്‍ അത് വേറിട്ട് നില്‍ക്കുമെന്നതില്‍ സംശയമില്ല. സമസ്ത പണ്ഡിതരും അനുയായികളുമാണ് ബദ്‌റില്‍ പങ്കെടുത്തതെന്നു തോന്നിക്കും വിധമാണ് അവരുടെ പ്രവര്‍ത്തനം. സൂറഃ അഹ്ക്വാഫിലെ പതിനൊന്നാം വചനത്തെ വിശദീകരിച്ച ഇബ്‌നുകഥീര്‍(റഹ്) പറഞ്ഞത് ഇവിടെ ശ്രദ്ധേയമാണ്: ” സ്വഹാബത്തില്‍ നിന്ന് സ്ഥിരപ്പെട്ടിട്ടില്ലാത്ത വാക്കും പ്രവൃത്തിയും ബിദ്അത്താണ്. കാരണം അത് നല്ലതാണെങ്കില്‍ അവര്‍ അതിലേക്ക് മുന്‍കടക്കുമായിരുന്നു. നല്ലതായിട്ടുള്ള ഒന്നിനെയും അതിലേക്ക് മുന്‍കടന്നിട്ടല്ലാതെ അവര്‍ ഒഴിവാക്കിയിട്ടില്ല” (തഫ്‌സീര്‍ ഇബ്‌നുകഥീര്‍). ബദ്‌റില്‍ പങ്കെടുത്തവര്‍ പഠിപ്പിക്കാത്തതും അവര്‍ക്ക് പരിചയമില്ലാത്തതുമായ കാര്യങ്ങളെ ദീനിന്റെ കാര്യമായി അവതരിപ്പിക്കുമ്പോള്‍ നബി ﷺ യുടെ ഉപദേശങ്ങളെ ഓര്‍ക്കുന്നത് നന്നാകും. 

ആഇശ(റ)യില്‍ നിന്ന് നിവേദനം: നബി ﷺ  പറഞ്ഞു: ‘നമ്മുടെ ഈ കാര്യത്തില്‍ (മതത്തില്‍) അതിലില്ലാത്തത് ആരെങ്കിലും പുതുതായി ഉണ്ടാക്കിയാല്‍ അത് തള്ളപ്പെടേണ്ടതാണ്.” മറ്റൊരു റിപ്പോര്‍ട്ടില്‍ വന്നതായി കാണാം: ”നമ്മുടെ കല്‍പനയില്ലാത്ത വല്ല കര്‍മവും ആരെങ്കിലും ചെയ്താല്‍ അത് തള്ളപ്പെടേണ്ടതാണ്” (ബുഖാരി, മുസ്‌ലിം). 

ഇമാം മാലിക്(റഹ്) പറയുന്നു: ആരെങ്കിലും ഇസ്‌ലാമില്‍ പുതിയ വല്ലതും നിര്‍മിച്ചുണ്ടാക്കുകയും അതിനെ നല്ലതായി കാണുകയും ചെയ്താല്‍ അവന്‍ മുഹമ്മദ് നബി ﷺ  തന്റെ ദൗത്യത്തിന്റെ കാര്യത്തില്‍ വഞ്ചന കാണിച്ചു എന്നാണു വാദിക്കുന്നത്. കാരണം ഇന്ന് നിങ്ങളുടെ മതം നിങ്ങള്‍ക്ക് പൂര്‍ത്തിയാക്കിത്തന്നിരിക്കുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞു. അന്ന് മതത്തില്‍ ഉള്‍പെട്ടിട്ടില്ലാത്ത ഒരു കാര്യം ഇന്ന് മതമായി തീരുകയില്ല” (അല്‍ ഇഹ്തിസ്വാം, ഇമാം ശാത്വിബി 1:65).  

 

മൂസ സ്വലാഹി, കാര
നേർപഥം വാരിക

അനുചരന്മാരെക്കുറിച്ച് പ്രവാചകന്‍(സ്വ) പറഞ്ഞത്

അനുചരന്മാരെക്കുറിച്ച് പ്രവാചകന്‍(സ്വ) പറഞ്ഞത്

പ്രബോധനമാകുന്ന ദൗത്യം ഉത്തരവാദിത്തത്തോടെ നിറവേറ്റിയവരും കേട്ടുപഠിച്ചവയെല്ലാം കൃത്യതയോടെ നിറവേറ്റിയവരുമാണ് പ്രവാചകന്‍(സ്വ)യുടെ സ്വഹാബികള്‍. അവരിലൂടെയാണ് റോമും ശാമും അല്ലാഹു വിജയിപ്പിച്ചത്. യമനും പേര്‍ഷ്യയും അധീനപ്പെടുത്തി നല്‍കിയത്. അവരില്ലായിരുന്നുവെങ്കില്‍ ഇസ്‌ലാമിനൊരു രാഷ്ട്രമോ, ഭരണകൂടമോ നിലവില്‍ വരില്ലായിരുന്നു. 

അല്ലാഹു പറയുന്നു: ”നിങ്ങളില്‍ നിന്ന് വിശ്വസിക്കുകയും സല്‍കര്‍മങ്ങള്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയും ചെയ്തവരോട് അല്ലാഹു വാഗ്ദാനം ചെയ്തിരിക്കുന്നു; അവരുടെ മുമ്പുള്ളവര്‍ക്ക് പ്രാതിനിധ്യം നല്‍കിയത് പോലെതന്നെ തീര്‍ച്ചയായും ഭൂമിയില്‍ അവന്‍ അവര്‍ക്ക് പ്രാതിനിധ്യം നല്‍കുകയും അവര്‍ക്ക് അവന്‍ തൃപ്തിപ്പെട്ട് കൊടുത്ത അവരുടെ മതത്തിന്റെ കാര്യത്തില്‍ അവര്‍ക്ക് അവന്‍ സ്വാധീനം നല്‍കുകയും അവരുടെ ഭയപ്പാടിന് ശേഷം അവര്‍ക്ക് നിര്‍ഭയത്വം പകരം നല്‍കുകയും ചെയ്യുന്നതാണെന്ന്” (അന്നൂര്‍ 55).

തീര്‍ത്തും അല്ലാഹുവിന്റെ വചനത്തെ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തും വിധമായിരുന്നു അവരുടെ ജീവിതം. സ്വഹാബികളെപ്പറ്റി പ്രവാചകന്‍(സ്വ) ഒരിക്കല്‍ പറഞ്ഞു: ”നിങ്ങള്‍ എന്റെ അനുചരന്മാരെ ചീത്ത പറയരുത്. നിങ്ങളിലൊരാള്‍ ഉഹ്ദ് മലയോളം സ്വര്‍ണം ചെലവഴിച്ചാലും അവര്‍ ചെലവഴിച്ച ഇടങ്ങഴിയുടെയും നാഴിയുടെയും സ്ഥാനത്തേക്കെത്തുകയില്ല” (ബുഖാരി, മുസ്‌ലിം).

മറ്റൊരിക്കല്‍ അവിടുന്ന് പറഞ്ഞു: ”ആകാശത്തിന്റെ കാവല്‍ഭടന്മാരാണ് നക്ഷത്രങ്ങള്‍. നക്ഷത്രങ്ങള്‍ നീങ്ങിയാല്‍, ആകാശത്ത് അതിന് താക്കീത് നല്‍കപ്പെട്ടത് സംഭവിക്കുകയായി. ഞാന്‍ എന്റെ സ്വഹാബികളുടെ കാവലാളാണ്. ഞാന്‍ മരണപ്പെട്ടാല്‍. അവര്‍ക്ക് താക്കീത് നല്‍കപ്പെട്ടത് അവരില്‍ വന്നെത്തുകയായി. എന്റെ സ്വഹാബികള്‍ എന്റെ സമുദായത്തിന്റെ കാവലാളുകളാണ്. അവര്‍ വിടപറഞ്ഞാല്‍ എന്റെ ഉമ്മത്തില്‍ അവര്‍ക്ക് താക്കീത് നല്‍കപ്പെട്ടത് സംഭവിക്കുകയായി” (മുസ്‌ലിം).

സ്വഹാബികളുടെ മഹത്ത്വവും മഹിമയും വ്യക്തമാക്കിക്കൊണ്ട് തിരുമേനി(സ്വ) പറഞ്ഞു: ”ഏതൊരു പ്രദേശത്തുവെച്ച് എന്റെയൊരു സ്വഹാബി മരണപ്പെടുന്നുവോ, അവര്‍ക്കുവേണ്ടി ക്വിയാമത്തു നാളില്‍ ഒരു നേതാവിനെയും പ്രകാശത്തെയും അല്ലാഹു നിശ്ചയിക്കുന്നതാണ്” (മുസ്‌ലിം).

നബി(സ്വ) പറഞ്ഞു: ”എന്റെ സ്വഹാബത്തിനെ ആക്ഷേപിക്കുന്നവരെ കണ്ടാല്‍ ‘നിങ്ങളുടെ വിപത്തുകള്‍ക്ക് അല്ലാഹുവിന്റെ ശാപമുണ്ടാകട്ടെ’ എന്ന് നിങ്ങള്‍ പ്രാര്‍ഥിക്കുക” (തിര്‍മിദി).

അബൂബക്കര്‍(റ)വിനെ സംബന്ധിച്ച് നബി(സ്വ) പറഞ്ഞു: ”സഹവാസം കൊണ്ടും സമ്പത്തുകൊണ്ടും എനിക്ക് ഏറ്റവും അഭയം നല്‍കിയവന്‍ അബൂബക്കറാണ്” (ബുഖാരി, മുസ്‌ലിം).

ഉമര്‍(റ)വിനെപ്പറ്റി നബി(സ്വ) പറഞ്ഞു: ”അല്ലാഹു ഉമറിന്റെ നാവിലും ഹൃദയത്തിലും സത്യത്തെ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു” (തിര്‍മിദി).

നബി(സ്വ) ഉസ്മാന്‍(റ)വിനെപ്പറ്റി പറഞ്ഞു: ”എല്ലാ പ്രവാചകനും ഒരു സതീര്‍ഥ്യനുണ്ട്. സ്വര്‍ഗത്തിലെ എന്റെ സതീര്‍ഥ്യന്‍ ഉസ്മാനാണ്” (തിര്‍മിദി).

അബ്ദുല്‍ മുത്ത്വലിബുബ്ന്‍ റബീഅഃ നിവേദനം ചെയ്യുന്നു: ”ഞാന്‍ പ്രവാചകനോടൊപ്പം നില്‍ക്കുന്ന വേളയില്‍ അബ്ബാസ്(റ) കോപാകുലനായിക്കൊണ്ട് കടന്നുവന്നു. നബി(സ്വ) ചോദിച്ചു: ‘താങ്കളെന്തിനാണ് കോപിച്ചിരിക്കുന്നത്?’ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: ‘അല്ലാഹുവിന്റെ റസൂലേ, നമ്മളും ക്വുറൈശികളുമായുള്ള ബന്ധമെന്താണ്? പരസ്പരം കണ്ടുമുട്ടിയാല്‍ മുഖപ്രസന്നതയോടെയാണ് അവര്‍ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നത്. നമ്മളെ അവര്‍ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നത് അപ്രകാരമല്ല താനും.’ അതുകേട്ടപ്പോള്‍ നബി(സ്വ)യുടെ മുഖം ചുവന്നു. അവിടുന്ന് പറഞ്ഞു: ‘എന്റെ പിതൃവ്യനെ വേദനിപ്പച്ചവന്‍ എന്നെ വേദനിപ്പിച്ചു. അറിയുക, ഒരാളുടെ പിതൃവ്യന്‍ അയാളുടെ പിതൃതുല്യനാണ്”(തിര്‍മിദി).

അബ്ബാസി(റ)നും അദ്ദേഹത്തിന്റെ പുത്രന്‍ അബ്ദുല്ല(റ)ക്കും വേണ്ടി റസൂല്‍(സ്വ) ഇപ്രകാരം പ്രാര്‍ഥിക്കുകയുണ്ടായി: ”അല്ലാഹുവേ, അബ്ബാസിനും അദ്ദേഹത്തിന്റെ പുത്രനും അവരുടെ രഹസ്യവും പരസ്യവുമായ സകല പാപങ്ങള്‍ക്കും നീ മാപ്പു നല്‍കേണമേ. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പുത്രനിലൂടെ നീ അദ്ദേഹത്തിന് സംരക്ഷണം നല്‍കേണമേ” (തിര്‍മിദി).

പ്രവാചക(സ്വ)നോടൊരാള്‍ ചോദിച്ചു: ‘റസൂലേ, താങ്കള്‍ക്ക് ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ടത് ആരാണ്?’ നബി(സ്വ) പറഞ്ഞു: ‘ആഇശ.’ ‘പുരുഷന്മാരില്‍ ആരെയാണ് താങ്കള്‍ക്കിഷ്ടം?’ ‘അവരുടെ പിതാവ് (അബൂബക്കര്‍)’ – നബി(സ്വ) മറുപടി പറഞ്ഞു (ബുഖാരി, മുസ്‌ലിം).

ഖാലിദ് ബ്ന്‍ വലീദി(റ)നെപ്പറ്റി നബി(സ്വ) ഇങ്ങനെ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു: ”അല്ലാഹുവിന്റെ വാളുകളില്‍ നിന്നുള്ള ഒരു വാളാണ് ഖാലിദ്. ഏറ്റവും നല്ല ഗോത്ര യുവാവ്” (അഹ്മദ്, തിര്‍മിദി).

മുഹമ്മദ്ബിന്‍ മസ്‌ലമ(റ)യെപ്പറ്റി റസൂലൊരിക്കല്‍ പറഞ്ഞു: ”മുഹമ്മദ്ബിന്‍ മസ്‌ലമക്ക് വല്ല വിപത്തും സംഭവിക്കുമോ എന്ന് ഭയപ്പെട്ടിരുന്നതുപോലെ, മറ്റൊരാള്‍ക്ക് സംഭവിക്കുന്നതിനേയും ഞാന്‍ ഭയപ്പെട്ടിരുന്നില്ല….” എന്നിട്ട് തിരുമേനി(സ്വ) പ്രാര്‍ഥിച്ചു: ”താങ്കളെ വിപത്തുകള്‍ ബാധിക്കാതിരിക്കട്ടെ” (അബൂദാവൂദ്).

മുആവിയ(റ)ക്ക് വേണ്ടിയുള്ള പ്രവാചകന്റെ പ്രാര്‍ഥന ഇങ്ങനെ: ”അല്ലാഹുവേ, നീ ഇദ്ദേഹത്തെ, സന്മാര്‍ഗം ലഭിച്ചവനും സന്‍മാര്‍ഗത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നവനുമാക്കേണമേ” (തിര്‍മിദി).

അബ്ദുല്ലാഹിബ്ന്‍ ഉമറി(റ)നെപ്പറ്റി നബി(സ്വ) പറഞ്ഞു: ”സാത്വികനായ വ്യക്തിയാണ് അബ്ദുല്ലാഹിബ്‌നു ഉമര്‍” (ബുഖാരി, മുസ്‌ലിം).

അല്ലാഹു വിശുദ്ധ ക്വുര്‍ആനിലൂടെ വാഴ്ത്തിയ സകല സ്വഹാബികളെയും അല്ലാഹുവിന്റെ റസൂല്‍(സ്വ) പുകഴ്ത്തിപ്പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അവര്‍ക്ക് വേണ്ടി പാപമോചനത്തിന് പ്രാര്‍ഥിച്ചിട്ടുണ്ട്. അവ്വിധം ആ പ്രവാചകന്റെ പാത പിന്‍പറ്റുന്ന ഏതൊരു വിശ്വാസിയും ആ മഹാന്മാരെ ബഹുമാനിക്കുകയും ആദരിക്കുകയും ചെയ്യും. ഈ അനുഗൃഹീത ദീനിന്റെ പ്രചരണമാര്‍ഗത്തില്‍ ഭീമമായ സേവനങ്ങളനുഷ്ഠിച്ച പ്രസ്തുത മഹത്തുക്കളോടുള്ള പോരും പകയും അസൂയയും തിന്നുതീര്‍ത്ത മനസ്സിന്നുടമകള്‍ക്ക്-ജൂത, മജൂസി, കപടന്മാര്‍ക്ക്-അവരെ വാഴ്ത്താനും ആദരിക്കാനുമായില്ല. ക്വുര്‍ആനും സുന്നത്തുമനുസരിച്ച് പ്രവര്‍ത്തിച്ച, ദീനീ രംഗത്ത് തീവ്രപരിശ്രമങ്ങള്‍ കാഴ്ചവെച്ച സ്വഹാബികളോട്, വിശിഷ്യാ അബൂബക്കര്‍(റ), ഉമര്‍(റ), ഉസ്മാന്‍(റ) തുടങ്ങിയവരോട് ശിയാക്കളും മറ്റും ശത്രുത വെക്കാനുള്ള യഥാര്‍ഥ കാരണം ആ മഹാന്മാരുടെ ദീനീ പ്രതിബദ്ധത തന്നെയാണ്. 

 

ശൈഖ് ഇഹ്‌സാന്‍ ഇലാഹി ദഹീര്‍വിവ. അബ്ദുല്‍ ജബ്ബാര്‍ അബ്ദുല്ല
നേർപഥം വാരിക

ഇസ്‌ലാമിക ചരിത്രത്തിലെ തെറ്റുധാരണകള്‍

ഇസ്‌ലാമിക ചരിത്രത്തിലെ തെറ്റുധാരണകള്‍

ഉസ്മാന്‍(റ) മുതല്‍ കര്‍ബല സംഭവം വരെയുള്ള കാലത്തിനിയില്‍ നടന്ന സംഭവവികാസങ്ങളെക്കുറിച്ച് ധാരാളം തെറ്റുധാരണകള്‍ സമൂഹത്തില്‍ പ്രചരിച്ചിട്ടുണ്ട്. മുസ്‌ലിം സംഘടനകള്‍ നടത്തുന്ന മദ്‌റസകളിലെ ഇസ്‌ലാമിക ചരിത്ര പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും അറബിക്കോളേജുകളിലും ആര്‍ട്‌സ് കോളേജുകളിലുമൊക്കെ പഠിപ്പിക്കുന്ന ചരിത്ര പുസ്തകങ്ങളിലുമെല്ലാം ഈ തെറ്റുധാരണകള്‍ അറിയാതെ പഠിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നുണ്ട്. ചില കാര്യങ്ങള്‍ ചുരുക്കി വിവരിക്കാം. 

‘ഉസ്മാന്‍(റ) സ്വജനപക്ഷപാതം കാണിച്ചു’ എന്ന് പഠിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു! ഒരു വിദ്യാര്‍ഥിയെ ഇസ്‌ലാമിന്റെ ശത്രുവാക്കണമെങ്കില്‍ അവനെ ബി.എ ഇസ്‌ലാമിക്ക് ഹിസ്റ്ററിക്ക് ചേര്‍ത്താല്‍ മതി എന്ന് പറയാറുണ്ട.് (കാരണം: ഉസ്മാന്‍(റ)വിന്റെ ഘാതകന്മാരെ അലി(റ)വോ മറ്റ് സ്വഹാബികളോ തടഞ്ഞില്ല, ആഇശ(റ) അലി(റ) വിന്നെതിരില്‍ യുദ്ധത്തിന് പുറപ്പെട്ടു, ആഇശ(റ) അലി(റ)വിന്റെ ഖിലാഫത്ത് അംഗീകരിച്ചില്ല, മുആവിയ (റ) അലി(റ)വിന് ബൈഅത്ത് ചെയ്തില്ല എന്ന് മാത്രമല്ല സ്വിഫീനില്‍ വെച്ച് അലി(റ)വിന്നെതിരില്‍ യുദ്ധത്തിന് പുറപ്പെട്ടു, അംറുബ്‌നുല്‍ആസ്വ്(റ) മുആവിയ(റ)വിന്റെ ഖിലാഫത്തിന് വേണ്ടി കൊടുംചതി നടത്തി, ഹസന്‍(റ)വിന് വിഷം കൊടുത്തത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാര്യയാണ്, യസീദ് ദുഷ്ടനാണ് എന്ന് മാത്രമല്ല ഹുസൈന്‍(റ)വിനെ കര്‍ബലയില്‍ വെച്ച് വധിക്കാന്‍ യസീദ് നിര്‍ദേശം നല്‍കി… എന്നിങ്ങനെയുള്ള അടിസ്ഥാനരഹിതമായ കാര്യങ്ങള്‍ അവര്‍ക്ക് പഠിക്കേണ്ടി വരുന്നുണ്ട്). ഈ ആരോപണങ്ങളുടെ സത്യാവസ്ഥ പരിശോധിക്കാം.

യഥാര്‍ഥ്യമെന്ത്?

ഉസ്മാന്‍(റ)വിന്റെ കാലത്ത് സ്വന്തം കുടുംബമായ ബനൂ ഉമയ്യയില്‍ നിന്ന് അഞ്ച് പേര്‍ മാത്രമാണ് ഗവര്‍ണര്‍മാരായത്. മാത്രമല്ല അദ്ദേഹത്തിന്റെ മരണ സമയത്ത് മൂന്ന് പേര്‍ മാത്രമാണ് ബനൂഉമയ്യയില്‍ നിന്നുണ്ടായിരുന്നത്. നബി ﷺ യുടെ കാലത്തും ബനൂഉമയ്യയില്‍ നിന്ന് അഞ്ച് പേര്‍ ഗവര്‍ണര്‍മാരായി ഉണ്ടായിരുന്നു.

ഉസ്മാന്‍(റ) പലരെയും വധിക്കാനും മര്‍ദിക്കാനും കത്തെഴുതി എന്നതും തെറ്റായ വിവരമാണ്. ഈ കത്തുകളെല്ലാം വ്യാജമായി അദ്ദേഹത്തിന്റെ പേരില്‍ ഉണ്ടാക്കിയവയാണ്. യമനില്‍ ജനിച്ച ഒരു കപട ജൂതനാണ് അബ്ദുല്ലാഹിബ്‌നു സബഅ്-മുസ്‌ലിംകള്‍ക്കിടയില്‍ പക്ഷപാതിത്വവും കലാപവും ഉണ്ടാക്കുവാന്‍ അയാള്‍ അനേകം കള്ളക്കഥകള്‍ പടച്ചുണ്ടാക്കുകയും അലി(റ) അല്ലാഹുവാണ് എന്നും തന്റെ ശേഷം അലിതന്നെയാണ് ഖലീഫയാകേണ്ടത് എന്ന് നബി ﷺ വസ്വിയ്യത്ത് ചെയ്തിട്ടുണ്ടെന്നും അയാള്‍ വാദിച്ചു. അനേകം അനുയായികളെ സംഘടിപ്പിച്ചു. പ്രവാചക സന്തതി പരമ്പരയില്‍പെട്ട അഹ്‌ലുബൈതില്‍ പെട്ടവര്‍ക്കു മാത്രമെ ഖിലാഫത്തിന് അര്‍ഹതയുള്ളൂ എന്നും വാദിച്ചു. ഇയാളാണ് ശീഅഃ വിഭാഗത്തിന്റെ സ്ഥാപകന്‍. അയാളുടെ പേരില്‍ അറിയപ്പെടുന്നശിയാക്കളാണ് സബഇയാക്കള്‍. പ്രവാചക കുടുംബത്തെ സ്‌നേഹിക്കുക എന്ന് പേരില്‍ മുസ്‌ലിംകള്‍ക്കിടയില്‍ കലാപമുണ്ടാക്കലായിരുന്നു അയാളുടെ ലക്ഷ്യം.

അബൂമിഖ്‌നഫ് എന്ന കൊടുംന്നുണയന്‍

ഇയാളുടെ യഥാര്‍ഥ പേര് ലൂത്വ്ബ്‌നുയഹ്‌യ എന്നാണ്. നബി ﷺ യുടെ വിയോഗം മുതല്‍ യസീദിന്റെ കാലം വരെയുള്ള സംഭവങ്ങളില്‍ 600ല്‍ പരം നുണകള്‍ ഇയാള്‍ പടച്ചുണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ട്.

വിശ്വസ്തരിലേക്ക് ചേര്‍ത്ത് വ്യാജം ഉണ്ടാക്കുന്ന അബൂമിഖ്‌നഫിന്റെ റിപ്പോര്‍ട്ടുകള്‍ തള്ളേണ്ടതാണ് എന്ന് ഹദീഥ് പണ്ഡിതന്മാര്‍ ഏകോപിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ഉസ്മാന്‍(റ)വിനെ ശത്രുക്കള്‍ വളഞ്ഞപ്പോള്‍ മദീനയില്‍ ഏതാനും സ്വഹാബികളേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. മാത്രമല്ല സംഭവങ്ങള്‍ ഇത്രത്തോളം എത്തുമെന്ന് അവര്‍ കരുതിയില്ല. ഉസ്മാന്‍(റ)വിന്നെതിരില്‍ ഉപരോധം നടത്തുകയും കലാപത്തിന്നൊരുങ്ങുകയും ചെയ്തവരില്‍ ഒറ്റ മുഹാജിറും അന്‍സ്വാരിയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ജബല എന്ന ദുഷ്ടനാണ് അദ്ദേഹത്തെ കൊന്നത്.

ജമല്‍ യുദ്ധം

ആഇശ(റ) യുദ്ധത്തിന് പുറപ്പെട്ടത് അലി(റ)വിന്നെതിരായിട്ടല്ല. ഉസ്മാന്‍(റ)വിന്റെ കൊലയാളികള്‍ക്കെതിരായിട്ടാണ്.അതിനാണ് ബസ്വറയിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടത്. അലി(റ)വിനോട് യുദ്ധം ചെയ്യലാണ് ആഇശ(റ)യുടെ ഉദ്ദേശമെങ്കില്‍ പോകേണ്ടത് മദീനയിലേക്കാണ്. മാത്രമല്ല ത്വല്‍ഹത്ത്(റ), സുബൈര്‍(റ) പോലുള്ള സ്വഹാബികളോട് ആഇശ(റ) പറഞ്ഞത് അലി(റ)വിന് ബൈഅത്ത് ചെയ്യാനാണ് എന്ന് അഹ്‌നഫ്ബ്‌നുഖൈസ്(റ)റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്യുന്നു. അലി(റ)വിന്റെയും ആഇശ(റ)യുടെയും പക്ഷക്കാര്‍ ഒത്തുതീര്‍പിലെത്തി രാത്രി ശാന്തമായി കിടന്നുറങ്ങി. അന്ന് രാത്രി അബ്ദുല്ലാഹിബ്‌നു സബഇന്റെ നേതൃത്വത്തില്‍ ഇരുവിഭാഗമായി വേര്‍തിരിഞ്ഞ് യുദ്ധനാടകം നടത്തി. കരാര്‍ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടും ലംഘിച്ചത് മറുപക്ഷമാണ് എന്ന് ആഇശ(റ)യും അലി(റ)വും തെറ്റുധരിച്ച് ഇരുവിഭാഗവും ഏറ്റുമുട്ടി. അതാണ് ജമല്‍ യുദ്ധം. ഇരുഭാഗത്തും ചേരാതെ നിന്ന അനേകം സ്വഹാബികളുണ്ട്.

ഇത് സബഇയ്യാക്കളുടെ വഞ്ചനയാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഇരുവിഭാഗത്തെയും തടയാന്‍ ഇരുനേതാക്കളും ഒരുങ്ങിയെങ്കിലും അണികള്‍ അതറിയാതെ യുദ്ധം ചെയ്തു. ആഇശ(റ)യെ അലി(റ) സുരക്ഷിത സ്ഥാനത്തെത്തിച്ചു. ജമല്‍ യുദ്ധം അവസാനിച്ചു.

സ്വിഫീന്‍ യുദ്ധം

ഉസ്മാന്‍(റ)വിന്റെ ഘാതകരെ വധിക്കണമെന്ന് മുആവിയ(റ) ആവശ്യപ്പെട്ടു. ഖിലാഫത്ത് ഉറച്ച നിലയിലെത്താതെ ശക്തരായ ഒരു സംഘത്തോട് യുദ്ധം ചെയ്യുന്നതും ശിക്ഷിക്കുന്നതും വലിയ നാശം മുസ്‌ലിം സമൂഹത്തിന് വരുത്തിവെക്കുമെന്നും അതിനാല്‍ അല്‍പം നീട്ടിവെക്കണമെന്നും അലി(റ) ആവശ്യപ്പെട്ടു. ഇതായിരുന്നു അവര്‍ തമ്മിലുള്ള അഭിപ്രായവ്യത്യാസം. അല്ലാതെ തനിക്കാണ് ഖിലാഫത്തിന് അര്‍ഹത എന്ന് മുആവിയ(റ) വാദിച്ചിട്ടില്ല. അബൂമൂസല്‍ ഖുലാനിയില്‍ നിന്ന് നിവേദനം ചെയ്യുന്ന ഒരു റിപ്പോര്‍ട്ടില്‍ മുആവിയ(റ) പറയുന്നു: ‘അലി(റ)വാണ് ഖിലാഫത്തിന് ഏറ്റവും അര്‍ഹന്‍. അദ്ദേഹമാണ് ഏറ്റവും ഉല്‍കൃഷ്ടന്‍. ഞാന്‍ ഉസ്മാന്‍(റ)വിന്റെ പിതൃവ്യപുത്രനാണ്. അതിനാല്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഘാതകര്‍ക്കെതിരില്‍ ഉടന്‍ പ്രതികാരനടപടി എടുക്കണമെന്നത് മാത്രമാണ് എന്റെ ആവശ്യം.’

തഹ്കീമിന്റെ യാഥാര്‍ഥ്യം

അബൂമിഖ്‌നഫ് എന്ന കള്ളനാണ് തഹ്കീമിനെപ്പറ്റിയുള്ള കള്ളക്കഥ പ്രചരിപ്പിച്ചത്. അത് ഇപ്രകാരമാണ്: സ്വിഫീനില്‍ യുദ്ധം കൊടുമ്പിരികൊള്ളുമ്പോള്‍ സ്വഹാബിയായ അംറുബ്‌നുല്‍ ആസ്വ്(റ) മുസ്ഹഫ് ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിച്ച് ‘ഇതിലേക്ക് വരൂ’ എന്ന് പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ അലി(റ)വിന്റെ പ്രതിനിധിയായ അബൂമൂസല്‍ അശ്അരി(റ) മുന്‍ ഒത്തുതീര്‍പ്പ് നിബന്ധനയനുസരിച്ച് തന്റെ നേതാവായ അലി(റ)വിനെ ഖിലാഫത്ത് സ്ഥാനത്ത് നിന്ന് ഒഴിവാക്കിയതായി പ്രഖ്യാപിച്ചു. ഉടന്‍ മുആവിയയുടെ പ്രതിനിധിയായ അംറുബ്‌നുല്‍ ആസ്വ്(റ) മുന്‍കൂര്‍ ഉണ്ടാക്കിയ ധാരണ ലംഘിച്ച് മുആവിയയെ ഖിലാഫത്ത് സ്ഥാനത്ത് നിന്ന് ഒഴിവാക്കിക്കൊണ്ട് പ്രഖ്യാപനം നടത്തേണ്ടതിന് പകരം മുആവിയയെ ഖലീഫയായി പ്രഖ്യാപിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു കൊടുംവഞ്ചനനടത്തി. വീണ്ടും യുദ്ധം നടന്നു. ഇതാണ് കഥ.

എന്നാല്‍ യഥാര്‍ഥം എന്താണ്? അലി(റ) ഖലീഫയാവുകയും  മുആവിയ(റ) ശാമില്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കീഴില്‍ ഗവര്‍ണറായിരിക്കുകയും ചെയ്യുക എന്ന കാര്യത്തില്‍ അവര്‍ക്കിടയില്‍ അഭിപ്രായഭിന്നതയുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഖിലാഫത്ത് ഉറച്ചനിലയിലാവുന്നതിന് മുമ്പ് ഉസ്മാന്‍(റ)വിന്റെ കൊലയാളികള്‍ക്കെതിരില്‍ യുദ്ധത്തിനൊരുങ്ങരുത് എന്ന കല്‍പനലംഘിച്ച മുആവിയ(റ)വിനോടും സൈന്യത്തോടും അവരെ അതില്‍നിന്ന് പിന്തിരിപ്പിക്കാന്‍ വേണ്ടി, ഖലീഫ എന്ന നിലയില്‍ അലി(റ) നടത്തിയ യുദ്ധമാണ് സ്വീഫീന്‍. അല്ലാതെ ഖിലാഫത്ത് വാദത്തിന്റെ പേരിലായിരുന്നില്ല സ്വിഫീന്‍ യുദ്ധം. അതില്‍ പങ്കെടുത്ത സ്വഹാബികളെല്ലാം അതില്‍ പിന്നീട് ഖേദിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ചുരുക്കത്തില്‍ ആഇശ(റ)യും മുആവിയ(റ)യും അലി(റ)വിന്റെ ഖിലാഫത്തിന്നെതിരില്‍ യുദ്ധത്തിനൊരുങ്ങിയവരാണ് എന്നതും അധികാരത്തിന് വേണ്ടി അംറുബ്‌നുല്‍ ആസ്വ്(റ) കൊടുംചതി നടത്തി എന്നതുമൊക്കെ അബൂമിഖ്‌നഫ് എന്നവഞ്ചകന്‍ പടച്ചുവിട്ട റിപ്പോര്‍ട്ടുകളാണ്.

ഹുസൈന്‍(റ)വിനെ കൊല്ലുവാന്‍ യസീദ് കല്‍പിച്ചിരുന്നുവോ?

ഹുസൈന്‍(റ) കര്‍ബലയില്‍ കൊല്ലപ്പെട്ടതറിഞ്ഞ് ഖലീഫ യസീദ്ബ്‌നു മുആവിയ അങ്ങേയറ്റം ദുഃഖിച്ചു കരഞ്ഞു. ഹുസൈന്‍(റ)വിന്റെ തലയറുത്ത് യസീദിന്റെയടുക്കലേക്ക് കൊടുത്തയച്ചു എന്നത് കള്ളക്കഥയാണ്.

ഹുസൈന്‍(റ)വിനെയോ അഹ്‌ലുബൈതുകാരെയോ കൊല്ലാന്‍ യസീദ് കല്‍പിച്ചിട്ടില്ല. അദ്ദേഹത്തിന് ഖിലാഫത്ത് കിട്ടുന്നത് തടയണമെന്ന് മാത്രമാണ് അദ്ദേഹം ആവശ്യപ്പെട്ടത്. ഇമാം ദഹബി പറഞ്ഞ നിലപാടാണ് ഇതില്‍ കരണീയം- നാം യസീദിനെ ചീത്തപറയുന്നുമില്ല-സ്‌നേഹിക്കുന്നുമില്ല.

ഹുസൈന്‍(റ)വിനെ കൊന്നത് സിനാനുബ്‌നു അനസുന്നൗഖഈ, ശംറുബ്‌നുദീല്‍ ജൗശന്‍ എന്നിവരാണ്. യസീദിന്റെ ഗവര്‍ണറായ ഉബൈദുല്ലാഹിബ്‌നു സിയാദാണ് അതിന് നിര്‍ദേശം നല്‍കിയത്. യസീദിന്റെ കല്‍പനയോ സമ്മതമോ ഇല്ലാതെയാണ് ഇത് ചെയ്തത്.

ഹസന്‍(റ)വിനെ കൊന്നത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാര്യയാണോ?

ഖലീഫ മുആവിയ വിവാഹം കഴിക്കാമെന്ന് വാഗ്ദാനം ചെയ്തുവെന്നും അതിന്ന് വേണ്ടിയാണ് ഹസന്‍(റ)വിനെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാര്യ ജദ്അത്ത് ബിന്‍ത് അശ്അസ് അദ്ദേഹത്തെ കൊല്ലാനായി ഭക്ഷണത്തിലൂടെ വിഷം നല്‍കിയത് എന്നുമാണ് പ്രചരിക്കപ്പെട്ട കഥ. പക്ഷേ, ആ റിപ്പോര്‍ട്ട് ഒട്ടും ആധികാരികമല്ല എന്ന് ഇമാം ദഹബി താരീഖുല്‍ ഇസ്‌ലാം പേജ് 40ലും, ഇബ്‌നുകഥീര്‍ അല്‍ബിദായതുവന്നിഹായ 8/44ലും പറയുന്നു.

ആരാണ് നിങ്ങള്‍ക്ക് വിഷംതന്നത് എന്ന് സഹോദരനായ ഹുസൈന്‍(റ) ചോദിച്ചപ്പോള്‍ ഹസന്‍(റ) പറഞ്ഞു: ‘എന്തിനാണ് അത് ചോദിക്കുന്നത്? അവരെ വധിക്കാനാണോ? എങ്കില്‍ ഞാന്‍ പറയില്ല. ഞാന്‍ വിചാരിക്കുന്ന എന്റെ കൂട്ടാളിയാണ് അത് ചെയ്തത് എങ്കില്‍ അല്ലാഹുകഠിനമായി ശിക്ഷിക്കുന്നവനാണ്. അല്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ കാരണം ഒരു നിരപരാധി വധിക്കപ്പെടാല്‍ പാടില്ല’   (അത്ത്വബക്വാതുല്‍ കുബ്‌റാ: 335). മുആവിയ(റ)വിന്റെ കാലത്താണ് ഇത്‌സംഭവിച്ചത്.

യദീസ് ദുഷ്ടനായിരുന്നുവോ?

‘യസീദ് കുടിയനും നമസ്‌കാരം ഉപേക്ഷിക്കുന്നവനുമാണ്. അതിനാല്‍ യസീദ് ഖലീഫയാകാന്‍ പറ്റുകയില്ല’ എന്ന് അബ്ദുല്ലാഹിബ്‌നു മുത്വീഉം കൂട്ടരും മുഹമ്മദുല്‍ ഹനഫിയ്യയോട് പറഞ്ഞു. (മുഹമ്മദുല്‍ ഹനഫിയ്യ ഖലീഫ അലി(റ)വിന്റെ മകനും ഹസന്‍, ഹുസൈന്‍ എന്നിവരുടെ സഹോദരനുമാണ്). അപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം അതൊന്നും അംഗീകരിച്ചില്ല. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: ‘നിങ്ങള്‍ പറഞ്ഞതൊന്നും എന്റെ ശ്രദ്ധയില്‍ പെട്ടിട്ടില്ല. ഞാന്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൂടെ താമസിച്ചിട്ടുണ്ട്. അദ്ദേഹത്തെ നമസ്‌കാരം നിലനിര്‍ത്തുന്നവനും നന്മക്ക് പ്രേരിപ്പിക്കുന്നവനും മതവിജ്ഞാനം അന്വേഷിക്കുന്നവനും നബിചര്യയെ പിന്തുടരുന്നവനുമായിട്ടേ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുള്ളു.’ അദ്ദേഹം കുടിയനാണെന്ന് വീണ്ടും അവര്‍ തറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞപ്പോള്‍ മുഹമ്മദുല്‍ ഹനഫിയ്യ(റ) പറഞ്ഞു: ‘അദ്ദേഹം കുടിക്കുന്നത് നിങ്ങള്‍കണ്ടുവോ? എങ്കില്‍ നിങ്ങളും അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൂടെ കുടിച്ചിട്ടുണ്ടാവും. കണ്ടിട്ടില്ലെങ്കില്‍ അറിയാത്ത കാര്യങ്ങള്‍ പറയാന്‍ ആരാണ് നിങ്ങള്‍ക്ക് അനുവാദം നല്‍കിയത്?’ (അല്‍ബിദായതുവന്നിഹായ: 8/236).

യസീദ് പരിചയസമ്പന്നനും പ്രഗത്ഭനുമായിരുന്നു. പക്ഷേ, മകനെ ഖലീഫയാക്കുന്ന കാര്യത്തില്‍ ശൂറാ അഥവാ കൂടിയാലോചന നടത്തിയില്ല. യസീദിന്റെ ഭരണത്തില്‍ ഇത്തരത്തിലുള്ള ചില പാളിച്ചകള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നത് യാഥാര്‍ഥ്യമാണ്.

തെറ്റുധാരണകള്‍ പ്രചരിക്കാനുള്ള കാരണങ്ങള്‍:

അബ്ബാസിയ്യ കാലഘട്ടത്തില്‍ ഉമവിയ്യാക്കള്‍ക്കെതിരില്‍ ശക്തമായ നിലപാടായിരുന്നു ഭരണാധികാരികള്‍ എടുത്തിരുന്നത്. മാത്രമല്ല ശിയാക്കള്‍ക്ക് സ്വാധിനമുള്ള പ്രദേശങ്ങളില്‍ അവര്‍ ഉമവിയാക്കള്‍ക്കെതിരായി ധാരാളം കള്ളക്കഥകള്‍ പടച്ചുണ്ടാക്കി പ്രചരിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇതെല്ലാം പില്‍ക്കാല ചരിത്രഗ്രന്ഥങ്ങളെ സ്വാധീനിച്ചിട്ടുണ്ട്. അബ്ബാസ് മഹ്മൂദുല്‍ അക്കാദ്, ഡോ.ത്വാഹാ ഹുസൈന്‍, ക്രിസ്ത്യാനിയായ ജോര്‍ജ് സൈദാന്‍ തുടങ്ങിയവരുടെ കൃതികളെയും ഇത്തരം കഥകള്‍ സ്വാധീനിച്ചിട്ടുണ്ട്. ജനങ്ങള്‍ക്ക് ആകര്‍ഷകമായി വായിക്കാന്‍ പറ്റിയ ഒരു സാഹിത്യകൃതി എന്നതിന് മാത്രമാണ് അവരുടെ രചനകൡ മുന്‍തൂക്കം കൊടുത്തത്. ആധികാരികമായിരുന്നില്ല അവരുടെ കൃതികള്‍. സത്യവും അസത്യവും കൂട്ടിക്കലര്‍ത്തിയ, വ്യാജ റിപ്പോര്‍ട്ടുകള്‍ ചേര്‍ത്ത കൃതികളുടെ കര്‍ത്താക്കളില്‍ താഴെ എഴുതിയവര്‍ കൂടി ഉള്‍പ്പെടുന്നു.

അബുല്‍ ഫറജുല്‍ ഇസ്വ്ഫഹാനി (അല്‍അഗാനി), ഇബ്‌നു അബ്ദുറബ്ബ് (ഇക്വ്ദുല്‍ ഫരീദ്), ഇബ്‌നു ക്വുതൈബ് (അല്‍ഇമാമത്തുവസ്സിയാസ), അല്‍മസ്ഊദി (മുറൂജുദ്ദഹബ്), അബ്ദുല്‍ ഹമീദുല്‍ മുഅ്തസിലി (ശറഹുനഹ്ജുല്‍ബലാഗ), യഅ്ക്വൂബി (താരീഖുല്‍ യഅ്ഖൂബി).

നമുക്ക് അവലംബിക്കാവുന്നവ ഇമാം ജരീറുത്ത്വബ്‌രി, ഇബ്‌നുകഥീര്‍, ഇമാം ദഹബി എന്നിവരുടെ കൃതികളാണ്.

നബിമാര്‍ പാപസുരക്ഷിതര്‍ അഥവാ മഅ്‌സ്വൂമുകളാണ്. എന്തെങ്കിലും പാളിച്ച അവരില്‍ പറ്റിയാല്‍ അല്ലാഹു തിരുത്തും. സ്വഹാബിമാര്‍ നബിമാരെ പോലെയല്ല. എന്നാല്‍ അവരുടെ ഏകാഭിപ്രായം-ഇജ്മാഅ്- ഒരിക്കലും തെറ്റാവുകയില്ല. ക്വുര്‍ആന്‍ സൂറത്തുല്‍ ഫത്ഹ് 29-ാംവചനത്തിലും സൂറത്തുല്‍ മുജാദില 22-ാം വചനത്തിലും സ്വഹാബിമാരുടെ ഉന്നത പദവി എടുത്തുപറയുന്നുണ്ട്. 

നബി ﷺ പറഞ്ഞു: ”എന്റെ സ്വഹാബിമാരെ നിങ്ങള്‍ പഴിപറയരുത്. തീര്‍ച്ചയായും നിങ്ങള്‍ ഉഹ്ദ് മലയേക്കാളും സ്വര്‍ണം ദാനം ചെയ്താലും അവരുടെ മുദ്ദോ, അതിന്റെ പകുതിയോ എത്തുകയില്ല” (ബുഖാരി, മുസ്‌ലിം). 

സ്വഹാബികള്‍ക്കും താബിഉകള്‍ക്കും അല്ലാഹു അവരുടെ ത്യാഗവും ഈമാനും പരിഗണിച്ച് പാപങ്ങള്‍ പൊറുത്ത് കൊടുത്ത് അവരെ സ്വര്‍ഗത്തില്‍ പ്രവേശിപ്പിക്കുമ്പോള്‍ അവരെ കുറ്റപ്പെടുത്തിയതിന്റെ പേരില്‍ പാപഭാരം പേറി നാം നരകത്തില്‍ പോകേണ്ടിവരുമെന്ന് ഭയപ്പെടുക. അടിസ്ഥാനമില്ലാത്ത റിപ്പോര്‍ട്ടുകള്‍ ഒരിക്കലും പിന്തുടരരുതെന്ന് ക്വുര്‍ആന്‍ നമുക്ക് താക്കീത് നല്‍കുകയും ചെയ്തിട്ടുമുണ്ട്. 

 

ഡോ. പി.കെ അബ്ദുറസാഖ് സുല്ലമി
നേർപഥം വാരിക

ഹദീസ് വിജ്ഞാനശാഖ വളര്‍ച്ചയും ക്രോഡീകരണവും

ഹദീസ് വിജ്ഞാനശാഖ വളര്‍ച്ചയും ക്രോഡീകരണവും

അല്ലാഹുവിന്റെ ക്വുര്‍ആന്‍ കഴിഞ്ഞാല്‍ ഇസ്‌ലാമിക ശരീഅത്തിന്റെ രണ്ടാമത്തെ അടിസ്ഥാനമാണ് ഹദീഥ്. അത് ക്വുര്‍ആനിന്റെ വിശദീകരണം കൂടിയാണ്. അല്ലാഹു പറയുന്നു: ”വ്യക്തമായ തെളിവുകളും വേദഗ്രന്ഥങ്ങളുമായി (അവരെ നാം നിയോഗിച്ചു). നിനക്ക് നാം ഉദ്‌ബോധനം അവതരിപ്പിച്ച് തന്നിരിക്കുന്നു. ജനങ്ങള്‍ക്കായി അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടത് നീ അവര്‍ക്ക് വിവരിച്ചുകൊടുക്കാന്‍ വേണ്ടിയും. അവര്‍ ചിന്തിക്കാന്‍ വേണ്ടിയും” (സൂറഃ അന്നഹ്ല്‍: 44).

ക്വുര്‍ആനിലെ അധിക വചനങ്ങളും അതിന്റെ ഉദ്ദേശം വ്യക്തമാക്കുന്ന തരത്തില്‍ വിശദീകരണത്തിന് ആവശ്യമായ നിലക്കാണ് അവതരിച്ചിട്ടുള്ളത്. പ്രവാചകന്‍(സ്വ) അതിന്റെ വിശദീകരണം വഹ്‌യിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ തന്നെ നല്‍കുകയും ചെയ്തു. ഉദാഹരണത്തിന്, നമസ്‌കാരം നിര്‍വഹിക്കണം എന്ന് ക്വുര്‍ആനില്‍ പല തവണ വന്നിട്ടുണ്ട്. എന്നാല്‍ അതിന്റെ രൂപം, അതിന്റെ റക്അത്തിന്റെ എണ്ണം എന്നിവ ക്വുര്‍ആനിലില്ല. പ്രവാചകന്റെ ഹദീഥുകളിലാണ് അത് വിവരിക്കുന്നത്. സകാത്ത് കൊടുക്കാനുള്ള കല്‍പന ക്വുര്‍ആനില്‍ കാണാം. എന്നാല്‍ അതിന്റെ കണക്കും തോതുമൊന്നും ക്വുര്‍ആന്‍ വിശദീകരിക്കുന്നില്ല. അത് പ്രവാചകന്‍(സ്വ) ഹദീഥിലൂടെയാണ് വ്യക്തമാക്കിത്തന്നത്.

ഹദീഥിനെ പരിഗണിക്കേണ്ട നിബന്ധന

ക്വുര്‍ആന്‍ അംഗീകരിക്കുന്നുവെങ്കില്‍ പ്രവാചകനെ അനുസരിക്കല്‍ മുസ്‌ലിമിന് നിര്‍ബന്ധമാണ്. മാത്രമല്ല, പ്രവാചകനെ പിന്‍പറ്റല്‍ അല്ലാഹുവിനെ സ്‌നേഹിക്കുന്നതിന്റെ അടയാളമാണ്. അല്ലാഹു പറയുന്നു: ”(നബിയേ) പറയുക: നിങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവെ സ്‌നേഹിക്കുന്നുണ്ടെങ്കില്‍ എന്നെ നിങ്ങള്‍ പിന്തുടരുക. എങ്കില്‍ അല്ലാഹു നിങ്ങളെ സ്‌നേഹിക്കുകയും, നിങ്ങളുടെ പാപങ്ങള്‍ പൊറുത്തുതരികയും ചെയ്യുന്നതാണ്. അല്ലാഹു ഏറെ പൊറുക്കുന്നവനും, കരുണാനിധിയുമത്രെ” (സൂറഃ ആലുഇംറാന്‍:31).

പ്രവാചകന്‍(സ്വ) അനുചരന്മാര്‍ക്ക് ക്വുര്‍ആനിന്റെ വിധികള്‍ വിവരിച്ചുകൊടുക്കുകയും അവര്‍ക്കിടയിലുള്ള തര്‍ക്കവിഷയങ്ങളില്‍ വിധികല്‍പിക്കുകയും അവരെ നന്മകൊണ്ട് കല്‍പിക്കുകയും തിന്മകൊണ്ട് വിരോധിക്കുകയും നല്ലതിനെ അനുവദനീയമാക്കുകയും മ്ലേഛമായതിനെ നിഷിദ്ധമാക്കുകയും അത് വിശദീകരിച്ച് കൊടുക്കുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു. റസൂലിന് പ്രത്യേകമല്ലാത്ത എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും അവര്‍ അദ്ദേഹത്തെ പിന്‍പറ്റുകയും ചെയ്യും. നബി(സ്വ)യുടെ വാക്കും പ്രവര്‍ത്തിയും മൗനാനുവാദവും അവര്‍ മതത്തിന്റെ നിയമങ്ങളായി പരിഗണിച്ചു. പ്രവാചകന്റെ ജീവിതകാലത്തോ അതിന് ശേഷമോ അവരില്‍ ആരും അതില്‍ ഭിന്നിപ്പ് പ്രകടിപ്പിച്ചിരുന്നില്ല. പ്രവാചകന്റെ സുന്നത്തിനോട് എതിര്‍പ്പ് കാണിക്കുന്നവര്‍ക്ക് അദ്ദേഹം കടുത്ത ഭാഷയില്‍ തന്നെ മുന്നറിയിപ്പ് നല്‍കിയിരുന്നു.

സ്വഹാബികള്‍

നബി(സ്വ)യുടെ കാലത്ത് വ്യാപകമായ രീതിയില്‍ ഹദീഥുകള്‍ എവിടെയും എഴുതിവെക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല; ചില പ്രമുഖ സ്വഹാബിമാര്‍ മാത്രമാണ് എഴുതി വെ ച്ചത്. അബ്ദുല്ലാഹിബ്‌നു അംറുബ്‌നുല്‍ ആസ്വ്(റ) ന്റെ അടുക്കല്‍ ഹദീഥുകള്‍ എഴുതിവെക്കപ്പെട്ടതായിട്ട് സ്ഥിരപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.

”അബൂഹുറയ്‌റ(റ)യില്‍ നിന്നും നിവേദനം. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു:”എന്നെക്കാള്‍ കൂടുതലായി റസൂലിന്റെ ഹദീഥുകള്‍ അറിയുന്ന ആരും തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല; അബ്ദുല്ലാഹിബ്‌നു അംറുബ്‌നുല്‍ ആസ്വ് ഒഴികെ. അദ്ദേഹം റസൂലിന്റെ ഹദീഥുകള്‍ എഴുതിവെക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. ഞാന്‍ എഴുതിവെക്കാറില്ലായിരുന്നു.”

റസൂലില്‍ നിന്ന് കേള്‍ക്കുന്ന ഹദീഥുകള്‍ സ്വന്തമായി കുറിച്ചിടുന്ന ചില സ്വഹാബിമാര്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവര്‍ വളരെ വിരളമായിരുന്നു. അലി(റ)വിന്റെ അടുക്കലും ഹദീഥുകള്‍ എഴുതിയ ഏടുകള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നതായി സ്ഥിരപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.

നബി(സ്വ) ചില ഗവര്‍ണര്‍മാരിലേക്ക് ആട്, മാട്, ഒട്ടകങ്ങള്‍ക്കുള്ള സകാത്തിന്റെ കണക്ക് രേഖപ്പെടുത്തി എഴുതി കൊടുത്തയച്ചു എന്നും സ്ഥിരപ്പെട്ടതായി കാണുവാന്‍ സാധിക്കും. എങ്കിലും ഇതെല്ലാം അപ്പോഴുള്ള ഒരു ആവശ്യത്തിന് മാത്രമായിരുന്നു. വാമൊഴിയായി പഠിപ്പിക്കുവാനും പ്രചരിപ്പിക്കുവാനുമാണ് സ്വഹാബിമാര്‍ പ്രാധാന്യം നല്‍കിയത്.

വളരെ ക്ഷമയോട് കൂടി ഹദീഥുകള്‍ സ്വീകരിക്കുവാനും അതേപോലെ മനഃപാഠമാക്കി സൂക്ഷിക്കുവാനും അതില്‍ അടങ്ങിയ വിജ്ഞാനങ്ങള്‍ മനസ്സിലാക്കുവാനും അല്ലാഹു സ്വഹാബിമാര്‍ക്ക് കഴിവ് നല്‍കി അനുഗ്രഹിച്ചു. അവരായിരുന്നല്ലോ ഈ ദീനിന്റെ വജ്രായുധങ്ങള്‍. ഹദീഥുകള്‍ ക്രോഡീകരിച്ച് ഒരു ഗ്രന്ഥരൂപത്തില്‍ ആക്കുന്നതില്‍നിന്ന് അവരെ തടഞ്ഞ ചില കാരണങ്ങള്‍ വിവരിക്കാം:

1. ജിബ്‌രീല്‍ മുഖേന റസൂലിനു ലഭിക്കുന്ന ക്വുര്‍ആന്‍ വചനങ്ങള്‍ പഠിക്കുന്നതിലും മനസ്സിലാക്കുന്നതിലും മനഃപാഠമാക്കുന്നതിലും അതിന്റെ വിധിവിലക്കുകള്‍ മനസ്സിലാക്കി ജീവിതത്തില്‍ പ്രാവര്‍ത്തികമാക്കുന്നതിലും അത് പാരായണം ചെയ്യുന്നതിലും അത് പരസ്പരം കൈമാറുന്നതിലുമായിരുന്നു സ്വഹാബിമാരുടെ ഏറ്റവും വലിയ ശ്രദ്ധ.

2. ആദ്യകാലത്ത് ഹദീഥുകള്‍ എഴുതിവെക്കുന്നത് വിലക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. എഴുതിവെക്കപ്പെട്ടതിന് ശേഷം അത് ക്വുര്‍ആനുമായി കൂടിക്കലരുമോ എന്ന ഭയം കാരണമായിരുന്നു അത്.

3. അറബികള്‍ ഭൂരിപക്ഷവും നിരക്ഷരായത് കൊണ്ട് തന്നെ അവര്‍ ഒരു അറിവ് സൂക്ഷിക്കാന്‍ ഉദ്ദേശിച്ചാല്‍ അവരുടെ ബുദ്ധിയെയാണ് ആസ്പദിച്ചിരുന്നത്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ അവര്‍ അത് മനഃപാഠമാക്കുമായിരുന്നു. ഇതിനാല്‍ തന്നെ ഹദീഥ് ക്രോഡീകരണം അവര്‍ക്ക് ആവശ്യമായിരുന്നില്ല.

4. ക്വുര്‍ആനിനെ പറ്റി പഠിക്കുന്നതും അത് മനസ്സിലാക്കുന്നതും അത് പഠിപ്പിക്കുന്നതിലും ഉള്ള സ്വഹാബിമാരുടെ ഉത്സാഹവും പ്രയത്‌നവും ഹദീഥിലേക്ക് തിരിയും എന്നൊരു ഭയവും നിലനിന്നിരുന്നു. ഉമര്‍(റ)വില്‍ നിന്നും നിവേദനം: ഉമര്‍(റ) റസൂലിന്റെ ഹദീഥ് എഴുതാന്‍ ഉദ്ദേശിക്കുകയും പ്രമുഖ സ്വഹാബിമാരുമായി ചര്‍ച്ച നടത്തുകയും ചെയ്തു.

റസൂലിന്റെ കാലത്ത് സ്വഹാബിമാര്‍ ഹദീഥ് മനഃപാഠമാക്കുന്നതില്‍ സംതൃപ്തി കണ്ടെത്തുകയും അത് വാമൊഴിയായി പകര്‍ന്ന്‌കൊടുക്കുകയും ചെയ്ത്‌കൊണ്ടിരുന്നു. അവരില്‍ ചിലര്‍ ഹദീഥ് പഠിക്കാനായി തന്നെ മാറിയിരുന്നു. റസൂലിന്റെ സന്തത സഹചാരികളായി വര്‍ത്തിക്കുകയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഓരോ വാക്കും പ്രവൃത്തിയും ചലനങ്ങളും സൂക്ഷ്മമായി വീക്ഷിച്ച് ഹൃദിസ്ഥമാക്കി പിന്‍ഗാമികള്‍ക്ക് പഠിപ്പിച്ചുകൊടുക്കുകയും ചെയ്തു.

താബിഉകളുടെ കാലഘട്ടം

അറിവിന്റെ നാശത്തെക്കുറിച്ചും ജ്ഞാനികളുടെ മരണത്തെക്കുറിച്ചും വിവേകമതികളില്‍ ഭയപ്പാട് തുടങ്ങി. മുന്‍പന്തിയില്‍ തന്നെ ഉമര്‍ ബിന്‍ അബ്ദില്‍ അ സീസ്(റ) ഉണ്ടായിരുന്നു. അദ്ദേഹം അബൂബക്കര്‍ ഇബ്‌നു ഹസ്മിന് ഒരു കത്തെഴുതി. അതില്‍ ഇങ്ങനെ കുറിച്ചിരുന്നു: ”റസൂലിന്റെ ഹദീഥിനെ കണ്ടെത്തി എനിക്ക് എഴുതിത്തരണം. തീര്‍ച്ചയായും ഞാന്‍ വിജ്ഞാനത്തിന്റെ നാശത്തെയും ജ്ഞാനികളുടെ മരണത്തെയും ഭയപ്പെടുന്നു” (ബുഖാരി: 1/194).

ഉമറുബ്‌നു അബ്ദില്‍ അസീസ് ഹദീഥ് ക്രോഡീകരിക്കാന്‍ ഉലമാക്കളോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. ഹദീഥ് ക്രോഡീകരിക്കുന്നതില്‍ സ്വഹാബത്തിന്റെ കാലത്തുണ്ടായ ഭയം അത് ക്വുര്‍ആനുമായി കൂടിച്ചേരുമോ എന്നതായിരുന്നല്ലോ. എന്നാല്‍ ആ ഭയത്തില്‍ നിന്നും അദ്ദേഹം ഒഴിവായിരുന്നു. കാരണം, അന്ന് ക്വുര്‍ആന്‍ ക്രോഡീകരിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. ഹദീഥ് ക്രോഡീകരണം എന്ന ആവശ്യത്തിന് ആദ്യമായി മറുപടി നല്‍കിയത് ഇമാം മുഹമ്മദ്ബ്‌നു മുസ്‌ലിമുബ്‌നു ഷിഹാബുസ്സുഹ്‌രിയായിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോകത്ത് ആദ്യമായി ഔദ്യോഗിക രീതിയില്‍ റസൂലിന്റെ മുത്തുമൊഴികള്‍ ക്രോഡീകരിക്കപ്പെട്ടു. അതിന്റെ ഓരോ കോപ്പി വീതം ഉമറുബ്‌നു അബ്ദില്‍ അസീസ് നാടിന്റെ പല ഭാഗങ്ങളിലേക്കും അയച്ച് കൊടുത്തു.

തബഉത്താബിഉകളുടെ കാലത്ത്

ഇമാം സുഹ്‌രിക്ക് ശേഷമുള്ള തലമുറയില്‍ ഹദീഥ് ക്രോഡീകരണം വ്യാപകമായി വളര്‍ന്നു. ഇസ്‌ലാമിന്റെ നെടുംതൂണുകളായ രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിലെ പണ്ഡിതന്മാര്‍ ഹദീഥ് ക്രോഡീകരണത്തില്‍ തങ്ങളുടേതായ മുദ്ര പതിപ്പിച്ചു. റസൂലിന്റെ ഹദീഥിനോടൊപ്പം സ്വഹാബികളുടെ വാക്കുകളും താബിഉകളുടെ ഫത്‌വകളും അവര്‍ സമാഹരിച്ചു. അവരില്‍ പ്രമുഖര്‍ ഇമാം മാലിക് മദീന, ഇബ്‌നു ദുറൈജ് മക്ക തുടങ്ങിയവരായിരുന്നു.

അടുത്ത തലമുറയില്‍ ഹദീഥിന്റെ ക്രോഡീകരണം അതിന്റെ ഉന്നതിയിലെത്തി. സ്വഹാബാക്കളുടെ വാക്കുകളും താബിഉകളുടെ ഫത്‌വകളും പൂര്‍ണമായും മാറ്റിനിറുത്തി റസൂലിന്റെ ഹദീഥ് മാത്രം ക്രോഡീകരിക്കപ്പെട്ടു. 

രണ്ടു രീതിയിലാണ് ഈ കാലഘട്ടത്തില്‍ ഹദീഥ് ക്രോഡീകരിക്കപ്പെട്ടത്.

1. ബാബുകളുടെ (അധ്യായം) അടിസ്ഥാനത്തില്‍.

കര്‍മശാസ്ത്ര വിധികളുടെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ ഹദീഥുകളെ ക്രോഡീകരിക്കുകയും ഓരോന്നിനും പ്രത്യേക തലക്കെട്ട് നല്‍കി വിഭാഗങ്ങളായി തിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന രീതി.

ഈ രീതിയിലുള്ള ക്രോഡീകരണത്തില്‍ പ്രസിദ്ധമായിട്ടുള്ള കിതാബുകളാണ് ബുഖാരി, മുസ്‌ലിം, തിര്‍മിദി, നസാഇ, അഹ്മദ് തുടങ്ങിയവ.

2. നിവേദകരുടെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍.

ഹദീഥിന്റെ ഉള്ളടക്കത്തിലേക്ക് നോക്കാതെ റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്യുന്ന സ്വഹാബിയെ മാത്രം നോക്കി ഓരോ സ്വഹാബിയുടെയും ഹദീസുകള്‍ ക്രോഡീകരിക്കുക. ഈ രീതിയില്‍ ക്രോഡീകരിക്കപ്പെട്ടതില്‍ പ്രസിദ്ധമായ ഹദീഥ് ഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ മുസ്‌നദ് ഇമാം അഹ്മദ് ബിന്‍ ഹമ്പല്‍, മുസ്‌നദ് അബീദാവൂദ് അത്ത്വയാലിസി, മുസ്‌നദ് ഇസ്ഹാഖ് ബിന്‍ റാഹവൈഹി, മുസ്‌നദ് അബ്ദി ബിന്‍ ഹുമൈദ് എന്നിവയാണ്.

ഈ ക്രോഡീകരിക്കപ്പെട്ട ഗ്രന്ഥങ്ങളെല്ലാം (ബുഖാരി, മുസ്‌ലിം ഒഴികെ) സ്വഹീഹായ ഹദീഥുകളുടെയും ദുര്‍ബലമായ ഹദീഥുകളുടെയും ഇടയില്‍ വേര്‍തിരിവ് കാണിച്ചില്ല. രണ്ടും അവര്‍ ഗ്രന്ഥങ്ങളില്‍ ചേര്‍ത്തു.

ഇമാം ബുഖാരിയും ശിഷ്യന്‍ മുസ്‌ലിമും തങ്ങളുടെ കിതാബില്‍ സ്വഹീഹായ ഹദീഥുകള്‍ മാത്രമെ ക്രോഡീകരിക്കുകയുള്ളൂ എന്ന് ദൃഢനിശ്ചയം ചെയ്യുകയും അതിനോട് നീതിപാലിക്കുകയും ചെയ്തു. അവര്‍ക്ക് ശേഷമുള്ള ഇമാമുമാര്‍ ഇവരുടെ പാത പിന്തുടര്‍ന്നു. തങ്ങളുടെ ഗ്രന്ഥങ്ങളില്‍ സ്വഹീഹായ ഹദീഥ് മാത്രം ക്രോഡീകരിച്ചു. അവരില്‍ പ്രമുഖര്‍ ഇമാം ഇബ്‌നു ഖുസൈമ, ഇമാം ഇബ്‌നു ഹിബ്ബാന്‍, ഇമാം ഹാകിം അന്നയ്‌സാബൂരി എന്നിവരാണ്. പക്ഷേ, ഇവരില്‍ ഹദീഥ് സ്വഹീഹാണെന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നതില്‍ അലംഭാവം (തസാഹുല്‍) സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് ഇമാമീങ്ങള്‍ രേഖപ്പെടുത്തുന്നു. ഹാകിം അന്നയ്‌സാബൂരിക്കാണ് ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ തസാഹുല്‍ സംഭവിച്ചത്. ഇബ്‌നുഹിബ്ബാനും ഇബ്‌നുഖുസൈമക്കും താരതമ്യേന കുറവും.

രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടില്‍ രചിക്കപ്പെട്ട ഗ്രന്ഥങ്ങളില്‍ ഏറ്റവും ബൃഹത്തായത് ഇമാം മാലികിന്റെ മുവത്വയാണ്.

അല്‍ കുതുബുല്‍ മസാനീദ്

മസാനീദുകള്‍: ഹദീഥ് ഗ്രന്ഥങ്ങളില്‍ മുസ്‌നദുകള്‍ എന്ന് പറയപ്പെടുന്ന ഗ്രന്ഥങ്ങളെ നമുക്ക് കാണാന്‍ സാധിക്കും. രണ്ടര്‍ഥത്തില്‍ മുസ്‌നദ് എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നു:

ഒന്ന്. പരമ്പര സ്വഹാബി റസൂലിലേക്ക് ചേര്‍ത്ത് പറഞ്ഞ ഹദീഥുകളെ പണ്ഡിതന്മാര്‍ മുസ്‌നദ് എന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ബുഖാരിയുടെ അല്‍ ജാമിഉ സ്സ്വഹീഹ് മുസ്‌നദ്, മുസ്‌നദ് ദാരിമി, സ്വഹീഹു ഇബ്‌നു ഖുസൈമ, സ്വഹീഹു ഇബ്‌നു ഹിബ്ബാന്‍ തുടങ്ങിയവ ഉദാഹരണം.

രണ്ട്. സ്വഹാബിമാരുടെ പേരുകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ ഹദീഥ് ക്രോഡീകരിച്ച ഗ്രന്ഥങ്ങള്‍. മുസ്‌നദ് ഇമാം അഹ്മദ്, മുസ്‌നദ് അബീ യഅ്‌ലാ എന്നിവ പോലുള്ളത്.

 

അന്‍വര്‍ ഹുസൈന്‍
നേർപഥം വാരിക

നബിചര്യയും സ്വഹാബികളും

നബിചര്യയും സ്വഹാബികളും

സുന്നത്ത് അഥവാ നബിചര്യ എന്നതുകൊണ്ടുദ്ദേശിക്കപ്പെടുന്നത് നബി ﷺ യുടെ വാക്കുകളും പ്രവൃത്തികളും മൗനാനുവാദങ്ങളും അടങ്ങുന്ന പ്രവാചക ജീവിതത്തെയാണ്. ഇസ്‌ലാമിന്റെ അടിസ്ഥാന പ്രമാണങ്ങളിലൊന്നാണ് നബിചര്യ. പൂര്‍വ കാലം മുതല്‍ക്കേ ഇസ്‌ലാമിക സമൂഹം നബിചര്യകള്‍ സ്വീകരിക്കുകയും പഠിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തുപോന്നിട്ടുണ്ട്. അതിന്റെ പഠനത്തിനും പ്രചാരണത്തിനും വേണ്ടി നിരവധി ത്യാഗങ്ങളും പ്രയാസങ്ങളും മുന്‍കാല പണ്ഡിതന്മാര്‍ക്ക് സഹിക്കേണ്ടിവന്നിട്ടുണ്ട്.

ഇസ്‌ലാമിക സമൂഹത്തിലെ പ്രഥമ തലമുറക്കാരായ പ്രവാചകാനുചരന്മാര്‍ (സ്വഹാബികള്‍) തന്നെ സുന്നത്ത് അന്വേഷിച്ചുകൊണ്ട് ദീര്‍ഘയാത്രകള്‍ ചെയ്യുകയും അവര്‍ക്ക് ലഭിച്ച പ്രവാചകാധ്യാപനങ്ങള്‍ക്കനുസരിച്ച് ജീവിതം ക്രമപ്പെടുത്തുകയും തെറ്റുതിരുത്തുകയുമൊക്കെ ചെയ്ത സംഭവങ്ങളുണ്ട്. നബി ﷺ യുടെ അധ്യാപനത്തിലെ ഒരു വസ്തുത അവര്‍ക്ക് ബോധ്യപ്പെട്ടാല്‍ അതിനനുസരിച്ച് മാറുവാന്‍ അവര്‍ക്ക് യാതൊരു വൈമനസ്യവുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. സുന്നത്തുകള്‍ പിന്‍പറ്റുന്ന വിഷയത്തില്‍ ഒരുതരത്തിലുള്ള ഈഗോകളും അവര്‍ക്കു മുന്നില്‍ തടസ്സം സൃഷ്ടിച്ചിരുന്നില്ല. സുന്നത്തുകള്‍ തേടിയുള്ള യാത്രകള്‍ക്കും പഠനത്തിനും അത് ജീവിതത്തില്‍ പകര്‍ത്തുന്നതിലുമൊക്കെ പരസ്പരം മത്സരിക്കുന്നതായിട്ടാണ് അവരുടെ ജീവിതം പരിശോധിച്ചാല്‍ നമുക്ക് കാണാനാവുക.

നബി ﷺ യോടൊപ്പം പരമാവധി സമയം ചെലവഴിക്കുവാനും അവിടുത്തെ വാക്കുകള്‍ക്ക് സസൂക്ഷ്മം കാതോര്‍ക്കുവാനും നബി ﷺ യുടെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളും ചലനങ്ങളും നിരീക്ഷിച്ച് ചാണിനു ചാണായി അവ പിന്‍പറ്റുവാനും അവര്‍ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു നബി ﷺ യോടൊപ്പം സദസ്സുകളില്‍ പങ്കെടുക്കുവാന്‍ കഴിയാത്തവര്‍ കൂട്ടുകാരുമായി പരസ്പര ധാരണയിലെത്തി ഊഴം നിശ്ചയിച്ച് നബി ﷺ യോടൊപ്പം സമയം ചെലവഴിക്കുമായിരുന്നു!

ഉമറുബ്‌നുല്‍ ഖത്വാബ്(റ) പറയുന്നു: ”ഞാനും മദീനയിലെ ഉമയ്യത്തുബ്‌നു സൈദിന്റെ കുടുംബത്തില്‍ പെട്ട എന്റെ ഒരു അന്‍സ്വാരി അയല്‍വാസിയും തമ്മില്‍ ഊഴം നിശ്ചയിച്ച് നബി ﷺ യുടെ അടുക്കല്‍ ചെല്ലുമായിരുന്നു; ഒരു ദിവസം അദ്ദേഹം മറ്റൊരു ദിവസം ഞാനും എന്നിങ്ങനെ. ഞാന്‍ പോകുന്ന ദിവസത്തെ വിവരങ്ങള്‍ ഞാനദ്ദേഹത്തിന്ന് പകര്‍ന്നുകൊടുക്കും അദ്ദേഹം പോകുന്ന ദിവസങ്ങളില്‍ അദ്ദേഹവും അപ്രകാരം ചെയ്യുമായിരുന്നു” (ബുഖാരി-ഹദീഥ് നമ്പര്‍:89, 2468,5191).

മദീനയില്‍ നിന്ന് വിദൂരത്തുള്ള ഗോത്രങ്ങളും കുടുംബങ്ങളും നബി ﷺ യില്‍ നിന്ന് മതത്തിന്റെ വിധിവിലക്കുകളും മറ്റ് വിശദാംശങ്ങളും പഠിച്ചറിഞ്ഞ് അവരുടെ ആളുകളിലേക്ക് തിരിച്ചു ചെന്ന് അക്കാര്യങ്ങള്‍ അവര്‍ക്കും പഠിപ്പിച്ചുകൊടുക്കുക പതിവായിരുന്നു.

അപ്രകാരം തന്നെ വ്യക്തിപരമായ വല്ല വിഷയങ്ങളിലും ഇസ്‌ലാമിക നിയമങ്ങളും നിര്‍ദേശങ്ങളും അറിയേണ്ടതുണ്ടെങ്കിലും ദീര്‍ഘദൂരം താണ്ടി പ്രവാചക സന്നിധിയില്‍ വന്ന് മതവിധികള്‍ ചോദിച്ചറിയുവാനും അവര്‍ യാതൊരു മടിയും വൈമനസ്യവും കാണിച്ചിരുന്നില്ല.

ഉക്വ്ബതുബ്‌നുല്‍ ഹാരിഥ്(റ) അബൂ ഇഹാബിന്റെ മകളെ വിവാഹം ചെയ്തു. അപ്പോള്‍ ഒരു സ്ത്രീ വന്നിട്ട് ഉക്വ്ബക്കും അദ്ദേഹം വിവാഹം ചെയ്ത സ്ത്രീക്കും അവര്‍ മുലയൂട്ടിയിട്ടുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു. അപ്പോള്‍ ഉക്വഖ്ബ(റ) അവരോട് പറഞ്ഞു: ”നിങ്ങള്‍ എനിക്കു മുലയൂട്ടിയതായി എനിക്കറിയില്ല. നിങ്ങളാകട്ടെ അത് എന്നെ അറിയിച്ചിട്ടുമില്ല.” അങ്ങനെ അദ്ദേഹം അബൂ ഇഹാബിന്റെ ആളുകളോട് വിവരമന്വേഷിക്കുവാന്‍ ദൂതനെ പറഞ്ഞയച്ചു. അവര്‍ക്കാര്‍ക്കും ആ സ്ത്രീ ഇവരെ മുലയൂട്ടിയതായി അറിയില്ലെന്നായിരുന്നു അവരുടെ മറുപടി. ഉടനെ ഉക്വ്ബ(റ) മക്കയില്‍ നിന്ന് മദീനയിലേക്ക് യാത്രയായി. നബി ﷺ യുടെ അടുക്കല്‍ ചെന്ന് വിവരമറിയിച്ചു. അതിലെ വിധി ചോദിച്ചറിഞ്ഞു. അപ്പോള്‍ നബി ﷺ പറഞ്ഞു: ”അവള്‍ അങ്ങനെ പറഞ്ഞിരിക്കെ എങ്ങനെയാണ് നിനക്കവളെ ഭാര്യയാക്കി വെക്കാന്‍ പറ്റുക?” അങ്ങനെ ഉക്വ്ബ(റ) അവരുമായുള്ള വിവാഹബന്ധം വേര്‍പെടുത്തി. അവള്‍ മറ്റൊരാളെ വിവാഹം ചെയ്തു. (ബുഖാരി, ഹ: നമ്പര്‍ 88, 2052, 2640).

നബി ﷺ യുടെ അധ്യാപനം ലഭ്യമായാല്‍ അതിന് കീഴ്‌പ്പെട്ട് അനുസരിക്കുക എന്നതാണ് സത്യവിശ്വാസിയുടെ സ്വഭാവം. 

”അല്ലാഹുവും അവന്റെ റസൂലും ഒരു കാര്യത്തില്‍ തീരുമാനമെടുത്ത് കഴിഞ്ഞാല്‍ സത്യവിശ്വാസിയായ ഒരു പുരുഷനാകട്ടെ, സ്ത്രീക്കാകട്ടെ തങ്ങളുടെ കാര്യത്തെ സംബന്ധിച്ച് സ്വതന്ത്രമായ അഭിപ്രായം ഉണ്ടായിരിക്കാവുന്നതല്ല. വല്ലവനും അല്ലാഹുവെയും അവന്റെ ദൂതനെയും ധിക്കരിക്കുന്ന പക്ഷം അവന്‍ വ്യക്തമായ നിലയില്‍ വഴിപിഴച്ചു പോയിരിക്കുന്നു” (ക്വുര്‍ആന്‍ 33:36). 

”തങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ (റസൂല്‍ തീര്‍പ്പുകല്‍പിക്കുന്നതിനായി അല്ലാഹുവിലേക്കും റസൂലിലേക്കും വിളിക്കപ്പെട്ടാല്‍ സത്യവിശ്വാസികളുടെ വാക്ക്, ഞങ്ങള്‍ കേള്‍ക്കുകയും അനുസരിക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു എന്ന് പറയുക മാത്രമായിരിക്കും. അവര്‍ തന്നെയാണ് വിജയികള്‍” (ക്വുര്‍ആന്‍ 24:51).

അപ്രകാരം തന്നെ നബി ﷺ യുടെ ഭാര്യമാരുടെ അടുക്കല്‍ വന്ന് കുടുംബജീവിതവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പലതും അവര്‍ ചോദിച്ചറിയുമായിരുന്നു. കാരണം, കുടുംബ കാര്യങ്ങള്‍ കുടൂതലറിയുക ഭാര്യമാര്‍ക്കായിരിക്കുമല്ലൊ. 

ഈ ഉല്‍കൃഷ്ട സ്വഭാവം സ്വഹാബികളുടെ ജീവിതത്തിലുടനീളം കാണാവുന്നതാണ്. നബി ﷺ യെ അവര്‍ പരിപൂര്‍ണമായി അനുസരിച്ചു. 

അബ്ദുല്ലാഹിബ്‌നു അബ്ബാസ്(റ) പറയുന്നു: ”നബി ﷺ ഒരാളുടെ കയ്യില്‍ സ്വര്‍ണ മോതിരം ധരിച്ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടു. അവിടുന്ന് അത് ഊരിയെടുത്ത് വലിച്ചെറിഞ്ഞു. എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു: ‘നിങ്ങളില്‍ ചിലര്‍ നരകത്തിന്റെ തീക്കനലുകള്‍ ലക്ഷ്യമാക്കിച്ചെന്ന് അതെടുത്ത് കയ്യിലണിയുകാണ.്’ നബി ﷺ അവിടെനിന്ന് പോയശേഷം ആ സ്വഹാബിയോട് സുഹൃത്തുക്കള്‍ പറഞ്ഞു: ‘നിന്റെ മോതിരം നീ എടുത്തോളൂ, അത് മറ്റുവല്ല രൂപത്തിലും ഉപയോഗപ്പെടുത്താമല്ലോ.’ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: ‘ഇല്ല, അല്ലാഹുവാണെ സത്യം! അല്ലാഹുവിന്റെ ദൂതര്‍ ﷺ എറിഞ്ഞുകളഞ്ഞത് ഞാനൊരിക്കലും എടുക്കുകയില്ല”(സ്വഹീഹു മുസ്‌ലിം-കിതാബു ലിബാസ് ഹ: നമ്പര്‍ 2090).

നോക്കുക; നബി ﷺ യുടെ അധ്യാപനങ്ങളോട് എത്ര ആദരവോടുകൂടിയാണ് സ്വഹാബത്തിന്റെ പ്രതികരണം. അപ്രകാരം തന്നെ ഏത് ചര്‍ച്ചയും തര്‍ക്കവും പ്രവാചകാധ്യാപനം ബോധ്യപ്പെടുന്നതുവരെ മാത്രമെ സത്യവിശ്വാസികള്‍ക്ക് പാടുള്ളു. പ്രവാചകാധ്യാപനം വ്യക്തമായിക്കഴിഞ്ഞല്‍ വാശിയേറിയ ചര്‍ച്ചകളും വിയോജിപ്പുകളുമാണെങ്കിലും അതൊക്കെ അവസാനിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ബോധ്യപ്പെട്ട സത്യത്തിലേക്ക് മടങ്ങുക എന്നതാണ് യഥാര്‍ഥ സത്യവിശ്വാസികളുടെ സ്വഭാവം.

അല്ലാഹു പറയുന്നു: ”സത്യവിശ്വാസികളേ, നിങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവെ അനുസരിക്കുക. (അല്ലാഹുവിന്റെ) ദൂതനെയും നിങ്ങളില്‍ നിന്നുള്ള കൈകാര്യകര്‍ത്താക്കളെയും അനുസരിക്കുക. ഇനി വല്ല കാര്യത്തിലും നിങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ ഭിന്നിപ്പുണ്ടാകുകയാണെങ്കില്‍ നിങ്ങളത് അല്ലാഹുവിലേക്കും റസൂലിലേക്കും മടക്കുക. നിങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവിലും അന്ത്യദിനത്തിലും വിശ്വസിക്കുന്നുവെങ്കില്‍ (അതാണ് വേണ്ടത്). അതാണ് ഉത്തമവും കൂടുതല്‍ നല്ല പര്യവസാനമുള്ളതും” (ക്വുര്‍ആന്‍ 4:59). 

”ഇല്ല, നിന്റെ രക്ഷിതാവിനെത്തന്നെയാണ സത്യം; അവര്‍ക്കിടയില്‍ ഭിന്നതയുണ്ടായ കാര്യത്തില്‍ അവര്‍ നിന്നെ വിധികര്‍ത്താവാക്കുകയും, നീ വിധികല്‍പിച്ചതിനെപ്പറ്റി പിന്നീടവരുടെ മനസ്സുകളില്‍ ഒരു വിഷമവും തോന്നാതിരിക്കുകയും അത് പൂര്‍ണമായി സമ്മതിച്ച് അനുസരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതുവരെ അവര്‍ വിശ്വാസികളാവുകയില്ല” (ക്വുര്‍ആന്‍ 4:65).

സ്വഹാബത്തിന്റെ ജീവിതത്തില്‍ ഈ ഉല്‍കൃഷ്ട സ്വഭാവവും നമുക്ക് കാണാം. നബി ﷺ ക്ക് ശേഷം ആരായിരിക്കണം ഭരണാധികാരി എന്ന വിഷയത്തില്‍ സ്വഹാബികള്‍ക്കിടയില്‍ ചൂടേറിയ ചര്‍ച്ചയുണ്ടായി. വ്യത്യസ്ത അഭിപ്രായങ്ങള്‍ അവര്‍ പ്രകടിപ്പിച്ചു. എന്നാല്‍ ‘നേതൃത്വം ക്വുറൈശികള്‍ക്കാകുന്നു’ എന്ന പ്രവാചക വചനം അവരറിഞ്ഞപ്പോള്‍ ചര്‍ച്ച അവിടെ നിര്‍ത്തുകയും അതിന് കീഴൊതുങ്ങുകയും ചെയ്തു. (ഫത്ഹുല്‍ ബാരി. 7/32).

ഉമര്‍(റ) ശാമിലേക്ക് യാത്ര പുറപ്പെട്ടു. അങ്ങനെ ‘സര്‍ഗ്’ എന്ന സ്ഥലത്തെത്തിയപ്പോള്‍ ശാമില്‍ പ്ലേഗ് പടര്‍ന്നു പിടിച്ച വിവരം ലഭിച്ചു. യാത്ര തുടരണോ, അതോ മടങ്ങിപ്പോകണമോ എന്ന വിഷയത്തില്‍ സ്വഹാബികള്‍ക്കിടയില്‍ ചര്‍ച്ച നടന്നു. അവര്‍ വ്യത്യസ്ത അഭിപ്രായങ്ങള്‍ പ്രകടിപ്പിച്ചു. ചര്‍ച്ച നീണ്ടു. ചര്‍ച്ചകള്‍ക്കൊടുവിലാണ് അബ്ദുര്‍റഹ്മാനിബ്‌നു ഔഫ്(റ) അവിടെ എത്തിയത്. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: ”ഈ വിഷയകമായി എന്റെ പക്കല്‍ ഒരറിവുണ്ട്. നബി ﷺ ഇപ്രകാരം പറയുന്നത് ഞാന്‍കേട്ടിട്ടുണ്ട്: ‘ഒരു പ്രദേശത്ത് പ്ലേഗ് പിടിപെട്ടതായി നിങ്ങള്‍ കേട്ടാല്‍ അവിടേക്ക് നിങ്ങള്‍ പോകരുത്. നിങ്ങളുള്ള സ്ഥലത്ത് അത് ബാധിച്ചാല്‍ അവിടുന്ന് നിങ്ങള്‍ പേടിച്ചോടുകയും ചെയ്യരുത്.’ അപ്പോള്‍ ഉമര്‍(റ) അല്ലാഹുവിനെ സ്തുതിക്കുകയും യാത്രയവസാനിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. (ബുഖാരി. ഹ: നമ്പര്‍ 5729; മുസ്‌ലിം-ഹ: നമ്പര്‍ 2219).

എന്നാല്‍ പ്രമാണങ്ങളിലേക്ക് സത്യസന്ധമായി മടങ്ങാതെ കുതറിപ്പോകുന്ന രീതി മുനാഫിഖുകളുടേത് (കപടവിശ്വാസികള്‍) ആണെന്നും ക്വുര്‍ആന്‍ പഠിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്:

”അല്ലാഹു അവതരിപ്പിച്ചതിലേക്കും (അവന്റെ) ദൂതനിലേക്കും നിങ്ങള്‍ വരൂ എന്ന് അവരോട് പറയപ്പെട്ടാല്‍ ആ കപടവിശ്വാസികള്‍ നിന്നെ വിട്ട് പാടെ പിന്തിരിഞ്ഞ് പോകുന്നത് നിനക്ക് കാണാം”(ക്വുര്‍ആന്‍ 4:61). 

സ്വന്തം താല്‍പര്യങ്ങള്‍ക്കുപരിയായി പ്രമാണങ്ങള്‍ എന്തു പഠിപ്പിക്കുന്നു എന്ന് പരിശോധിക്കുവാനും തെളിവുകളിലൂടെ ബോധ്യപ്പെടുന്ന സത്യം സ്വീകരിക്കുവാനും സ്വഹാബത്ത് കാണിച്ച ആര്‍ജവമാണ് സത്യവിശ്വാസികള്‍ക്കുണ്ടാവേണ്ടത്. അതാണ് നമ്മെ അല്ലാഹുവിലേക്കും അവന്റെ സ്വര്‍ഗത്തിലേക്കും നയിക്കുക. സച്ചരിതരായ മുന്‍ഗാമികളോടൊപ്പം ജന്നാത്തുല്‍ ഫിര്‍ദൗസില്‍ സമ്മേളിക്കാന്‍ അല്ലാഹു നമ്മെ അനുഗ്രഹിക്കട്ടെ! 

 

ശമീര്‍ മദീനി
നേർപഥം വാരിക

പ്രവാചക ചര്യയുടെ പ്രാധാന്യം

 പ്രവാചക ചര്യയുടെ പ്രാധാന്യം

പരിശുദ്ധ ക്വുര്‍ആനും പ്രവാചകചര്യയും അഥവാ സുന്നത്തുമാണ് ഇസ്‌ലാമിന്റെ അടിസ്ഥാനപ്രമാണങ്ങള്‍. അവയുടെ പിന്‍ബലത്തോടു കൂടി ഇസ്‌ലാമികലോകത്തെ ഏതെങ്കിലും ഒരു കാലത്തെ പണ്ഡിതന്മാര്‍ ഐകകണ്‌ഠേ്യന സ്വീകരിച്ച നിലപാടുകളും അഭിപ്രായങ്ങളും ‘ഇജ്മാഅ്’ എന്ന പേരിലും, നൂതന പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ ഗവേഷണപണ്ഡിതന്മാര്‍ ക്വുര്‍ആനിന്റെയും സുന്നത്തിന്റെയും അടിസ്ഥാനത്തില്‍ തുലനം ചെയ്ത് മതവിധികള്‍ കണ്ടെത്തുന്നത് ‘ക്വിയാസ്’ എന്നും പേരിലും അറിയപ്പെടുന്നു. ഇസ്‌ലാമിന്റെ ആധികാരിക പ്രമാണങ്ങള്‍ ഏതെല്ലാമെന്ന് അറിയാത്തത് കൊണ്ടോ അജ്ഞത നടിക്കുന്നത് കൊണ്ടോ എന്നറിയില്ല; ക്രൈസ്തവമിഷണറിമാരടക്കമുള്ള ഇസ്‌ലാം വിമര്‍ശകര്‍ പലപ്പോഴും പ്രമാണങ്ങളെയല്ല, ചില വാറോലകെളയാണ് കാര്യമായ രേഖകള്‍ എന്ന നിലയില്‍ എടുത്തുകാണിക്കാറുള്ളത്. 

ക്വുര്‍ആനും സുന്നത്തും ഇസ്‌ലാമികസമൂഹം നിരാക്ഷേപം അടിസ്ഥാനപ്രമാണങ്ങളായി അംഗീകരിച്ചു പോന്നതാണ്. നബി ﷺ യും സ്വഹാബത്തും അവരെ പിന്‍പറ്റിയവരും (താബിഉകള്‍) അവരുടെ ശിഷ്യന്മാരുമൊക്കെ മതവിധികള്‍ കണ്ടെത്താന്‍ ക്വുര്‍നിനെയും സുന്നത്തിനെയുമാണ് ആശ്രയിച്ചിരുന്നത്. വിശുദ്ധ ക്വുര്‍ആനും പ്രശ്‌നപരിഹാരത്തിനായി നിര്‍ദേശിക്കുന്നത് അതാണ്. അല്ലാഹു പറയുന്നു: ”സത്യവിശ്വാസികളേ, നിങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവെ അനുസരിക്കുക. (അല്ലാഹുവിന്റെ) ദൂതനെയും നിങ്ങളില്‍ നിന്നുള്ള കെകാര്യകര്‍ത്താക്കളെയും അനുസരിക്കുക. ഇനി വല്ല കാര്യത്തിലും നിങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ ഭിന്നിപ്പുണ്ടാകുകയാണെങ്കില്‍ നിങ്ങളത് അല്ലാഹുവിലേക്കും റസൂലിലേക്കും മടക്കുക. നിങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവിലും അന്ത്യദിനത്തിലും വിശ്വസിക്കുന്നുവെങ്കില്‍ (അതാണ് വേണ്ടത്). അതാണ് ഉത്തമവും കൂടുതല്‍ നല്ല പര്യവസാനമുള്ളതും”(4:59).

പക്ഷേ, ആ ഉത്തമ തലമുറകളുടെ മാര്‍ഗത്തിന് വിരുദ്ധമായി പില്‍ക്കാലത്ത് ചിലര്‍ സുന്നത്തിന്റെ പ്രാമാണികതയെയും ആധികാരികതയെയും ചോദ്യംചെയ്യുകയും മുസ്‌ലിം സാധാരണക്കാര്‍ക്കിടയില്‍ തദ്വിഷയകമായി ആശയക്കുഴപ്പങ്ങളുണ്ടാക്കുവാന്‍ ശ്രമിക്കുകയും, ക്വുര്‍ആന്‍ പോരേ, എന്തിനാണ് സുന്നത്ത്, ക്വുര്‍ആന്‍ എല്ലാറ്റിനും വിശദീകരണമല്ലേ എന്നൊക്കെയുള്ള ചോദ്യങ്ങളുമായി സുന്നത്തില്‍ നിന്നും മുസ്‌ലിം ജനസാമാന്യത്തെ അകറ്റുവാന്‍ ബോധപൂര്‍വം ശ്രമം നടത്തുകയും ചെത്തിട്ടണ്ട്. ഇപ്പോഴും ചെയ്യുന്നുമുണ്ട്. ഈ പശ്ചാത്തലത്തില്‍ സുന്നത്തിന്റെ  പ്രാമാണികതയെ കുറിച്ചുള്ള ചര്‍ച്ച പ്രസക്തമാവുകയാണ്. 

പരമകാരുണികനായ സ്രഷ്ടാവ് അവന്റെ കാരുണ്യത്തിന്റെ ഭാഗമായി  അവതരിപ്പിച്ച ക്വുര്‍ആനിനെ കുറിച്ചും പ്രവാചകനെ കുറിച്ചും ക്വുര്‍ആനില്‍ പലയിടത്തും ‘മാര്‍ഗദര്‍ശനം’, ‘കാരുണ്യം’ തുടങ്ങിയ പ്രയോഗങ്ങള്‍ കാണാവുന്നതാണ്. ഉദാഹരണത്തിന് (2:2, 185, 22:67, 21:107).

മുഹമ്മദ് നബി ﷺ ക്ക്  ക്വുര്‍ആന്‍ അവതരിപ്പിച്ച് കൊടുത്തതിലൂടെ അതിന്റെ ശരിയായ വിവരണവും പ്രയോഗവും കൂടി ആ മഹത് ജീവിതത്തില്‍ നിന്ന് നാം തേടണമെന്നാണ് ക്വുര്‍ആന്‍ നമ്മെ ഉണര്‍ത്തുന്നത്. അല്ലാഹു പറയുന്നു:”അവര്‍ ഏതൊരു കാര്യത്തില്‍ ഭിന്നിച്ച് പോയിരിക്കുന്നുവോ, അതവര്‍ക്ക് വ്യക്തമാക്കികൊടുക്കുവാന്‍ വേണ്ടിയും, വിശ്വസിക്കുന്ന ജനങ്ങള്‍ക്ക് മാര്‍ഗദര്‍ശനവും കാരുണ്യവും ആയിക്കൊണ്ടും മാത്രമാണ് നിനക്ക് നാം വേദഗ്രന്ഥം അവതരിപ്പിച്ച് തന്നത്”(16:64).

”വ്യക്തമായ തെളിവുകളും വേദഗ്രന്ഥങ്ങളുമായി (അവരെ നാം നിയോഗിച്ചു.) നിനക്ക് നാം ഉല്‍ബോധനം അവതരിപ്പിച്ച് തന്നിരിക്കുന്നു. ജനങ്ങള്‍ക്കായി അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടത് നീ അവര്‍ക്ക് വിവരിച്ചുകൊടുക്കാന്‍ വേണ്ടിയും അവര്‍ ചിന്തിക്കാന്‍ വേണ്ടിയും”(16:44)

നബി ﷺ  തന്റെ പ്രവാചകത്വാനന്തരമുള്ള ഇരുപത്തിമൂന്ന് വര്‍ഷക്കാലത്തെ ജീവിതത്തിലൂടെ ക്വുര്‍ആനിന്റെ പ്രയോഗികരൂപം സമര്‍പിക്കുകയായിരുന്നു. നബി ﷺ യുടെ വാക്ക്, പ്രവൃത്തി, മൗനാനുവാദം തുടങ്ങി അവിടുത്തെ ജീവിതചര്യയാണ് സുന്നത്ത് എന്നത് കൊണ്ട് സാങ്കേതികമായി അര്‍ഥമാക്കുന്നത്. അത് നബി ﷺ യില്‍ നിന്ന് നേരിട്ട് മനസ്സിലാക്കിയ സ്വഹാബികള്‍ തങ്ങളുടെ ശിഷ്യന്മാര്‍ക്ക് പകര്‍ന്നുകൊടുത്തു; അവര്‍ അവരുടെ ശിഷ്യന്മാരിലേക്കും. അങ്ങനെയാണ് പ്രസ്തുത സുന്നത്തുകള്‍ നമ്മുടെ കൈകളിലേക്ക് സുരക്ഷിതമായി എത്തിച്ചേര്‍ന്നത്. ഇത്തരത്തിലുള്ള റിപ്പോര്‍ട്ടര്‍മാരുടെ പരമ്പരക്ക് ‘സനദ്’ എന്നും അവര്‍ റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്യുന്ന ആശയത്തിന് ‘മത്‌ന്’ എന്നുമാണ് സാങ്കേതിക ഭാഷ്യം. ഓര്‍മശക്തിയും ഗ്രഹണപാടവവും സത്യസന്ധതയുമെല്ലാം ഒത്തിണങ്ങിയ യോഗ്യന്മാര്‍ റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്യുന്ന ഹദീഥുകള്‍ക്കെ പണ്ഡിതന്മാര്‍ പ്രാമാണികത കല്‍പിക്കുന്നുള്ളൂ. മറിച്ച് സ്വീകാര്യതയുടെ പ്രസ്തുത യോഗ്യതകളില്‍ വീഴ്ച്ച വരുന്ന, നിവേദകപരമ്പര മുറിഞ്ഞ് പോയതോ ഗ്രഹണപാടവവും ഓര്‍മശക്തിയും കുറഞ്ഞവരോ വ്യാജവാദികളോ മറ്റോ ഉദ്ധരിക്കുന്നതായ ഹദീഥുകളെ അസ്വീകാര്യമായി, ദുര്‍ബല ഹദീഥുകളായി പ്രഖ്യാപിച്ച് മാറ്റി നിര്‍ത്തുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്.

അത്ഭുതാവഹവും ശാസ്ത്രീയവുമായ ഹദീഥ് നിദാനശാസ്ത്രത്തിന്റെ സൂക്ഷ്മതലങ്ങള്‍ ആരെയും വിസ്മയിപ്പിക്കുന്ന തരത്തിലാണ്. ഇസ്‌ലാം വിമര്‍ശകരായ ഓറിയന്റലിസ്റ്റുകള്‍ പോലും പ്രസ്തുത യാഥാര്‍ഥ്യം തുറന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചിട്ടുണ്ട്. 

ഇസ്‌ലാമിന്റെ വ്യതിരിക്തത

ദൈവിക ഗ്രന്ഥമായ പരിശുദ്ധ ക്വുര്‍ആന്‍ അതിന്റെ പ്രായോഗികമാതൃക സുന്നത്തിലൂടെ സമര്‍പ്പിക്കുമ്പോള്‍ ഇസ്‌ലാം മറ്റു മത-പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങളില്‍ നിന്നും വേറിട്ടു നില്‍ക്കുന്നു. ദൈവിക വെളിപാടിന്റെ പിന്‍ബലത്തില്‍ എഴുതപ്പെട്ടതെന്ന് അവകാശപ്പെടുന്ന ഇതര മതഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ക്കൊന്നും പ്രായോഗിക ജീവിതമാതൃക എടുത്ത് കാണിക്കാനില്ല. എന്നാല്‍ മുഹമ്മദ് നബി ﷺ യുടെ ജീവിതത്തിലെ ചെറുതും വലുതുമായ ഓരോ അധ്യാപനങ്ങളും മാതൃകകളും രേഖപ്പെടുത്തിവെക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. 

പക്ഷേ, ഈ തിരിച്ചറിവുംഅഭിമാനബോധവും ഉണ്ടാകേണ്ടതിന് പകരം ഇസ്‌ലാമിന്റെ ആധികാരികപ്രമാണവും വിശുദ്ധക്വുര്‍ആനിന്റെ പ്രായോഗികവിവരണവുമായ സുന്നത്തിന്റെ കാര്യത്തില്‍ വിമര്‍ശനങ്ങളും ആശയക്കുഴപ്പങ്ങളും സൃഷ്ടിക്കുന്നവര്‍ ഇസ്‌ലാമിന്റെ ശത്രുക്കളോ മിത്രങ്ങളോ എന്ന് ആത്മാര്‍ഥമായി ചിന്തിക്കുക.

നബി ﷺ  എന്ത് പറയുന്നു, ചെയ്യുന്നു എന്നൊന്നും നോക്കേണ്ടതില്ല; ക്വുര്‍ആനായി ഓതിത്തരുന്ന വചനങ്ങള്‍ മാത്രം സ്വീകരിച്ചാല്‍ മതി എന്നല്ല വിശുദ്ധക്വുര്‍ആന്‍ പറയുന്നത്. അല്ലാഹുവിന്റെ തൃപ്തി കരസ്ഥമാക്കിയ, ക്വുര്‍ആനിന്റെ പ്രഥമ സംബോധിതരായ സ്വഹാബത്തും ആ രീതിയല്ല സ്വീകരിച്ചത്. സല്‍സ്വഭാവത്തിന്റെ ഉത്തമമാതൃകയും വഴികാട്ടിയുമായി ക്വുര്‍ആന്‍ പരിചയപ്പെടുത്തിയ പ്രവാചകന്റെ ജീവിതമാതൃകകള്‍ ഓരോന്നും സസൂക്ഷ്മം ജീവിതത്തില്‍ പകര്‍ത്തുകയായിരുന്നു അനുചരന്മാര്‍. 

നബി ﷺ യെക്കുറിച്ച് അല്ലാഹു പറയുന്നു: ”തീര്‍ച്ചയായും നീ മഹത്തായ സ്വഭാവത്തിലാകുന്നു”(68:4). വിശ്വാസികളോട് അല്ലാഹു പറയുന്നു: ”തീര്‍ച്ചയായും നിങ്ങള്‍ക്ക് അല്ലാഹുവിന്റെ ദൂതനില്‍ ഉത്തമമായ മാതൃകയുണ്ട്…”(33:21) 

കാരണം നബി ﷺ  അല്ലാഹുവില്‍നിന്നുള്ള ദിവ്യബോധനത്തെ (വഹ്‌യ്)യാണ് പിന്‍പറ്റുന്നത്. ”അദ്ദേഹം തന്നിഷ്ടപ്രകാരം സംസാരിക്കുന്നുമില്ല. അത് അദ്ദേഹത്തിന് ദിവ്യസന്ദേശമായി നല്‍കപ്പെടുന്ന ഒരു ഉല്‍ബോധനം മാത്രമാകുന്നു.”(53:3,4)

ദിവ്യബോധനങ്ങളെ കൈവിട്ട് സ്വന്തമായി എന്തെങ്കിലും കടത്തിക്കൂട്ടാന്‍ നബി ﷺ ക്ക് പോലും അവകാശമില്ല. ആദ്യകാലത്ത് നമസ്‌കാരവേളയില്‍ ക്വിബ്‌ലയായി (പ്രാര്‍ഥനാ ദിശയായി) ഫലസ്തീനിലെ ബൈതുല്‍ മുക്വദ്ദിസിന്റെ നേര്‍ക്ക് തിരിയുവാനായിരുന്നു നബി ﷺ ക്ക് കിട്ടിയ നിര്‍ദേശം. അതിന്റെ പേരില്‍ വിമര്‍ശനങ്ങളും പരിഹാസങ്ങളും വരെയുണ്ടായി. തന്റെ ആദര്‍ശപിതാവിനാല്‍ പടുത്തുയര്‍ത്തപ്പെട്ട മക്കയിലെ വിശുദ്ധ കഅ്ബയിലേക്ക് പ്രാര്‍ഥനവേളയില്‍ തിരിയാനുള്ള ആഗ്രഹം നബി ﷺ ക്കുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ, അല്ലാഹുവിന്റെ നിര്‍ദേശം വരുന്നത് വരെ പ്രവാചകന്‍ ﷺ  അപ്രകാരം ചെയ്തില്ല എന്ന ചരിത്രയാഥാര്‍ഥ്യം അതിനൊരു ഉദാഹരണം മാത്രമാണ്. പ്രസ്തുത വിഷയകമായി അല്ലാഹു പറയുന്നത് കാണുക:

 ”(നബിയേ) നിന്റെ മുഖം ആകാശത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് നാം കാണുന്നുണ്ട്. അതിനാല്‍ നിനക്ക് ഇഷ്ടമാകുന്ന ഒരു ക്വിബ്‌ലയിലേക്ക് നിന്നെ നാം തിരിക്കുകയാണ്. ഇനിമേല്‍ നീ നിന്റെ മുഖം മസ്ജിദുല്‍ ഹറാമിന്റെ നേര്‍ക്ക് തിരിക്കുക. നിങ്ങള്‍ എവിടെയായിരുന്നാലും അതിന്റെ നേര്‍ക്കാണ് നിങ്ങള്‍ മുഖംതിരിക്കേണ്ടത്. വേദം നല്‍കപ്പെട്ടവര്‍ക്ക് ഇത് തങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവിങ്കല്‍ നിന്നുള്ള സത്യമാണെന്ന് നന്നായി അറിയാം. അവര്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നതിനെപ്പറ്റിയൊന്നും അല്ലാഹു അശ്രദ്ധനല്ല” (2:144).

അങ്ങനെ നബി ﷺ  നിര്‍വഹിച്ച ആ മഹത്തായ ദൗത്യത്തിന് അല്ലാഹുവിന്റെ അംഗീകാരവും തൃപ്തിയും ലഭിക്കുകയും ചെയ്തു. അല്ലാഹു പറയുന്നു: ”അപ്രകാരം തന്നെ നിനക്ക് നാം നമ്മുടെ കല്‍പനയാല്‍ ഒരു ചൈതന്യവത്തായ സന്ദേശം ബോധനം ചെയ്തിരിക്കുന്നു. വേദഗ്രന്ഥമോ സത്യവിശ്വാസമോ എന്തെന്ന് നിനക്കറിയുമായിരുന്നില്ല. പക്ഷെ, നാം അതിനെ ഒരു പ്രകാശമാക്കിയിരിക്കുന്നു. അതുമുഖേന നമ്മുടെ ദാസന്‍മാരില്‍ നിന്ന് നാം ഉദ്ദേശിക്കുന്നവര്‍ക്ക് നാം വഴി കാണിക്കുന്നു. തീര്‍ച്ചയായും നീ നേരായ പാതയിലേക്കാകുന്നു മാര്‍ഗദര്‍ശനം നല്‍കുന്നത്. ആകാശങ്ങളിലുള്ളതും ഭൂമിയിലുള്ളതും ഏതൊരുവന്നുള്ളതാണോ ആ അല്ലാഹുവിന്റെ പാതയിലേക്ക്. ശ്രദ്ധിക്കുക; അല്ലാഹുവിലേക്കാകുന്നു കാര്യങ്ങള്‍ ചെന്നെത്തുന്നത്” (42:52,53).

അത് സമ്പൂര്‍ണമാണ്. അല്ലാഹു തൃപ്തിപ്പെട്ടതുമാണ്. ”ഇന്നേ ദിവസം ഞാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് നിങ്ങളുടെ മതം പൂര്‍ത്തീകരിച്ച് തരികയും എന്റെ അനുഗ്രഹം ഞാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് നിറവേറ്റിത്തരികയും മതമായി ഇസ്‌ലാമിനെ ഞാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് തൃപ്തിപ്പെട്ട് തരികയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു”(5:3).

സുന്നത്ത് നിഷേധി ഇസ്‌ലാമിന്റെ ശത്രു

ക്വുര്‍ആനിന്റെ വചനങ്ങള്‍ക്കും ആശയങ്ങള്‍ക്കും കൂടുതല്‍ കൂടുതല്‍ തെളിച്ചവും വെളിച്ചവും നല്‍കുന്ന പ്രവാചകചര്യ (സുന്നത്ത്) കയ്യൊഴിക്കണമെന്ന് പറയുന്നവര്‍ ക്വുര്‍ആനിന്റെ അനുയായിയല്ല ശത്രുവാണ്, എന്ന് മനസ്സിലാക്കണമെങ്കില്‍ ക്വുര്‍ആന്‍ തന്നെ മനസ്സിരുത്തി അര്‍ഥം ഗ്രഹിച്ച് ഒരാവര്‍ത്തി വായിച്ചു നോക്കിയാല്‍ മതി. കാരണം ക്വുര്‍ആന്‍ പഠിപ്പിക്കുന്നത് നബി ﷺ യെ പിന്‍പറ്റാനാണ്. അല്ലാഹുവിനോടൊപ്പം റസൂലിനെയും അനുസരിക്കാന്‍ നിരവധി സൂക്തങ്ങളിലൂടെ ക്വുര്‍ആന്‍ ആവശ്യപ്പെടുന്നു: ”ആര്‍ അല്ലാഹുവെയും അവന്റെ ദൂതനെയും അനുസരിക്കുന്നുവോ അവര്‍ അല്ലാഹു അനുഗ്രഹിച്ചവരായ പ്രവാചകന്‍മാര്‍, സത്യസന്ധന്‍മാര്‍, രക്തസാക്ഷികള്‍, സച്ചരിതന്‍മാര്‍ എന്നിവരോടൊപ്പമായിരിക്കും. അവര്‍ എത്ര നല്ല കൂട്ടുകാര്‍!” (4:69). 

”സത്യവിശ്വാസികളേ, നിങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവെയും അവന്റെ റസൂലിനെയും അനുസരിക്കുക…” (8:20). 

”അല്ലാഹുവും അവന്റെ റസൂലും ഒരു കാര്യത്തില്‍ തീരുമാനമെടുത്ത് കഴിഞ്ഞാല്‍ സത്യവിശ്വാസിയായ ഒരു പുരുഷന്നാകട്ടെ, സ്ത്രീക്കാകട്ടെ തങ്ങളുടെ കാര്യത്തെ സംബന്ധിച്ച് സ്വതന്ത്രമായ അഭിപ്രായം ഉണ്ടായിരിക്കാവുന്നതല്ല. വല്ലവനും അല്ലാഹുവെയും അവന്റെ ദൂതനെയും ധിക്കരിക്കുന്ന പക്ഷം അവന്‍ വ്യക്തമായ നിലയില്‍ വഴിപിഴച്ചു പോയിരിക്കുന്നു” (33:36). 

”…നിങ്ങള്‍ക്കു റസൂല്‍ നല്‍കിയതെന്തോ അത് നിങ്ങള്‍ സ്വീകരിക്കുക. എന്തൊന്നില്‍ നിന്ന് അദ്ദേഹം നിങ്ങളെ വിലക്കിയോ അതില്‍ നിന്ന് നിങ്ങള്‍ ഒഴിഞ്ഞ് നില്‍ക്കുകയും ചെയ്യുക…” (59:7). 

മുഹമ്മദ് നബി ﷺ യുടെ വിധിവിലക്കുകളെയും അധ്യാപനങ്ങളെയും അംഗീകരിക്കുകയോ അനുസരിക്കുകയോ ചെയ്യാത്തവര്‍ യഥാര്‍ഥ വിശ്വാസികളല്ലെന്നും ക്വുര്‍ആന്‍ ഉണര്‍ത്തുന്നു: ”ഇല്ല, നിന്റെ രക്ഷിതാവിനെത്തന്നെയാണ സത്യം; അവര്‍ക്കിടയില്‍ ഭിന്നതയുണ്ടായ കാര്യത്തില്‍ അവര്‍ നിന്നെ വിധികര്‍ത്താവാക്കുകയും, നീ വിധികല്‍പിച്ചതിനെപ്പറ്റി പിന്നീടവരുടെ മനസ്സുകളില്‍ ഒരു വിഷമവും തോന്നാതിരിക്കുകയും, അത് പൂര്‍ണമായി സമ്മതിച്ച് അനുസരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതു വരെ അവര്‍ വിശ്വാസികളാവുകയില്ല” (4:65).

മുഹമ്മദ് നബി ﷺ യെ അനുസരിക്കല്‍ വാസ്തവത്തില്‍ അല്ലാഹുവിനോടുള്ള അനുസരണമാണ്. കാരണം അല്ലാഹുവാണ് അദേഹത്തെ പ്രവാചകനായി അയച്ചത്. ആ പ്രവാചകനെ ധിക്കരിക്കല്‍ അല്ലാഹുവിനെ ധിക്കരിക്കലുമാണ് അല്ലാഹു പറയുന്നു: ”(അല്ലാഹുവിന്റെ) ദൂതനെ ആര്‍ അനുസരിക്കുന്നുവോ തീര്‍ച്ചയായും അവന്‍ അല്ലാഹുവെ അനുസരിച്ചു. ആര്‍ പിന്തിരിഞ്ഞുവോ അവരുടെ മേല്‍ കാവല്‍ക്കാരനായി നിന്നെ നാം നിയോഗിച്ചിട്ടില്ല” (4:80).

”തീര്‍ച്ചയായും നിന്നോട് പ്രതിജ്ഞ ചെയ്യുന്നവര്‍ അല്ലാഹുവോട് തന്നെയാണ് പ്രതിജ്ഞ ചെയ്യുന്നത്. അല്ലാഹുവിന്റെ കൈ അവരുടെ കൈകള്‍ക്കു മീതെയുണ്ട്. അതിനാല്‍ ആരെങ്കിലും (അത്) ലംഘിക്കുന്ന പക്ഷം ലംഘിക്കുന്നതിന്റെ ദോഷഫലം അവന് തന്നെയാകുന്നു. താന്‍ അല്ലാഹുവുമായി ഉടമ്പടിയില്‍ ഏര്‍പെട്ട കാര്യം വല്ലവനും നിറവേറ്റിയാല്‍ അവന്ന് മഹത്തായ പ്രതിഫലം നല്‍കുന്നതാണ്” (48:10).

സുന്നത്തിനെ കയ്യൊഴിക്കുന്നവര്‍ക്ക് ക്വുര്‍ആന്‍ ഉദ്ധരിക്കാനുള്ള ധാര്‍മികാവകാശം പോലുമില്ല. കാരണം, ക്വുര്‍ആന്‍ ഇന്ന് കാണുന്ന ക്രമത്തില്‍ ക്രോഡീകരിക്കുകയും ചിട്ടപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തത് നബി ﷺ യുടെ പ്രത്യേക നിര്‍ദേശപ്രകാരമാണ്. ക്വുര്‍ആനിന്റെ അവതരണക്രമത്തിലല്ല ക്രോഡീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത് എന്ന് സാരം. ആദ്യമവതരിപ്പിച്ച സൂക്തങ്ങള്‍ 96-ാം അധ്യായത്തിലാണുള്ളത്. അല്ലാഹുവില്‍ നിന്നുള്ള വഹ്‌യിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ നബി ﷺ  നിര്‍ദേശിച്ചത് പ്രകാരം സ്വഹാബത്ത് അപ്രകാരം രേഖപ്പെടുത്തി എന്നാണ് പ്രമാണങ്ങള്‍ വ്യക്തമാക്കുന്നതും മുസ്‌ലിംകള്‍ വിശ്വസിക്കുന്നതും. എന്നാല്‍ ‘സുന്നത്ത് വേണ്ട, ക്വുര്‍ആന്‍ മതി’ എന്ന് പറയുന്നവര്‍ക്ക് ഈ കാര്യം എങ്ങനെ സ്വീകാര്യമാവും? ക്വുര്‍ആനിലെവിടെയും ഇന്ന അധ്യായത്തിന് ശേഷം ഈ അധ്യായം എന്ന ക്രമം വിശദീകരിക്കുന്നില്ലല്ലൊ. വിരോധാഭാസമെന്നു പറയട്ടെ, എന്നിട്ടും സുന്നത്ത്‌നിഷേധികള്‍ ഇത്രാമത്തെ അധ്യായത്തിലെ ഇത്രാമത്തെ സൂക്തമെന്നൊക്കെ പറയുകയും എഴുതുകയും ചെയ്യാറുണ്ട്. 

സുന്നത്തിന്റെ അഭാവത്തില്‍ ആചാരാനുഷ്ഠാനങ്ങളിലും നിര്‍ബന്ധമായ ആരാധനകര്‍മങ്ങളില്‍ പോലും ഒരു ഏകഭാവമുണ്ടാവില്ല. അല്ലാഹു അംഗീകരിച്ചതും തൃപ്തിപ്പെട്ടതുമായ സുന്നത്തും അവന്‍ വെറുക്കുന്നതും അംഗീകരിക്കാത്തതുമായ ബിദ്അത്തുകളും വേര്‍തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിയാതെ വരും. തന്നിഷ്ടപ്രകാരം ആചാരാനുഷ്ഠാനങ്ങള്‍ നിര്‍മിക്കുന്നതിലേക്ക് ആളുകളെ നയിക്കലായിരിക്കും

സുന്നത്ത് നിഷേധത്തിന്റെ മറ്റൊരു അനന്തരഫലം. 

ഒരു വിശ്വാസി മറ്റുള്ളവരോട് എങ്ങനെയെല്ലാം പെരുമാറണമെന്നും എന്തെല്ലാം കടമകളും കടപ്പാടുകളും അവനുണ്ട് എന്നും വ്യക്തമായി വിശദീകരിക്കുന്നതും നബി ﷺ യുടെ ജീവിതമാതൃകയായ സുന്നത്തിലൂടെയാണ്. നബി ﷺ യുടെ ശരിയായ ജീവിതചര്യകള്‍ പഠിക്കുന്ന ആര്‍ക്കും അവയുടെ വെളിച്ചവും മഹത്ത്വവും ബോധ്യപ്പെടുന്നതാണ്. എന്നാല്‍ ഇവയൊക്കെ മാറ്റി നിര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് ക്വുര്‍ആന്‍ മാത്രം സ്വീകരിച്ചാല്‍ മതി എന്ന പുത്തന്‍വാദം ക്വുര്‍ആനിനെ അവഗണിക്കലാണ്. ദൈവിക മാര്‍ഗദര്‍ശനത്തില്‍ നിന്ന് ജനങ്ങളെ തടയുന്ന പൈശാചിക ശ്രമമാണത് എന്ന കാര്യം വിശ്വാസികള്‍ തിരിച്ചറിയേണ്ടതുണ്ട്. 

ക്വുര്‍ആനില്‍ എല്ലാമുണ്ടല്ലോ പിന്നെയെന്തിനാണ് സുന്നത്ത് എന്ന് വീണ്ടും വീണ്ടും ചോദിക്കുന്നവരോട് നമുക്ക് പറയാനുള്ളതിതാണ്. അതെ, ക്വുര്‍ആനിലെല്ലാമുണ്ട്. അതില്‍പെട്ടതാണ്, ക്വുര്‍ആന്‍ ആവര്‍ത്തിച്ച് വ്യക്തമാക്കിയ പ്രവാചക മാതൃക(സുന്നത്ത്) സ്വീകരിക്കുക എന്ന കണിശമായ നിര്‍ദേശവും. 

ക്വുര്‍ആനിന്റെ വിവരണവും പ്രായോഗികരൂപവുമാണ് സുന്നത്ത്. അവ രണ്ടും പരസ്പര പൂരകങ്ങളാണ്. അവ രണ്ടും മുറുകെ പിടിച്ച് ജീവിക്കുവാനാണ് വിശ്വാസികളോട് അല്ലാഹും റസൂലും പഠിപ്പിച്ചത്. ക്വുര്‍ആനിന്റെ പ്രഥമ സംബോധിതരും അല്ലാഹുവിന്റെ തൃപ്തി കരസ്ഥമാക്കിയവരുമായ സ്വഹാബത്ത് അടക്കമുള്ള പൂര്‍വികര്‍ ക്വുര്‍ആനോടൊപ്പം സുന്നത്തും സ്വീകരിക്കുകയും അതിന്റെ പഠനത്തിനും പ്രചാരണത്തിനുമായി അതുല്യമായ സേവനങ്ങള്‍ അനുഷ്ഠിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. അവരുടെയെല്ലാം പാതയ്ക്കു വിരുദ്ധമായി സുന്നത്ത് കയ്യൊഴിക്കണമെന്ന നൂതനവാദം ഇസ്‌ലാമിന്റെ ശത്രുക്കളുടെ സൃഷ്ടിയാണ്. അതിനാല്‍ അത്തരം വഴികേടുകള്‍ക്കെതിരില്‍ ജാഗ്രത പുലര്‍ത്തേണ്ടതുണ്ട്. അല്ലാഹു അനുഗ്രഹിക്കട്ടെ!

 

ശമീര്‍ മദീനി
നേർപഥം വാരിക

ഹദീഥ് നിഷേധം കടന്നുവന്ന വഴികള്‍ – 01

ഹദീഥ് നിഷേധം കടന്നുവന്ന വഴികള്‍ - 01

സ്വാര്‍ഥ താല്‍പര്യങ്ങള്‍ക്ക് പ്രമാണങ്ങള്‍ എതിരാവുമ്പോഴാണ് പലപ്പോഴും അതിനെ തെറ്റായി ഗ്രഹിക്കുവാനോ നിഷേധിക്കുവാനോ ആളുകള്‍ ധൃഷ്ടരാവുന്നത്. ഹദീഥ് നിഷേധത്തിന്റെയും നാരായവേര് കുടികൊള്ളുന്നത് ഇതില്‍ തന്നെയാണ്. ഹദീഥ് നിഷേധത്തിന്റെ ചരിത്രവും വര്‍ത്തമാനകാല അവസ്ഥയും വിശദീകരിക്കുന്ന കനപ്പെട്ട രചന.

ഹദീഥുകളെ നിഷേധിക്കുന്ന ഒരു വിഭാഗം ഈയിടെയായി ലോകത്തിലാകമാനം സജീവമായി വ്യാപിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. വിശിഷ്യാ ഇന്ത്യയുടെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളില്‍ ഇവര്‍ സംഘമായി പ്രവര്‍ത്തിച്ച് വരുന്നുണ്ട്. അവരെക്കുറിച്ചും അങ്ങനെയുള്ള ഒരു ചിന്താഗതി എപ്പോള്‍ മുതലാണ് ഉടലെടുത്തത് എന്നതിനെക്കുറിച്ചുമാണ് ഇതില്‍ ചര്‍ച്ച ചെയ്യുന്നത്. മുഹമ്മദ് നബി(സ്വ)യിലൂടെ അന്ത്യദിനം വരേക്കുമുള്ള ജനങ്ങള്‍ക്കുള്ള മതമായിട്ടാണ് പരിശുദ്ധ ഇസ്‌ലാമിനെ നിശ്ചയിച്ചിട്ടുള്ളത്. അന്തിമദൂതനായി മുഹമ്മദ് നബി(സ്വ)യെയും അല്ലാഹു നിശ്ചയിച്ചു. മതത്തിന്റെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും വഹ്‌യിലൂടെ നബി(സ്വ)ക്ക് അല്ലാഹു അറിയിച്ച് കൊടുക്കുകയും ചെയ്തു. പ്രവാചകന്‍ (സ്വ)യുടെ ഹജ്ജത്തുല്‍ വദാഇല്‍ അല്ലാഹു ഈ മതം പൂര്‍ണമായിട്ടുണ്ടെന്ന്ന്നു പ്രഖ്യാപിക്കുകയും ചെയ്തു. അല്ലാഹു പറയുന്നത് കാണുക:

”…ഇന്ന് ഞാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് നിങ്ങളുടെ മതം പൂര്‍ത്തിയാക്കി തന്നിരിക്കുന്നു. എന്റെ അനുഗ്രഹം നിങ്ങള്‍ക്ക് ഞാന്‍ നിറവേറ്റിത്തരികയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. മതമായി ഇസ്‌ലാമിനെ ഞാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് തൃപ്തിപ്പെട്ട് തന്നിരിക്കുന്നു…” (5:3).

ആ സന്ദര്‍ഭം വരേക്കും റസൂല്‍(സ്വ) ക്വുര്‍ആന്‍ പഠിപ്പിച്ച ശൈലിയില്‍ കാഴ്ചവെച്ച ഏതെല്ലാം കാര്യങ്ങളുണ്ടോ അവയാണ് ഇസ്‌ലാം. വിശുദ്ധ ക്വുര്‍ആന്‍ സൂറത്തുല്‍ ഫാതിഹ മുതല്‍ സൂറത്തുന്നാസ് വരെ പരിശോധിച്ചാല്‍ റസൂല്‍(സ്വ)യെ അനുസരിക്കേണ്ടതിന്റെയും പിന്തുടരേണ്ടതിന്റെയും ആവശ്യകത ദശക്കണക്കിന് ആയത്തുകളിലൂടെ അല്ലാഹു അറിയിക്കുന്നതായി കാണാം. എല്ലാ നിലക്കും റസൂല്‍(സ്വ)യെ പിന്തുടര്‍ന്ന് ജീവിക്കാന്‍ അല്ലാഹു കല്‍പിക്കുന്നുണ്ട്. ഈ കാര്യങ്ങള്‍ അത് പോലെ തന്നെ സ്വീകരിച്ച അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനുയായികളെക്കുറിച്ചും അല്ലാഹു അറിയിക്കുന്നുണ്ട്. അല്ലാഹു പറയുന്നു:

”മുഹമ്മദ് അല്ലാഹുവിന്റെ റസൂലാകുന്നു. അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പമുള്ളവര്‍ സത്യനിഷേധികളുടെ നേരെ കര്‍ക്കശമായി വര്‍ത്തിക്കുന്നവരാകുന്നു. അവര്‍ അന്യോന്യം ദയാലുക്കളുമാകുന്നു. അല്ലാഹുവിങ്കല്‍ നിന്നുള്ള അനുഗ്രഹവും പ്രീതിയും തേടിക്കൊണ്ട് അവര്‍ കുമ്പിട്ടും സാഷ്ടാംഗം ചെയ്തും നമസ്‌കരിക്കുന്നതായി നിനക്ക് കാണാം. സുജൂദിന്റെ ഫലമായി അവരുടെ അടയാളം അവരുടെ മുഖങ്ങളിലുണ്ട്. അതാണ് തൗറാത്തില്‍ അവരെ പറ്റിയുള്ള ഉപമ. ഇഞ്ചീലില്‍ അവരെ പറ്റിയുള്ള ഉപമ ഇങ്ങനെയാകുന്നു: ഒരു വിള, അത് അതിന്റെ കൂമ്പ് പുറത്ത് കാണിച്ചു. എന്നിട്ടതിനെ പുഷ്ടിപ്പെടുത്തി. എന്നിട്ടത് കരുത്താര്‍ജിച്ചു. അങ്ങനെ അത് കര്‍ഷകര്‍ക്ക് കൗതുകം തോന്നിച്ചുകൊണ്ട് അതിന്റെ കാണ്ഡത്തിന്‍മേല്‍ നിവര്‍ന്നുനിന്നു. (സത്യവിശ്വാസികളെ ഇങ്ങനെ വളര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് വരുന്നത്) അവര്‍ മൂലം സത്യനിഷേധികളെ അരിശം പിടിപ്പിക്കാന്‍ വേണ്ടിയാകുന്നു. അവരില്‍ നിന്ന് വിശ്വസിക്കുകയും സല്‍കര്‍മങ്ങള്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയും ചെയ്തവര്‍ക്ക് അല്ലാഹു പാപമോചനവും മഹത്തായ പ്രതിഫലവും വാഗ്ദാനം ചെയ്തിരിക്കുന്നു” (48: 29).

  ഈ സ്വഹാബികള്‍ പ്രവാചകന്‍(സ്വ)യെ കണിശമായി പിന്തുടര്‍ന്നുകൊണ്ട് ജീവിക്കുകയും അത് മൂലം അല്ലാഹു അവരെ ഉത്തമ സമൂഹമായി തെരഞ്ഞെടുക്കുകയും ചെയ്തു. അല്ലാഹു പറയുന്നു: 

”മനുഷ്യവംശത്തിനു വേണ്ടി രംഗത്ത് കൊണ്ടുവരപ്പെട്ട ഉത്തമസമുദായമാകുന്നു നിങ്ങള്‍. നിങ്ങള്‍ സദാചാരം കല്‍പിക്കുകയും ദുരാചാരത്തില്‍ നിന്ന് വിലക്കുകയും അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വസിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു…”(3:110).

 അന്ത്യദൂതരുടെ കൂടെയുള്ള വിശുദ്ധ ക്വുര്‍ആന്‍ അത് പോലെ തന്നെ ജനങ്ങളിലേക്കെത്തിച്ച് കൊടുക്കാന്‍ അല്ലാഹു അവരെ തെരഞ്ഞെടുത്തു. അവരത് കൃത്യമായി നിര്‍വഹിക്കുകയും ചെയ്തു. അവര്‍ക്ക് പ്രവാചകന്‍(സ്വ) കൊണ്ട് വന്ന ഏതൊരു കാര്യത്തിലും യാതൊരു സംശയവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അവരാരും ക്വുര്‍ആന്‍ മാത്രം മതി, പ്രവാചകന്‍(സ്വ)യുടെ വിശദീകരണം വേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞതുമില്ല. അവരാരും ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞ ഒരു റിപ്പോര്‍ട്ടെങ്കിലും നമുക്ക് കാണാന്‍ സാധിക്കില്ല. അവര്‍ ക്വുര്‍ആന്‍ പഠിക്കേണ്ട വിധത്തില്‍ പഠിച്ചപ്പോള്‍ അവര്‍ക്ക് മനസ്സിലായത്, വിശുദ്ധ ക്വുര്‍ആനിന്റെ  വിശദീകരണം മനസ്സിലാക്കേത് റസൂല്‍(സ്വ)യിലൂടെയാണ് എന്നാണ്. അതാണ് അല്ലാഹു വിശുദ്ധ ക്വുര്‍ആനിലൂടെ അറിയിക്കുന്നത് കാണുക:   

”നിനക്ക് നാം ഉല്‍ബോധനം അവതരിപ്പിച്ച് തന്നിരിക്കുന്നു. ജനങ്ങള്‍ക്കായി അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടത് നീ അവര്‍ക്ക് വിവരിച്ചുകൊടുക്കാന്‍ വേണ്ടിയും അവര്‍ ചിന്തിക്കാന്‍ വേണ്ടിയും”(16:44). 

ഈ സൂക്തത്തില്‍ പറഞ്ഞ ‘ബയാന്‍’ (വിവരണം)പ്രവാചകന്‍(സ്വ)യുടെ വിശദീകരണമായ ഹദീഥാണെന്ന് സ്വഹാബത്ത് മനസ്സിലാക്കി. ഇങ്ങനെ ക്വുര്‍ആനും ഹദീഥും കൃത്യമായി സ്വീകരിച്ചാണ് ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ആളുകള്‍ ജീവിച്ചത്. ഇവരെ പിന്‍പറ്റി ജീവിക്കാന്‍ അല്ലാഹു നമ്മോട് പറയുന്നു:

”മുഹാജിറുകളില്‍ നിന്നും അന്‍സ്വാറുകളില്‍ നിന്നും ആദ്യമായി മുന്നോട്ട് വന്നവരും സുകൃതം ചെയ്തുകൊണ്ട് അവരെ പിന്തുടര്‍ന്നവരും ആരോ അവരെപ്പറ്റി അല്ലാഹു സംതൃപ്തനായിരിക്കുന്നു. അവനെപ്പറ്റി അവരും സംതൃപ്തരായിരിക്കുന്നു. താഴ്ഭാഗത്ത് അരുവികള്‍ ഒഴുകിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സ്വര്‍ഗത്തോപ്പുകള്‍ അവര്‍ക്ക് അവന്‍ ഒരുക്കിവെക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. എന്നെന്നും അവരതില്‍ നിത്യവാസികളായിരിക്കും. അതത്രെ മഹത്തായ വിജയം”(9:100).

ഈ സൂക്തത്തില്‍ ആദ്യം സ്വഹാബത്തിനെക്കുറിച്ചും ശേഷം അവരെ പിന്‍പറ്റിയ താബിഉകളെക്കുറിച്ചുമാണ് അല്ലാഹു വിവരിക്കുന്നത്. സ്വഹാബത്തിന് പ്രവാചകന്‍(സ്വ)യുടെ ഹദീഥുകളില്‍ സംശയമുണ്ടായിരുന്നില്ല എന്ന് നമുക്ക് മനസ്സിലായി. അത് പോലെ തന്നെയാണ് താബിഉകളുടെ സ്ഥിതിയും. അവരും റസൂല്‍(സ്വ)യുടെ ഹദീഥുകളെ സ്വീകരിക്കുന്നവരും ആദരിക്കുന്നവരുമായിരുന്നു. ക്വുര്‍ആന്‍ മാത്രം മതി എന്ന വാദം അവര്‍ക്കുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. അവരെക്കുറിച്ചാണ് ഈ ആയത്തില്‍ ‘സുകൃതം ചെയ്ത് കൊണ്ട് അവരെ പിന്തുടര്‍ന്നവര്‍’ എന്ന് അല്ലാഹു വിശേഷിപ്പിച്ചത്. ഇന്ത്യയിലും മറ്റും പില്‍ക്കാലത്ത് ഉടലെടുത്ത ഹദീഥ് നിഷേധം അല്ലാഹു എടുത്ത് പറഞ്ഞ ഈ ഉത്തമരായ സ്വഹാബികളില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്ന് നമുക്ക് മനസ്സിലാക്കാന്‍ സാധിച്ചു. വിശുദ്ധ ക്വുര്‍ആനിന്റെ അധ്യായങ്ങളുടെ ക്രമീകരണങ്ങള്‍ നടത്തിയത് പോലും  പ്രവാചകന്‍(സ്വ)യില്‍ നിന്ന് മനസ്സിലാക്കിയതനുസരിച്ച് ഈ സ്വഹാബിമാരാണ്. ഇന്ന അധ്യായത്തിന് ശേഷം ഇന്ന അധ്യായം വെക്കണമെന്നൊന്നും വിശുദ്ധ ക്വുര്‍ആനില്‍ ഇല്ല.

ഹദീഥ് നിഷേധം

ശിയാക്കളും ഖവാരിജുകളും മുഅ്തസിലികളും: പില്‍ക്കാലത്ത് ഇസ്‌ലാമില്‍ വ്യത്യസ്ത വിഭാഗങ്ങള്‍ ഉടലെടുത്തപ്പോഴാണ് ഇത്തരം ചിന്തകള്‍ കടന്നുവരാന്‍ തുടങ്ങിയത്. ശിയാക്കള്‍ അലി(റ)വിനാണ് ഇമാമത്ത് നല്‍കേണ്ടത് എന്ന വാദവുമായി പുറപ്പെട്ട കാലഘട്ടത്തില്‍ അവരുടെ ആ തത്ത്വം അംഗീകരിക്കാത്ത സ്വഹാബികളോട് അവര്‍ക്ക് വെറുപ്പ് വന്നത് കാരണത്താല്‍ ആ സ്വഹാബിമാരുടെ ഹദീഥ് വേണ്ട എന്ന് വെച്ചതല്ലാതെ ഹദീഥുകള്‍ മൊത്തത്തില്‍ വേണ്ട എന്ന് അവര്‍ പറഞ്ഞിട്ടില്ല. അവര്‍ അംഗീകരിക്കുന്ന സ്വഹാബികളുടെ ഹദീഥുകള്‍ അവര്‍ തള്ളിയിട്ടില്ല. കൂടാതെ അവര്‍, അവര്‍ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ഇമാമുകളുടെ പേരില്‍ കള്ള ഹദീഥുകള്‍ ഉണ്ടാക്കുകയും ചെയ്തു. 

ഖവാരിജുകളുടെ അവസ്ഥയും ഇങ്ങനെ തന്നെയാണ്. അവരും ഹദീഥുകളെ മൊത്തത്തില്‍ തള്ളിയിരുന്നില്ല. അവടെ തത്ത്വങ്ങള്‍ അംഗീകരിക്കാത്ത സ്വഹാബികളുടെ ഹദീഥ് വേണ്ട  എന്നാണവര്‍ തീരുമാനിച്ചത്. അവര്‍ അംഗീകരിക്കുന്നവരുടെ ഹദീഥുകള്‍ അവര്‍ സ്വീകരിച്ചു.

മുഅ്തസിലികളും ഹദീഥ് നിഷേധവും

മുഅ്തസിലികള്‍ എന്ന പിഴച്ച വിഭാഗത്തിന്റെ രോഗമാണ് ഇന്ത്യയിലും വിശിഷ്യാ നമ്മുടെ കേരളത്തിലും മംഗലാപുരത്തുമെല്ലാം കാണുന്നത്. ബുദ്ധിപൂജകന്മാരാണ് മുഅ്തസിലുകള്‍. ബുദ്ധിക്ക് യോജിക്കുന്നത് എടുക്കാം എന്നും അല്ലാത്ത ഹദീഥുകള്‍ തള്ളാം എന്നും പറയുന്നവരാണവര്‍. അങ്ങനെയുള്ളവര്‍ ഉടലെടുത്തപ്പോള്‍ അവര്‍ക്ക് ഹദീഥിനോട് വിരോധവും നിഷേധവും വന്നു. ഇമാം ശാഫിഈ(റ)യുടെ കാലഘട്ടത്തില്‍ മുഅ്തസിലുകളില്‍ പെട്ട ഒരു വ്യക്തി ഇമാം ശാഫിഈയുമായി ചര്‍ച്ച നടത്തുകയും അതില്‍ ഇമാം ശാഫിഈ വിജയിക്കുകയും ചെയ്തുവത്രെ. ഈ ചര്‍ച്ച അതോട് കൂടി തീര്‍ന്നു. ഈ ചിന്താഗതി തന്നെ നാമാവശേഷമായി. ഇന്ന് ഈ വാദമുള്ളവര്‍ നമ്മുടെ നാടുകളില്‍ ഉള്ളതായി യഥേഷ്ടം നമുക്ക് കാണാവുന്നതാണ്. 

പിന്നീട് ഉണ്ടായ വാദം ക്വുര്‍ആന്‍ മാത്രം മതി, ഹദീഥിന്റെ ആവശ്യമേ ഇല്ല എന്നതാണ്. ഈ തത്വത്തിന്റെ പിന്നില്‍ പ്രവര്‍ത്തിച്ചവരെ പറ്റിയും, അത് നമ്മുടെ നാടുകളില്‍ എങ്ങനെ എത്തി എന്നതിനെക്കുറിച്ചും നമുക്ക് മനസ്സിലാക്കാം.

പിഴച്ച ചിന്തകള്‍ ഇന്ത്യയില്‍

ആധുനിക കാലത്ത് ഹദീഥ് നിഷേധത്തിന്റെ തുടക്കം ഏകദേശം ക്രി. 20ാം നൂറ്റാണ്ടിലാണ്. ക്രി. 1900ന് ശേഷം പുതിയ ആശയങ്ങളുമായി ഓരോ വ്യക്തികള്‍ ഇന്ത്യന്‍ മേഖലകളില്‍ രംഗപ്രവേശനം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. മിര്‍സാ ഗുലാം അഹ്മദ് ഖാദിയാനി അവരില്‍ പെട്ട ഒരാളാണ് പലതും അയാള്‍ വാദിച്ചിട്ടുണ്ട്. ആദ്യം മഹ്ദിയാണെന്ന് വാദിച്ചു. പിന്നെ ഈസയാണെന്നും നിഴല്‍ നബിയാണെന്നും വാദിക്കുകയുണ്ടായി. അയാളുടെ പുസ്തകങ്ങള്‍ വായിച്ചാല്‍ അയാള്‍ ഒരു മാനസിക രോഗിയാണോ എന്ന സംശയം ഉണ്ടാവും. എന്നാല്‍ അയാള്‍ ബ്രിട്ടീഷുകാരുടെ ചാരനായി, അവര്‍ക്ക് പിന്തുണ നല്‍കി ജീവിച്ച ആളായിരുന്നു എന്നതാണ് യാഥാര്‍ഥ്യം. അവര്‍ക്ക് വേണ്ടി ജീവിച്ച വ്യക്തിയായിരുന്നു മിര്‍സാ ഗുലാം. ഇസ്‌ലാമിന്റെ പല അടിസ്ഥാന തത്ത്വങ്ങളെയും ഇയാളും പിന്തുണക്കുന്ന ആളുകളും നിഷേധിക്കുകയും, മറ്റൊരുരു മതമായി അത് രൂപപ്പെടുകയും ചെയ്യുകയാണുണ്ടായത്.

ഗുലാം നബി അബ്ദുല്ല ജുഗ്ഡാലവി: അതേ കാലഘട്ടത്തില്‍ തന്നെ ഗുലാം നബി അബ്ദുല്ല ജുഗ്ഡാലവി എന്ന വ്യക്തിയും രംഗത്ത് വന്നു. അയാള്‍ മുഴുവന്‍ ഹദീഥുകളും തള്ളണമെന്ന് പറഞ്ഞാണ് രംഗപ്രവേശനം ചെയ്തത്. ആ വ്യക്തി യഥാര്‍ഥത്തില്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിജ്ഞാനത്തിന് അടിസ്ഥാനമാക്കിയത് അലിഗഡ് യൂണിവേഴ്‌സിറ്റിയുടെ സ്ഥാപകനായി അറിയപ്പെടുന്ന സര്‍സയ്യിദ് അഹ്മദ്ഖാന്റെ ചിന്താഗതികളായിരുന്നു. ഇവരിലൂടെയൊക്കെയാണ് ഹദീഥ് നിഷേധത്തിന്റെ വേരുകള്‍ ഇന്ത്യയില്‍ വ്യാപിച്ചത്.

മുഹമ്മദ് അഹ്മദ് രിദാ ബറേല്‍വി: ഏകദേശം അതേ കാലഘട്ടത്തിലെ തന്നെ മറ്റൊരു വ്യക്തിയാണ് മുഹമ്മദ് അഹ്മദ് രിദാ ബറേല്‍വി. ഇയാളുടെ വാദം മുഹമ്മദ് നബി(സ്വ) മനുഷ്യനല്ല എന്നായിരുന്നു. മുഹമ്മദ് നബി(സ്വ) മരിച്ചിട്ടില്ലെന്നും നബിയോട് വിളിച്ച് പ്രാര്‍ഥിച്ചാല്‍ ആവശ്യമുള്ള സ്ഥലത്തേക്ക് അദ്ദേഹം വരുമെന്നുമൊക്കെയായിരുന്നു. അത് പോലെ തന്നെ ലോകത്തിലെ എല്ലാ പ്രശ്‌നങ്ങളും കയ്യാളാന്‍ റസൂല്‍(സ്വ)യുടെ അടുക്കല്‍ കഴിവുണ്ടെന്നും അയാള്‍ വാദിച്ചു.  ഈ മൂന്ന് ആളുകളുടെയും പിന്നില്‍ പ്രവര്‍ത്തിച്ചത് ബ്രിട്ടീഷുകാരായിരുന്നു. മുസ്‌ലിംകള്‍ക്കിടയില്‍ ഭിന്നിപ്പുണ്ടാക്കി കാര്യം നേടാന്‍ വേണ്ടി അവര്‍ കണ്ടെത്തിയ മാര്‍ഗങ്ങളായിരുന്നു ഇവയെല്ലാം.  എന്നാല്‍ ഇതിനെയൊക്കെ എതിര്‍ക്കാന്‍ സനാഉല്ലാ അമൃതസരിയെ പോലെയുള്ള പല പണ്ഡിതന്‍മാരും രംഗത്തിറങ്ങുകയുണ്ടായി. ഈ വാദങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം കൃത്യമായി മറുപടി നല്‍കാനും മിര്‍സാഗുലാമിനെ പോലെയുള്ളവരോട് മുബാഹല വരെ നടത്താനും അവര്‍ക്ക് കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ക്രി.1948ലാണ് സനാഉല്ലാ അമൃതസരി വഫാത്താകുന്നത്. മിര്‍സാ ഗുലാമുമായുള്ള മുബാഹലയില്‍ ‘അസത്യത്തിന്റെ ഉടമ ആദ്യം നശിക്കട്ടെ’ എന്ന് ഡല്‍ഹിയില്‍ വെച്ച് മിര്‍സാ ഗുലാം ആയിരക്കണക്കിന് ആളുകള്‍ക്ക് മുമ്പില്‍ പറഞ്ഞിരുന്നു. അങ്ങനെ ഏതാനും വര്‍ഷം കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും അയാള്‍ മരിക്കുകയും, സനാഉല്ലാ അമൃതസരി നാല്‍പത് വര്‍ഷത്താളം പിന്നെയും ജീവിക്കുകയും ചെയ്തു. 

ഓറിയന്റലിസ്റ്റുകള്‍: ഹദീഥ് നിഷേധം എന്ന ചിന്താഗതി ഇന്ത്യയില്‍ വന്നതിന്റെ മുഖ്യ കാരണം ബ്രിട്ടീഷ് ചാരന്‍മാരുടെ പ്രവര്‍ത്തനമാണ്. ഓറിയന്റലിസ്റ്റുകളും ഹദീഥ് നിഷേധം ഇന്ത്യയില്‍ വളരാന്‍ കാരണമായിട്ടുണ്ട്. റോമന്‍, ബ്രിട്ടീഷ്, യൂറോപ്യന്‍ നാടുകളില്‍ നിന്ന് ഇസ്‌ലാമിനെ തകര്‍ക്കാന്‍ വേണ്ടി കിഴക്കന്‍ നാടുകളിലേക്ക് അവര്‍ പണ്ഡിതന്‍മാരെ അയക്കുകയും അവര്‍ ഇസ്‌ലാമിനെ തകര്‍ക്കാന്‍ വേണ്ടി ക്വുര്‍ആനും ഹദീഥുകളും പഠിക്കുകയും പിഴച്ച ആശയങ്ങളുമായി ഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ ഇറക്കുകയും ലോകവ്യാപകമായി അവരുടെ ചിന്താഗതികളും ആശയങ്ങളും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. ഈജിപ്തില്‍ സുന്നത്തിനെ നിഷേധിക്കുന്ന ഇത്തരക്കാര്‍ വന്നപ്പോള്‍ അതിനെ എതിര്‍ക്കാന്‍ അവിടെ അന്‍സ്വാറുസ്സുന്ന എന്ന സംഘടന രൂപീകൃതമായി. ഇന്നും തൗഹീദീ പ്രബോധനവുമായി അവര്‍ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ നടത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നുണ്ട്. ഇസ്‌ലാം വിരുദ്ധരായ പാശ്ചാത്യരുടെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ അറേബ്യന്‍ നാടുകളില്‍ ഫലം കണ്ടില്ല. കാരണം, അവര്‍ക്കറിയാം റസൂല്‍(സ്വ) കൊണ്ടുവന്ന എല്ലാം സ്വീകരിക്കാന്‍ വിശുദ്ധ ക്വുര്‍ആനില്‍ കല്‍പനയുണ്ടെന്ന്. അല്ലാഹു പറയുന്നത് കാണുക: ”…നിങ്ങള്‍ക്കു റസൂല്‍ നല്‍കിയതെന്തോ അത് നിങ്ങള്‍ സ്വീകരിക്കുക. എന്തൊന്നില്‍ നിന്ന് അദ്ദേഹം നിങ്ങളെ വിലക്കിയോ അതില്‍ നിന്ന് നിങ്ങള്‍ ഒഴിഞ്ഞ് നില്‍ക്കുകയും ചെയ്യുക…”(59:7).

ഈ വചനത്തില്‍ പറഞ്ഞ, ‘റസൂല്‍(സ്വ)ക്ക് നല്‍കപ്പെട്ട കാര്യം’ ക്വുര്‍ആന്‍ മാത്രമല്ല; അതോടൊപ്പം അതിന്റെ വിശദീകരണമായ ഹദീഥുകളും ഉള്‍പ്പെടുമെന്ന് അവര്‍ മനസ്സിലാക്കി. അത് പോലെ അല്ലാഹുവിനെയും റസൂലിനെയും അനുസരിക്കാന്‍ വിശുദ്ധ ക്വുര്‍ആന്‍ ആവര്‍ത്തിച്ച് ഉണര്‍ത്തുന്നതും അവര്‍ക്കറിയാം. ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചില ആയത്തുകള്‍ കാണുക: അല്ലാഹു പറയുന്നു:  

”പറയുക: നിങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവെയും റസൂലിനെയും അനുസരിക്കുവിന്‍. ഇനി അവര്‍ പിന്തിരിഞ്ഞുകളയുന്ന പക്ഷം അല്ലാഹു സത്യനിഷേധികളെ സ്‌നേഹിക്കുന്നതല്ല; തീര്‍ച്ച” (3:32 )

”സത്യവിശ്വാസികളേ, നിങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവെ അനുസരിക്കുക. (അല്ലാഹുവിന്റെ) ദൂതനെയും നിങ്ങളില്‍ നിന്നുള്ള കൈകാര്യകര്‍ത്താക്കളെയും അനുസരിക്കുക. ഇനി വല്ല കാര്യത്തിലും നിങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ ഭിന്നിപ്പുണ്ടാകുകയാണെങ്കില്‍ നിങ്ങളത് അല്ലാഹുവിലേക്കും റസൂലിലേക്കും മടക്കുക. നിങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവിലും അന്ത്യദിനത്തിലും വിശ്വസിക്കുന്നുവെങ്കില്‍ (അതാണ് വേണ്ടത്.) അതാണ് ഉത്തമവും കൂടുതല്‍ നല്ല പര്യവസാനമുള്ളതും” (4:59 )

”സത്യവിശ്വാസികളേ, നിങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവെയും അവന്റെ റസൂലിനെയും അനുസരിക്കുക. (സത്യസന്ദേശം) കേട്ടുകൊണ്ടിരിക്കെ നിങ്ങള്‍ അദ്ദേഹത്തെ വിട്ട് തിരിഞ്ഞുകളയരുത്”(8:20).

”നീ പറയുക: നിങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവെ അനുസരിക്കുവിന്‍. റസൂലിനെയും നിങ്ങള്‍ അനുസരിക്കുവിന്‍. എന്നാല്‍ നിങ്ങള്‍ പിന്തിരിയുന്ന പക്ഷം അദ്ദേഹം (റസൂല്‍) ചുമതലപ്പെടുത്തപ്പെട്ട കാര്യത്തില്‍ മാത്രമാണ് അദ്ദേഹത്തിന് ബാധ്യതയുള്ളത്. നിങ്ങള്‍ക്ക് ബാധ്യതയുള്ളത് നിങ്ങള്‍ ചുമതല ഏല്‍പിക്കപ്പെട്ട കാര്യത്തിലാണ്. നിങ്ങള്‍ അദ്ദേഹത്തെ അനുസരിക്കുകയാണെങ്കില്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് സന്‍മാര്‍ഗം പ്രാപിക്കാം റസൂലിന്റെ ബാധ്യത വ്യക്തമായ പ്രബോധനം മാത്രമാകുന്നു” (24:54).

”സത്യവിശ്വാസികളേ, നിങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവെ അനുസരിക്കുക. റസൂലിനെയും നിങ്ങള്‍ അനുസരിക്കുക. നിങ്ങളുടെ കര്‍മങ്ങളെ നിങ്ങള്‍ നിഷ്ഫലമാക്കിക്കളയാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുക” (47: 33).

ഈ ആയത്തുകളിലെല്ലാം അല്ലാഹുവിനെയും അവന്റെ റസൂലി(സ്വ)നെയും അനുസരിക്കാന്‍ അല്ലാഹു കല്‍പിക്കുന്നത് നാം കണ്ടു.

റസൂലി(സ്വ)നെ അനുസരിച്ചവര്‍ അല്ലാഹുവിനെ അനുസരിച്ചിരിക്കുന്നു.ക്കുന്നു

റസൂലിനെ അനുസരിക്കുന്ന ആളുകളെക്കുറിച്ച് അല്ലാഹു പറയുന്നത് കാണുക: 

”(അല്ലാഹുവിന്റെ) ദൂതനെ ആര്‍ അനുസരിക്കുന്നുവോ തീര്‍ച്ചയായും അവന്‍ അല്ലാഹുവെ അനുസരിച്ചു. ആര്‍ പിന്തിരിഞ്ഞുവോ അവരുടെ മേല്‍ കാവല്‍ക്കാരനായി നിന്നെ നാം നിയോഗിച്ചിട്ടില്ല”(4:80).

അല്ലാഹുവിനെയും റസൂല്‍(സ്വ)യെയും അനുസരിക്കുന്നവരുടെ മഹത്ത്വം: ഇങ്ങനെ അല്ലാഹുവിനെയും അവന്റെ ദൂതനെയും അനുസരിക്കുന്നവര്‍ക്ക് മഹത്തായ പ്രതിഫലവും അതില്‍ നിന്ന് പിന്തിരിഞ്ഞ് കളയുന്നവര്‍ക്ക് വേദനയേറിയ ശിക്ഷയും അല്ലാഹു നല്‍കുമെന്ന് വിശുദ്ധ ക്വുര്‍ആന്‍ അറിയിക്കുന്നുണ്ട്. അല്ലാഹു പറയുന്നു: ”ഏതൊരാള്‍ അല്ലാഹുവിനെയും അവന്റെ ദൂതനെയും അനുസരിക്കുന്നുവോ അവനെ അല്ലാഹു താഴ്ഭാഗത്ത് കൂടി അരുവികള്‍ ഒഴുകുന്ന സ്വര്‍ഗത്തോപ്പുകളില്‍ പ്രവേശിപ്പിക്കുന്നതാണ്. അവരതില്‍ നിത്യവാസികളായിരിക്കും. അതത്രെ മഹത്തായ വിജയം” (4:13).

”ആര്‍ അല്ലാഹുവെയും അവന്റെ ദൂതനെയും അനുസരിക്കുന്നുവോ അവര്‍ അല്ലാഹു അനുഗ്രഹിച്ചവരായ പ്രവാചകന്‍മാര്‍, സത്യസന്ധന്‍മാര്‍, രക്തസാക്ഷികള്‍, സച്ചരിതന്മാര്‍ എന്നിവരോടൊപ്പമായിരിക്കും. അവര്‍ എത്ര നല്ല കൂട്ടുകാര്‍!” (4:69).

(അവസാനിച്ചില്ല)

ഡോ. മുഹമ്മദ് അശ്‌റഫ് മൗലവി, മദീന
നേർപഥം വാരിക

സ്വഹാബികള്‍ അഹ്‌ലുസ്സുന്നയുടെ സമീപനം

സ്വഹാബികള്‍ അഹ്‌ലുസ്സുന്നയുടെ സമീപനം

മുഹമ്മദ് നബി(സ്വ) തന്റെ പ്രവാചകത്വ ദൗത്യവുമായി കടന്നുവന്നപ്പോള്‍ മുന്‍ പ്രവാചകന്‍മാര്‍ക്കെല്ലാം ഉണ്ടായതുപോലെയുള്ള അനുഭവങ്ങളുണ്ടായി. ശക്തമായ എതിര്‍പ്പുകളും തീഷ്ണമായ ശത്രുതയും കൊണ്ട് ഭൂരിപക്ഷം വരുന്ന ഒരു വിഭാഗം ഒരു ഭാഗത്ത്. സത്യസന്ധമായ സ്‌നേഹവും ആത്മാര്‍ഥമായ പിന്തുണയും നല്‍കിക്കൊണ്ട് ഒരു ചെറുസംഘം മറുപക്ഷത്തും. ഇങ്ങനെ കൈ മെയ് മറന്ന് പ്രവാചകനെ പിന്തുണക്കുകയും സഹായിക്കുകയും ചെയ്ത അനുയായിവൃന്ദമാണ് സ്വഹാബത്ത്. ത്യാഗത്തിന്റെയും സമര്‍പ്പണത്തിന്റെയും അതുല്യചരിത്രമാണ് സ്വഹാബത്തിന്റെത്.

ഇബ്‌നു ഹജര്‍ അല്‍അസ്ഖലാനി(റഹി) പറയുന്നു: ”സത്യവിശ്വാസം സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ട് മുഹമ്മദ് നബി(സ്വ)യെ കണ്ടുമുട്ടുകയും മുസ്‌ലിമായിത്തന്നെ മരിക്കുകയും ചെയ്തവര്‍ക്കാണ് സ്വഹാബത്ത് എന്നു പറയുക.” (അല്‍ ഇസ്വാബ. പേജ്: 71).

മുഹമ്മദ് നബി(സ്വ)യുടെ സന്ദേശത്തില്‍ വിശ്വസിക്കുവാനും പ്രബോധന പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളില്‍ സഹകരിക്കുവാനും പ്രവാചകനെ നേരില്‍ കാണുവാനും സാധിച്ചുവെന്നത് മഹത്തായ ഭാഗ്യവും വല്ലാത്ത അനുഗ്രഹവുമാണ്. അതോടൊപ്പം ആരാരുമില്ലാത്ത ആ ഘട്ടത്തില്‍ പ്രവാചകന് പിന്തുണ നല്‍കി ആ പക്ഷത്ത് ശക്തമായി അടിയുറച്ച് നില്‍ക്കുക എന്നത് ഏറെ ശ്രമകരവും പ്രയാസകരവുമായിരുന്നു.

ബോധ്യപ്പെട്ട സത്യത്തിന്റെ കൂടെ എന്തുവില കൊടുത്തും ഉറച്ചുനില്‍ക്കുവാനുള്ള ആദര്‍ശപരമായ  കരുത്താണ് സ്വഹാബത്തിന്റെ വിശിഷ്യാ ആദ്യ കാലഘട്ടത്തിലുള്ളവരുടെ ഏറ്റവും വലിയ പ്രത്യേകത. 

മുഹാജിറുകളും അന്‍സ്വാറുകളും തമ്മിലുള്ള ആ ആദര്‍ശ ബന്ധത്തിന്റെയും സ്‌നേഹത്തിന്റെയും ഉദാഹരണങ്ങള്‍ ലോകചരിത്രത്തില്‍ തന്നെ തുല്യതയില്ലാത്ത സഹകരണത്തിന്റെയും അര്‍പ്പണത്തിന്റെയും മാതൃകകളാണ്. അവരെ പ്രശംസിച്ചുകൊണ്ട് അല്ലാഹു പറയുന്നു:

”അതായത് സ്വന്തം വീടുകളില്‍ നിന്നും സ്വത്തുക്കളില്‍ നിന്നും കുടിയൊഴിപ്പിക്കപ്പെട്ട മുഹാജിറുകളായ ദരിദ്രന്‍മാര്‍ക്ക് (അവകാശപ്പെട്ടതാകുന്നു ആ ധനം). അവര്‍ അല്ലാഹുവിങ്കല്‍ നിന്നുള്ള അനുഗ്രഹവും പ്രീതിയും തേടുകയും അല്ലാഹുവെയും അവന്റെ റസൂലിനെയും സഹായിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അവര്‍ തന്നെയാകുന്നു സത്യവാന്‍മാര്‍. അവരുടെ (മുഹാജിറുകളുടെ) വരവിനു മുമ്പായി വാസസ്ഥലവും വിശ്വാസവും സ്വീകരിച്ചുവെച്ചവര്‍ക്കും (അന്‍സ്വാറുകള്‍ക്ക്). തങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് സ്വദേശം വെടിഞ്ഞു വന്നവരെ അവര്‍ സ്‌നേഹിക്കുന്നു. അവര്‍ക്ക് (മുഹാജിറുകള്‍ക്ക്) നല്‍കപ്പെട്ട ധനം സംബന്ധിച്ചു തങ്ങളുടെ മനസ്സുകളില്‍ ഒരു ആവശ്യവും അവര്‍ (അന്‍സ്വാറുകള്‍) കണ്ടെത്തുന്നുമില്ല. തങ്ങള്‍ക്ക് ദാരിദ്ര്യമുണ്ടായാല്‍ പോലും സ്വദേഹങ്ങളെക്കാള്‍ മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് അവര്‍ പ്രാധാന്യം നല്‍കുകയും ചെയ്യും. ഏതൊരാള്‍ തന്റെ മനസ്സിന്റെ പിശുക്കില്‍ നിന്ന് കാത്തുരക്ഷിക്കപ്പെടുന്നുവോ അത്തരക്കാര്‍ തന്നെയാകുന്നു വിജയം പ്രാപിച്ചവര്‍.” (സൂറഃഅല്‍ ഹശ്ര്‍: 8,9).

അന്ത്യപ്രവാചകന്റെ അനുചരന്മാരെക്കുറിച്ച് അവരും അവരുടെ പ്രപിതാക്കളും ജനിക്കുന്നതിനും എത്രയോ മുമ്പ് തന്നെ അല്ലാഹു മുന്‍ വേദഗ്രന്ഥങ്ങളിലൂടെ പ്രതിപാദിച്ചു എന്നത് അവരുടെ മഹത്ത്വമാണ് അറിയിക്കുന്നത്.

അല്ലാഹു പറയുന്നു: ”മുഹമ്മദ് അല്ലാഹുവിന്റെ റസൂലാകുന്നു. അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പമുള്ളവര്‍ സത്യനിഷേധികളുടെ നേരെ കര്‍ക്കശമായി വര്‍ത്തിക്കുന്നവരാകുന്നു. അവര്‍ അന്യോന്യം ദയാലുക്കളുമാകുന്നു. അല്ലാഹുവിങ്കല്‍ നിന്നുള്ള അനുഗ്രഹവും പ്രീതിയും തേടിക്കൊണ്ട് അവര്‍ കുമ്പിട്ടും സാഷ്ടാംഗം ചെയ്തും നമസ്‌കരിക്കുന്നതായി നിനക്ക് കാണാം. സുജൂദിന്റെ ഫലമായി അവരുടെ അടയാളം അവരുടെ മുഖങ്ങളിലുണ്ട്. അതാണ് തൗറാത്തില്‍ അവരെ പറ്റിയുള്ള ഉപമ. ഇന്‍ജീലില്‍ അവരെ പറ്റിയുള്ള ഉപമ ഇങ്ങനെയാകുന്നു: ഒരു വിള, അത് അതിന്റെ കൂമ്പ് പുറത്ത് കാണിച്ചു. എന്നിട്ടതിനെ പുഷ്ടിപ്പെടുത്തി. എന്നിട്ടത് കരുത്താര്‍ജിച്ചു. അങ്ങനെ അത് കര്‍ഷകര്‍ക്ക് കൗതുകം തോന്നിച്ചുകൊണ്ട് അതിന്റെ കാണ്ഡത്തിന്‍മേല്‍ നിവര്‍ന്നുനിന്നു. (സത്യവിശ്വാസികളെ ഇങ്ങനെ വളര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് വരുന്നത്) അവര്‍ മൂലം സത്യനിഷേധികളെ അരിശം പിടിപ്പിക്കാന്‍ വേണ്ടിയാകുന്നു. അവരില്‍ നിന്ന് വിശ്വസിക്കുകയും സല്‍കര്‍മങ്ങള്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയും ചെയ്തവര്‍ക്ക് അല്ലാഹു പാപമോചനവും മഹത്തായ പ്രതിഫലവും വാഗ്ദാനം ചെയ്തിരിക്കുന്നു” (സൂറഃ അല്‍ഫത്ഹ്: 29).

പരിശുദ്ധ ക്വുര്‍ആനും തിരുസുന്നത്തും പരിശോധിച്ചാല്‍ അവരുടെ മഹത്ത്വം വിളിച്ചറിയിക്കുന്ന ധാരാളം വചനങ്ങള്‍ കാണാനാകും. അല്ലാഹു പറയുന്നു:

”മുഹാജിറുകളില്‍ നിന്നും അന്‍സ്വാറുകളില്‍ നിന്നും ആദ്യമായി മുന്നോട്ട് വന്നവരും സുകൃതം ചെയ്തുകൊണ്ട് അവരെ പിന്തുടര്‍ന്നവരും ആരോ അവരെപ്പറ്റി അല്ലാഹു സംതൃപ്തനായിരിക്കുന്നു. അവനെപ്പറ്റി അവരും സംതൃപ്തനായിരിക്കുന്നു. താഴ്ഭാഗത്ത് അരുവികള്‍ ഒഴുകിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സ്വര്‍ഗത്തോപ്പുകള്‍ അവര്‍ക്ക് അവന്‍ ഒരുക്കിവെക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. എന്നെന്നും അവരതില്‍ നിത്യവാസികളായിരിക്കും. അതത്രെ മഹത്തായ ഭാഗ്യം” (സൂറഃ അത്തൗബ:100).

നിര്‍ണായകമായ ഹുദൈബിയയുടെ ഘട്ടത്തില്‍ പ്രവാചകന്റെ കരം പിടിച്ച് മരണം വരെയും പോരാടുമെന്ന് പ്രതിജ്ഞ ചെയ്ത സ്വഹാബത്തിന്റെ ആത്മാര്‍ഥമായ വിശ്വാസവും സഹനവും ക്വുര്‍ആന്‍ പരാമര്‍ശിച്ചിട്ടുണ്ട്.

അല്ലാഹു പറയുന്നു: ”ആ മരത്തിന്റെ ചുവട്ടില്‍ വെച്ച് സത്യവിശ്വാസികള്‍ നിന്നോട് പ്രതിജ്ഞ ചെയ്തിരുന്ന സന്ദര്‍ഭത്തില്‍ തീര്‍ച്ചയായും അല്ലാഹു അവരെ പറ്റി തൃപ്തിപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അവരുടെ ഹൃദയങ്ങളിലുള്ളത് അവന്‍ അറിയുകയും അങ്ങനെ അവര്‍ക്ക് മനസ്സമാധാനം ഇറക്കി കൊടുക്കുകയും ആസന്നമായ വിജയം അവര്‍ക്ക് പ്രതിഫലമായി നല്‍കുകയും ചെയ്തു” (സൂറഃ അല്‍ഫത്ഹ്:18).

അല്ലാഹുവിന്റെ മാര്‍ഗത്തില്‍ ഒരാളുടെയും ആക്ഷേപങ്ങളെ ഭയപ്പെടാതെ, ശത്രുചേരിയില്‍ അണിനിരന്നത് സ്വന്തം മാതാപിതാക്കളോ സന്താനങ്ങളോ അടുത്ത ബന്ധുക്കളോ ആരുതന്നെയായിരുന്നാലും അതൊന്നും പരിഗണിക്കാതെ അല്ലാഹുവിനോടും റസൂലിനോടും തികഞ്ഞ കൂറു പുലര്‍ത്തിക്കൊണ്ടുള്ള നിഷ്‌കളങ്കമായ നിലപാടുകളായിരുന്നു സ്വഹാബത്തിന്റെത്.

അല്ലാഹു പറയുന്നു: ”അവര്‍ക്ക് തൃപ്തികരമായ ഒരു സ്ഥലത്ത് തീര്‍ച്ചയായും അല്ലാഹു അവരെ പ്രവേശിപ്പിക്കുന്നതാണ്. തീര്‍ച്ചയായും അല്ലാഹു സര്‍വജ്ഞനും ക്ഷമാശീലനുമാകുന്നു” (സൂറഃ അല്‍ ഹജ്ജ്: 59). 

ഇങ്ങനെയുള്ള മഹത്തുക്കളായ സ്വഹാബത്തിനെ ആദരിക്കുവാനും സ്‌നേഹിക്കുവാനുമാണ് ഇസ്‌ലാം പഠിപ്പിക്കുന്നത്. അവരെ ചീത്തപറയലോ അപഹസിക്കലോ വിശ്വാസികള്‍ക്ക് ഒരിക്കലും ചേര്‍ന്നതല്ല. അവരുടെ നന്മകള്‍ മനസ്സിലാക്കി അവരുടെ മാര്‍ഗം പിന്‍പറ്റുവാനാണ് ക്വുര്‍ആന്‍ ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നത്.

അല്ലാഹു പറയുന്നു: ”തനിക്ക് സന്‍മാര്‍ഗം വ്യക്തമായിക്കഴിഞ്ഞ ശേഷവും ആരെങ്കിലും ദൈവദൂതനുമായി എതിര്‍ത്ത് നില്‍ക്കുകയും സത്യവിശ്വാസികളുടേതല്ലാത്ത മാര്‍ഗം പിന്തുടരുകയും ചെയ്യുന്ന പക്ഷം അവന്‍ തിരിഞ്ഞ വഴിക്ക് തന്നെ നാം അവനെ തിരിച്ചുവിടുന്നതും നരകത്തിലിട്ട് നാമവനെ കരിക്കുന്നതുമാണ്. അതത്രെ മോശമായ പര്യവസാനം” (സൂറഃ അന്നിസാഅ്:115). 

സമൂഹത്തില്‍ ഭിന്നതയും അഭിപ്രായ വ്യത്യാസങ്ങളുമുണ്ടാവുമ്പോള്‍ പിന്‍പറ്റേണ്ടത് സുരക്ഷിത മാര്‍ഗമായി നബി(സ്വ) ഉണര്‍ത്തിയ ”ഞാനും എന്റെ സ്വഹാബത്തും നിലകൊണ്ട” മാര്‍ഗത്തെയാണ്.

എന്തുകൊണ്ടെന്നാല്‍ അവര്‍ അല്ലാഹുവിന്റെയും റസൂലിന്റെയും ഉപദേശ നിര്‍ദേശങ്ങളെ ആത്മാര്‍ഥമായി പിന്‍പറ്റി ജീവിച്ചവരായിരുന്നു. തദ്ഫലമായി അല്ലാഹുവിന്റെ പ്രീതി കരസ്ഥമാക്കിയവരുമാണവര്‍. അല്ലാഹു തൃപ്തിപ്പെട്ട ആ മഹത്തുക്കള്‍ പിഴവിലും പില്‍ക്കാലക്കാര്‍ ശരിയിലും ആവുകയെന്നത് ഒരിക്കലും ഉണ്ടാവുകയില്ല. അതിനാല്‍ ശരിയും റബ്ബിന്റെ പ്രീതിയും ആഗ്രഹിക്കുന്നവര്‍ സ്വഹാബത്തിന്റെ ശ്രേഷ്ഠതകളും മഹത്ത്വങ്ങളും മനസ്സിലാക്കി അവരുടെ മാര്‍ഗം അനുധാവനം ചെയ്യുകയാണ് വേണ്ടത്. അവര്‍ക്ക് നന്മക്കായി പ്രാര്‍ഥിക്കുകയും അവരെക്കുറിച്ച് നല്ല ചിന്തകള്‍ വെച്ചുപുലര്‍ത്തുകയും വേണം. സത്യവിശ്വാസികളുടെ ഈ ഉത്കൃഷ്ട സ്വഭാവത്തെ സൂചിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അല്ലാഹു പറയുന്നു:

”അവരുടെ ശേഷം വന്നവര്‍ക്കും. അവര്‍ പറയും: ഞങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവേ, ഞങ്ങള്‍ക്കും വിശ്വാസത്തോടെ ഞങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പ് കഴിഞ്ഞുപോയിട്ടുള്ള ഞങ്ങളുടെ സഹോദരങ്ങള്‍ക്കും നീ പൊറുത്ത് തരേണമേ. സത്യവിശ്വാസം സ്വീകരിച്ചവരോട് ഞങ്ങളുടെ മനസ്സുകളില്‍ നീ ഒരു വിദ്വേഷവും ഉണ്ടാക്കരുതേ. ഞങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവേ, തീര്‍ച്ചയായും നീ ഏറെ ദയയുള്ളവനും കരുണാനിധിയുമാകുന്നു” (സൂറഃ അല്‍ഹശ്ര്‍: 10).

എന്നാല്‍ സങ്കടകരമെന്നു പറയട്ടെ, ഇന്ന് ചിലര്‍ അവരുടെ ക്രൂരമായ അഭിപ്രായ പ്രകടനങ്ങള്‍ക്കും ആക്ഷേപശരങ്ങള്‍ക്കും സ്വഹാബത്തിനെയും വിധേയമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഉഥ്മാന്‍(റ), മുആവിയ(റ), അബൂഹുറയ്‌റ(റ) തുടങ്ങി പല മഹത്തുക്കളെയും ഇത്തരക്കാര്‍ ക്രൂരമായി ഭത്സിച്ചിട്ടുണ്ട്. സ്വഹാബത്തിനെ ചീത്ത പറയല്‍ പുണ്യമായിക്കാണുന്ന ജൂതന്മാരുടെ മസ്തിഷ്‌ക സന്തതികളായ ശിയാക്കളുടെ ചുവടു പിടിച്ചാണ് ഇത്തരം നീച കൃത്യത്തിന് ഇക്കൂട്ടര്‍ ഒരുമ്പെടുന്നതും ന്യായങ്ങള്‍ കണ്ടെത്തുന്നതും.

സ്വഹാബത്തിനോടുള്ള അഹ്‌ലുസ്സുന്നയുടെ നിലപാട് നമ്മുടെ പൂര്‍വസൂരികളായ പണ്ഡിതന്‍മാര്‍ വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഹിജ്‌റ 239-321 കാലഘട്ടത്തില്‍ ജീവിച്ച അബൂജഅ്ഫര്‍ അത്ത്വഹാവി(റഹി)യുടെ അക്വീദതുത്ത്വഹാവിയ്യയില്‍ പറയുന്നു: ”നമ്മള്‍ നബി(സ്വ)യുടെ അനുചരന്മാരെ സ്‌നേഹിക്കുന്നു. അവരില്‍ ഒരാളുടെയും സ്‌നേഹത്തില്‍ നാം അതിരുകവിയുകയോ അവരില്‍ ഒരാളെയും തള്ളിപ്പറയുകയോ ചെയ്യില്ല. അവരോട് വിദ്വേഷം വെച്ചുപുലര്‍ത്തുന്നവരോടും നല്ലതല്ലാത്ത രൂപത്തില്‍ അവരെ പരാമര്‍ശിക്കുന്നവരോടും നമുക്ക് വിദ്വേഷമാണുള്ളത്. നമ്മള്‍ അവരെക്കുറിച്ച് നല്ലതു മാത്രമെ പറയുകയുള്ളൂ. അവരോടുള്ള സ്‌നേഹം മതവും സത്യവിശ്വാസവും നന്‍മയും (ദീനും, ഈമാനും, ഇഹ്‌സാനും) ആണ്. അവരോടുള്ള വെറുപ്പും വിദ്വേഷവുമാകട്ടെ കുഫ്‌റും (അവിശ്വാസം) നിഫാക്വും (കാപട്യം) അക്രമവുമാകുന്നു” (ഇബ്‌നു അബില്‍ ഇസ്സ്-ശര്‍ഹുത്ത്വഹാവിയ്യ: പേജ്-475).

ഖതീബുല്‍ ബാഗ്ദാദി(റഹി) ‘അല്‍കിഫായ’ എന്ന ഗ്രന്ഥത്തില്‍ പറയുന്നു: ”നബി(സ്വ)യുടെ അനുചരന്മാരില്‍ ഏതെങ്കിലും ഒരാളെ ഒരുത്തന്‍ അപഹസിക്കുന്നതായി നീ കണ്ടാല്‍ അവന്‍ മതനിഷേധിയാണെന്ന് നീ മനസ്സിലാക്കിക്കൊള്ളുക. കാരണം നബി(സ്വ)യും വിശുദ്ധ ക്വുര്‍ആനും നമ്മുടെ പക്കല്‍ സത്യമാണ്. ഈ ക്വുര്‍ആനും പ്രവാചക ചര്യകളും നമ്മിലേക്ക് എത്തിച്ചു തന്നത് നബി(സ്വ)യുടെ അനുചരന്‍മാരാണ്. തീര്‍ച്ചയായും (ഇസ്‌ലാമിന്റെ ശത്രുക്കള്‍) ക്വുര്‍ആനിനെയും സുന്നത്തിനെയും തകര്‍ക്കാനായി നമ്മുടെ സാക്ഷികളെ ആക്ഷേപിക്കുകയാണ്. എന്നാല്‍ ആക്ഷേപം അവര്‍ക്കാണ് ഏറ്റവും അനുയോജ്യമായിട്ടുള്ളത്. അവര്‍ മത നിഷേധികളാണ്.” (പേജ്-93 മുതല്‍).

സ്വഹാബികളെല്ലാവരും പാപസുരക്ഷിതരാണെന്നോ അവര്‍ക്കൊരു പിഴവും സംഭവിച്ചിട്ടില്ലെന്നോ അല്ല ഇപ്പറഞ്ഞതിന്റെ അര്‍ഥം. ചരിത്ര ഗ്രന്ഥങ്ങളില്‍ കാണുന്ന പലതും സൂക്ഷ്മ പരിശോധനയില്‍ ശരിയല്ലായെന്ന് ബോധ്യപ്പെടുന്നതാണ്. അതിനാല്‍ എവിടെയെങ്കിലും വായിച്ചതോ എവിടെയെങ്കിലും കേട്ടതോ പൂര്‍ണസത്യമെന്ന രീതിയില്‍ എടുക്കേണ്ടതില്ല.

സ്വഹാബത്തിനെ ആക്ഷേപിക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള റിപ്പോര്‍ട്ടുകളില്‍ പലതും ശത്രുക്കളുടെ അപനിര്‍മിതികളാണ്. അതല്ലെങ്കില്‍ വികൃതമാക്കപ്പെട്ട ചരിത്ര സംഭവങ്ങളാണ്. യാഥാര്‍ഥ്യത്തെ തമസ്‌കരിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ശത്രുക്കളുടെ ബോധപൂര്‍വമായ കൈക്രിയകള്‍ക്ക് വിധേയമായ ചരിത്രം! അവയില്‍ സ്ഥിരപ്പെട്ടുവന്നവയാകട്ടെ അവരെ ആക്ഷേപിക്കാന്‍ ന്യായമില്ലാത്ത മനുഷ്യസഹജമായ കാര്യങ്ങളോ, ഗവേഷണാത്മകമായ നിലപാടുകളോ മനഃപൂര്‍വമല്ലാത്ത നീക്കങ്ങളോ ആയിരിക്കും. വിശദവിവരത്തിന് ശൈഖുല്‍ ഇസ്‌ലാം ഇബ്‌നു തൈമിയയുടെ മജ്മൂഉല്‍ ഫതാവ (വാള്യം-3, പേജ്-152 മുതല്‍) കാണുക.

ചുരുക്കത്തില്‍, അല്ലാഹു തൃപ്തിപ്പെട്ട മുന്‍കഴിഞ്ഞുപോയ ഒരു വിഭാഗത്തെ ആക്ഷേപിച്ചും നിരൂപണം നടത്തിയും നമ്മുടെ പരലോകം നഷ്ടപ്പെടുത്താതെ സൂക്ഷിക്കുക. അല്ലാഹു അനുഗ്രഹിക്കട്ടെ!

 

ശമീര്‍ മദീനി
നേർപഥം വാരിക

ഹദീഥ്: ചരിത്രം, പ്രാമാണികത

ഹദീഥ്: ചരിത്രം, പ്രാമാണികത

'ഹദീഥ് ', 'സുന്നത്ത് ', 'അഥര്‍' ഇസ്‌ലാമിക സാഹിത്യങ്ങളില്‍ കടന്നുവരുന്ന ഈ സാങ്കേതിക പദങ്ങളെ കുറിച്ചുള്ള ഒരു വിശകലനം

ഇരുട്ടുകളുടെ പുതപ്പിനുള്ളില്‍ സുഖനിദ്രയിലായിരുന്ന ഒരു സമൂഹത്തെ വഹ്‌യിന്റെ വെളിച്ചം കൊണ്ട് ലോകത്തിനു മുന്നിലേക്ക് നയിച്ച മഹാനാണ് മുഹമ്മദ് നബി(സ്വ). നൂഹ് നബിൗയിലൂടെ തുടക്കം കുറിച്ച റസൂലുകളുടെ പരമ്പരയില്‍ അവസാനത്തെ കണ്ണി. അല്ലാഹുവിന്റെ അടുക്കല്‍ നിരവധി പദവികള്‍ കൊണ്ട് അനുഗൃഹീതന്‍. പ്രവാചകനു മുമ്പത്തെ അറബികളുടെ ജീവിതം വിവരിക്കാന്‍ ചരിത്രം പോലും ലജ്ജിക്കുന്ന അവസ്ഥയാണുള്ളത്. അത്രമാത്രം തിന്മകളില്‍ ആണ്ടുപോയിരുന്ന ഒരു ജനതയിലേക്കാണ് നബി(സ്വ) നിയോഗിതനാകുന്നത്.

പ്രവാകന്(സ്വ) ക്വുര്‍ആന്‍ അവതീര്‍ണമായിത്തുടങ്ങിയതോടെ പുതിയൊരു ചക്രവാളം തുറക്കപ്പെടുകയായിരുന്നു. അവിടുന്ന് ആ ക്വുര്‍ആനിന്റെ നേര്‍പതിപ്പായി ജീവിച്ച് മാതൃക കാണിച്ചു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഇസ്‌ലാമിനെക്കുറിച്ച് പഠിക്കാനും വിശുദ്ധ ക്വുര്‍ആന്‍ മനസ്സിലാക്കാനും ആ പ്രവാചകന്റെ ജീവിതം അവലംബിക്കല്‍ അനിവാര്യമാണ്. പ്രവാചക ജീവിതത്തിന്റെ മുഴുവന്‍ ഇതളുകളും പുതിയ ലോകത്തിനുള്ള ചൂണ്ടുപലകകളാണെന്നതില്‍ തര്‍ക്കമില്ല. നിത്യനൂതനത്വം തുളുമ്പിനില്‍ക്കുന്ന പ്രവാചകജീവിതത്തിന്റെ പ്രാമാണിക പ്രതലമാണ് ഹദീഥുകള്‍. ഹദീഥുകളിലൂടെയാണ് നാം പ്രവാചകനെ തൊട്ടറിയുന്നത്. കാലത്തിന്റെ മാറ്റങ്ങളോട് ക്രിയാത്മകമായി സംവദിക്കാനുള്ള ക്ഷമത പ്രവാചകാധ്യാപനങ്ങള്‍ക്ക് എമ്പാടുമുണ്ട്. ഹദീഥുകളുടെ പ്രസക്തിയെ നിരാകരിക്കുന്ന ചില ഒറ്റപ്പെട്ട അപശബ്ദങ്ങള്‍ ഉയരുന്ന പശ്ചാത്തലത്തില്‍ ഹദീഥുകളെ കുറിച്ചുള്ള ഗൗരവതരമായ പഠനത്തിന് നാം തയ്യാറാകേണ്ടതുണ്ട്.

സുന്നത്തും ഹദീഥും

‘വഴി,’ ‘ചര്യ’-നല്ലതോ ചീത്തയോ ആവട്ടെ- തുടങ്ങിയ അര്‍ഥങ്ങളാണ് ‘സുന്നത്ത്’ എന്ന പദത്തിന് ഭാഷയില്‍ ഉള്ളത്. (അല്‍ക്വാമൂസുല്‍ മുഹീത്വ്-പേജ് 429) വഴി എന്ന അര്‍ഥത്തിലാണ് ക്വുര്‍ആന്‍ 4:26 സൂക്തത്തിലുള്ള ‘സുനന്‍'(സുന്നത്ത് എന്നതിന്റെ ബഹുവചനമാണ് സുനന്‍) എന്ന പദം പ്രയോഗിച്ചിട്ടുള്ളത്.

”നിങ്ങളുടെ മുന്‍ഗാമികളുടെ ‘സുനനു’കളെ നിങ്ങള്‍ ചാണിനു ചാണായും മുഴത്തിനു മുഴമായും പിന്‍പറ്റും” എന്ന ഹദീഥിലെ (ബുഖാരി: 3456) ‘സുനന്‍’ എന്ന പദവും വഴി എന്ന അര്‍ത്ഥത്തിലാണ്. ‘ചര്യ’ എന്ന അര്‍ഥത്തിലാണ് ‘മന്‍ സന്ന ഫില്‍ ഇസ്‌ലാമി…'(മുസ്‌ലിം: 1077) എന്ന പ്രസിദ്ധമായ നബി വചനത്തില്‍ പ്രയോഗിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത്. നബി(സ്വ)യുടെയോ സ്വഹാബത്തിന്റെയോ താബിഉകളുടെയോ വാക്കുകളില്‍ ‘സുന്നത്ത്’ എന്ന് പ്രയോഗിക്കപ്പെട്ടു കണ്ടാല്‍; മൊത്തത്തില്‍ മതമുള്‍ക്കൊള്ളുന്ന വിശ്വാസ, കര്‍മ കാര്യങ്ങള്‍ – അത് നിര്‍ബന്ധമോ, ഐഛികമോ, അനുവദനീയമോ ആവട്ടെ – ആണ് അതുകൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കപ്പെടുന്നത്. (അല്‍ ഇഹ്തിമാം ബിസ്സുന്നത്തിന്നബവിയ്യ: 18) അതാണ് ‘ഫമന്‍ റഇബ അന്‍ സുന്നത്തീ…’ എന്ന ഹദീഥിന്റെ അര്‍ഥം. (ബുഖാരി: 5063, മുസ്‌ലിം: 140) അഥവാ നിര്‍ബന്ധം എന്നതിനു ബദലായ സുന്നത്ത് അല്ല ഇവിടെ വിവക്ഷ; പ്രത്യുത, നബി(സ്വ)യുടെ മുഴുവന്‍ മാര്‍ഗങ്ങളുമാണ്. അത് വേണ്ടെന്ന് വെച്ചവന്‍ നമ്മില്‍ പെട്ടവനല്ല എന്നാണ് നബി(സ്വ) പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത്. (ഫത്ഹുല്‍ബാരി: 9/105) ‘നിങ്ങള്‍ എന്റെ സുന്നത്ത് മുറുകെ പിടിച്ചോളൂ'(അബൂദാവൂദ്: 3607) എന്ന ഹദീഥിലെ ‘സുന്നത്ത്’ കൊണ്ടുള്ള വിവക്ഷയും ഇതാണ്.

വിശ്വാസപരമായ വിഷയങ്ങളില്‍ മാത്രമായി മുന്‍ഗാമികള്‍ ‘സുന്നത്ത്’ എന്ന പദം പ്രയോഗിച്ചിരുന്നു. ശൈഖുല്‍ ഇസ്‌ലാം ഇബ്‌നു തീമിയ്യയുടെ വാചകങ്ങള്‍ കാണുക: ‘അസ്സുന്ന’ എന്ന പേരില്‍ അവരെഴുതിയ അധിക കൃതികളും വിശ്വാസപരമായ കാര്യങ്ങളെ കുറിച്ചുള്ളതായിരുന്നു. ‘സുന്നത്തിലെ ഇഖ്തിസ്വാദ്’ആണ് ബിദ്അത്തിലെ ‘ഇജ്തിഹാദി’നെക്കാള്‍ നല്ലത് എന്ന ഇബ്‌നു മസ്ഊദ്(റ), ഉബയ്യ് ബ്‌നുകഅബ്(റ), അബുദ്ദര്‍ദാഅ്(റ) എന്നിവരുടെ വാക്കിന്റെ അര്‍ഥവും മാറ്റൊന്നല്ല. (ശര്‍ഹു ഉസൂലില്‍ ഇഅ്തിക്വാദ്, ലാലകാഈ: 1/63) സന്ദേഹങ്ങളും സൂത്രങ്ങളും ദുര്‍വൃത്തികളുമില്ലാത്ത നബി(സ്വ)യുടെ മാര്‍ഗമെന്ന അര്‍ഥത്തിലും ഈ പദം പ്രയോഗിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ‘തന്റെ ഉദരത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്ന ഹലാലുകളെ കുറിച്ച് അറിയുന്നവനാണ് യഥാര്‍ഥ അഹ്‌ലുസ്സുന്ന’ എന്ന ഫുളൈലുബ്‌നു ഇയാദ്വിന്റെ വാചകം അതിന്റെ സൂചകമാണ്.( ശര്‍ഹു ഉസൂലില്‍ ഇഅ്തിക്വാദ്, ലാലകാഈ: 1/71)

കുറച്ചു കാലങ്ങള്‍കൂടി കഴിഞ്ഞശേഷം വിശ്വാസ രംഗത്ത് വ്യതിയാനങ്ങള്‍ തലപൊക്കുകയും നൂതന ചിന്തകള്‍ പ്രചരിക്കുകയും ചെയ്തപ്പോള്‍ ആ പ്രവണതക്ക് മറുപടി നല്‍കാന്‍ പണ്ഡിതന്മാര്‍ ശരിയായ വിശ്വാസ വിവരണങ്ങള്‍ അടങ്ങിയ ഗ്രന്ഥങ്ങളുടെ രചനകള്‍ നടത്തി. അത്തരം ഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ക്ക് അവര്‍ നല്‍കിയ പേരുകളും ‘അസ്സുന്ന’ എന്നായിരുന്നു. സ്വഹാബത്തിന്റെയും ക്വദ്‌റിന്റെയും വിഷയത്തില്‍ വ്യതിയാനത്തില്‍ പെട്ടവരെ തിരിച്ചുകൊണ്ടുവരാന്‍ അവര്‍ നടത്തിയ പരിശ്രമങ്ങള്‍ക്ക് അവര്‍ ‘സുന്ന’ എന്നാണ് പേര് നല്‍കിയതെങ്കില്‍ അക്കാലഘട്ടത്തില്‍ ശരിയായ വിശ്വാസധാരക്കും അത്തരം നിലപാടുകള്‍ക്കും പറയുന്ന നാമമായിരുന്നു ‘അസ്സുന്ന’ എന്നാണ് നമുക്ക് ഗ്രഹിക്കാനാവുക. അല്ലാമാ അബ്ദുല്ലത്തീഫ് ആലുശൈഖ് തന്റെ ‘അത്തഅ്‌സീസ് വ തഖ്തീസ്’ എന്ന കൃതിയില്‍ ഇക്കാര്യം പരാമര്‍ശിക്കുന്നുണ്ട്.( പേജ്: 9-10)

ഇമാം ലാലകാഈ, അബൂബക്ര്‍ അസ്‌റം, ഖല്ലാല്‍, ഇബ്‌നു ഖുസൈമ, അബ്ദുല്ലാഹ് ബ്‌നു അഹ്മദ് ബ്‌നു ഹമ്പല്‍ എന്നിവരുടെ ‘അസ്സുന്ന’ എന്ന കൃതികളും ഇബ്‌നു തീമിയ്യയുടെ ‘മിന്‍ഹാജുസ്സുന്ന’ എന്ന ഗ്രന്ഥവും ഇതിനു നല്ല ഉദാഹരണങ്ങളാണ്.

സങ്കേതികാര്‍ഥത്തിലുള്ള ചര്‍ച്ചയിലേക്ക് വരുമ്പോള്‍ വിജ്ഞാനശാഖയുടെ ഓരോ തലമനുസരിച്ചും അതിന്റെ ഉദ്ദേശ്യങ്ങള്‍ മാറുന്നതായി കാണാനാവും. മുഹദ്ദിഥുകള്‍, അഥവാ ഹദീഥ് പണ്ഡിതന്മാര്‍ സുന്നത്ത് എന്നു പറയുമ്പോള്‍, നബി(സ്വ)യുടെ വാക്ക്, പ്രവൃത്തി, അംഗീകാരം, സൃഷ്ടിപരവും സ്വഭാവ പരവുമായ നബി(സ്വ)യുടെ സവിശേഷതകള്‍ എന്നിവയാണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്.( മജ്മൂഉല്‍ ഫതാവാ: 18/10) എന്നാല്‍ ഉസൂലുല്‍ ഫിക്വ്ഹിന്റെ പണ്ഡിതന്മാരുടെ ഭാഷയില്‍ ‘സുന്നത്ത്’ കൊണ്ട് അവര്‍ അര്‍ഥമാക്കുന്നത് നബി(സ്വ)യുടെ വാക്ക്, പ്രവൃത്തി, അംഗീകാരം എന്നിവ മാത്രമാണ്.( മകാനത്തുസ്സുന്ന, ഡോ.ഉമര്‍ ബിന്‍ മുസ്‌ലിഹ്. പേജ് 25) കര്‍മശാസ്ത്ര പണ്ഡിതന്മാര്‍ ‘സുന്നത്ത്’ എന്നതുകൊണ്ട് അര്‍ഥമാക്കുന്നത് ‘വാജിബ്’ (നിര്‍ബന്ധം) എന്നതിന്റെ എതിരായത് അഥവാ ഐഛികം എന്ന രീതിയിലാണ്.( അതേഗ്രന്ഥന്ഥ. പേജ് 25) ഓരോ വിഭാഗം പണ്ഡിതന്മാരും അവരുടെ വിജ്ഞാനശാഖയുമായി ബന്ധിപ്പിച്ച് പറഞ്ഞതാണ് ഈ നേരിയ തോതിലുള്ളവ്യത്യാസം കാണാനുള്ള കാരണം.

നബി(സ്വ) മാനവരാശിയുടെ മാതൃകാ പുരുഷന്‍ എന്ന നിലയില്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജീവിതമാതൃക ലോകത്തിന് ലഭിക്കേണ്ടതുണ്ട്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനുചരന്മാരിലൂടെ അല്ലാഹു തന്നെ അത് സംരക്ഷിക്കാനുള്ള സംവിധാനമൊരുക്കി എന്നതാണ് യാഥാര്‍ഥ്യം. അവയെല്ലാം ഒപ്പിയെടുത്ത് ലോകര്‍ക്കുമുന്നില്‍ അവതരിപ്പിക്കുന്നതിനു വേണ്ടി അവിടുത്തെ വാക്കുകള്‍, പ്രവൃത്തികള്‍, അംഗീകാരങ്ങള്‍ തുടങ്ങി പ്രവാചകന്റെ ശാരീരിക സവിശേഷതകള്‍ വരെ നെല്ലും പതിരും വേര്‍തിരിച്ച് മനസ്സിലാക്കലാണ് ഹദീഥ് പണ്ഡിതന്മാരുടെ കര്‍ത്തവ്യം. പ്രവാചകന്റെ കുടുംബം, ഭരണം, യുദ്ധം, യാത്ര, ആരാധന, ഇടപാട് തുടങ്ങിയവയെല്ലാം മുഹദ്ദിഥുകളുടെ പഠന പരിധിയില്‍ വരുന്നതാണ്.

കര്‍മശാസ്ത്ര പണ്ഡിതന്മാര്‍ നബി(സ്വ)യുടെ വാക്കുകളിലും പ്രവൃത്തികളിലും അടങ്ങിയ വിധികള്‍ ആണ് ചര്‍ച്ചക്കെടുക്കുന്നത്. നിര്‍ബന്ധം, നിഷിദ്ധം, ഐഛികം, അനുവദനീയം, വെറുക്കപ്പെട്ടത് എന്നിങ്ങനെയുള്ള വിധികളെ ഹദീഥുകളുടെ ആഴിയില്‍ നിന്ന് നിര്‍ധരിച്ചെടുക്കലാണ് ഇവരുടെ ജോലി.

ഉസ്വൂലിന്റെ പണ്ഡിതന്മാര്‍ ഗവേഷകന്മാര്‍ക്കു വേണ്ട നിയമങ്ങളും അടിത്തറകളും ഹദീഥിന്റെ വെളിച്ചത്തില്‍ നിര്‍മിതി നടത്തുന്നവരാണ്. പ്രമാണത്തോട് ചാരിനില്‍ക്കുന്ന നിരവധി നിയമങ്ങള്‍ അവര്‍ കണ്ടെത്തിയതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണ് പില്‍കാലക്കാരായ പണ്ഡിതന്മാരുടെ ഗവേഷണങ്ങള്‍ സുഗമമായി ചലിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. ചുരുക്കത്തില്‍ തങ്ങള്‍ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന വിജ്ഞാന ശാഖക്കനുസരിച്ച സുന്നത്തിന്റെ അര്‍ഥതലങ്ങള്‍ മാറുന്നുണ്ട് എന്നര്‍ഥം.

‘ബിദ്അത്തി’ന് വിപരീതം എന്ന അര്‍ഥത്തിലും ‘സുന്നത്ത്’ എന്ന് പ്രയോഗിക്കാറുണ്ട്. ( അല്‍ഹദീഥു വല്‍മുഹദ്ദിഥൂന്‍, പേജ് 9)

സുന്നത്തിന്റെ അതേ അര്‍ഥത്തില്‍ തന്നെയാണ് ഹദീഥും പ്രയോഗിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത്. ‘പുതിയത്’ എന്നാണ് ഭാഷയില്‍ അതിന്റെ അര്‍ഥം. ക്വുര്‍ആനില്‍ ഇരുപത്തിമൂന്ന് തവണ ഹദീഥ് എന്ന പദം പ്രയോഗിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. വ്യത്യസ്തമായ അര്‍ഥങ്ങളിലാണ് ഈ പദം ക്വുര്‍ആനില്‍ വന്നിട്ടുള്ളത്. ‘വിവരം’ (അന്നിസാഅ്:42), ‘സംസാരം’ (അന്നിസാഅ്: 78,87,140; അല്‍അന്‍ആം: 68, അല്‍അഹ്‌സാബ്:53), ‘വൃത്താന്തം'(അല്‍അഅ്‌റാഫ്: 185, യൂസുഫ്: 111, ത്വാഹ: 9, അല്‍ജാഥിയ: 6, അദ്ദാരിയാത്ത്: 24, അത്ത്വൂര്‍: 34, അല്‍മുര്‍സലാത്ത് :50, അന്നാസിആത്ത്: 15, അല്‍ബുറൂജ്: 17, അല്‍ഗാശിയ: 1).

വിശുദ്ധ ക്വുര്‍ആനിനെ കുറിച്ചും ‘ഹദീഥ്’ എന്ന് ക്വുര്‍ആനില്‍ വന്നിട്ടുണ്ട് (അല്‍കഹ്ഫ്: 6, അസ്സുമര്‍: 22, അന്നജ്മ്: 59, അല്‍വാക്വിഅ: 81, അല്‍ക്വലം: 44).

നബി(സ്വ)യുടെ സംസാരത്തിനും ഹദീഥ് എന്ന് ക്വുര്‍ആന്‍ പ്രയോഗിച്ചതായി കാണാം (അത്തഹ്‌രീം: 3).

നബി(സ്വ)യിലേക്ക് ചേര്‍ത്തപ്പെടുന്ന വാക്കുകള്‍, പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍, അംഗീകാരങ്ങള്‍, അവിടുത്തെ സ്വഭാവപരവും സൃഷ്ടിപരവുമായ സവിശേഷതകള്‍ ഇതൊക്കെ തന്നെയാണ് ഹദീഥിന്റെയും വിഷയങ്ങള്‍. നബി (സ്വ)യുടെ സ്വഹാബിമാരിലേക്കോ താബിഉകളിലേക്കോ ചേര്‍ത്തപ്പെട്ടാലും വിപുലമായ അര്‍ഥത്തില്‍ ‘ഹദീഥ്’എന്നു പറയും. ‘ക്വുര്‍ആനും ഹദീഥും’ എന്ന് നാം പറയുമ്പോള്‍ ഈ അര്‍ഥമാണ് ഉദ്ദേശിക്കപ്പെടാറ്.

ഹദീഥിന്റെ അതേ ആശയത്തില്‍ തന്നെ ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്ന മറ്റൊരു പദമാണ് ‘അഥര്‍’ എന്നത്. ‘അടയാളം’ എന്നാണ് ഭാഷാര്‍ഥം. ഭൂരിപക്ഷം പണ്ഡിതന്മാരും ഹദീഥ്, അഥര്‍ എന്നീ പ്രയോഗങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ ചെറിയ വ്യത്യാസം കാണുന്നവരാണ്. നബി(സ്വ)യില്‍ നിന്ന് വന്നതാണെങ്കില്‍ അതിന് ‘ഹദീഥ്’ എന്നും അല്ലാത്തവരില്‍ നിന്നാണെങ്കില്‍ അതിന് ‘അഥര്‍’ എന്നുമാണവര്‍ പ്രയോഗിക്കുന്നത്.

ഉപരി സൂചിത കാര്യങ്ങളുടെ വെളിച്ചത്തില്‍ ഹദീഥുകളെ കുറിച്ചുള്ള വിജ്ഞാനീയത്തില്‍ നൈപുണ്യം നേടിയവരെ ‘മുഹദ്ദിഥുകള്‍’ എന്നും ചരിത്രപരമായ വിഷയങ്ങളില്‍ നിപുണരായവരെ ‘ഇഖ്ബാരി’ എന്നുമാണ് പണ്ഡിതന്മാര്‍ വിളിച്ച് വരുന്നത്.( തദ്‌രീബുര്‍റാവി, സുയൂത്വി; പേജ് 6)

നബി(സ്വ) തന്റെ വാക്കുകള്‍ അല്ലാഹുവിലേക്ക് ചേര്‍ത്തിയാണ് പറയുന്നതെങ്കില്‍ അത്തരം ഹദീഥുകളെ ‘ക്വുദ്‌സിയായ ഹദീഥുകള്‍’ എന്നാണ് പറയുക. ‘അല്‍ ഹദീഥുല്‍ ഇലാഹി’ എന്നും അതിന് പേരുണ്ട്. നൂറില്‍ പരം ഹദീഥുകളേ ഇപ്രകാരം കാണപ്പെടുന്നുള്ളൂ. (അസ്സുന്നത്തു ക്വബ്‌ലത്തദ്‌വീന്‍, പേജ്: 27)

അബ്ദുല്‍ മാലിക് സലഫി
നേർപഥം വാരിക

ഹദീഥിന്റെ പ്രാമാണികത

ഹദീഥിന്റെ പ്രാമാണികത

‘ഹദീഥിന്റെ പ്രാമാണികത’ എന്ന വിഷയം ആധുനികരും പൗരാണികരുമായ ഹദീഥ് പണ്ഡിതന്മാര്‍ക്കിടയില്‍ ഏറെ പഠനങ്ങള്‍ക്കും ചര്‍ച്ചകള്‍ക്കും വിഷയീഭവിച്ചിട്ടുള്ളതാണ്. ക്വുര്‍ആനിന്റെയും സുന്നത്തിന്റെയും അടിസ്ഥാനത്തില്‍ അവര്‍ നടത്തിയിട്ടുള്ള പഠനങ്ങളുടെയും ചര്‍ച്ചകളുടെയും ഫലമായി നബി(സ്വ)ക്ക് വഹ്‌യിലൂടെ നല്‍കപ്പെട്ട ഹദീഥുകളോട് ഏതൊരു നിപാടാണ് മുസ്‌ലിം ഉമ്മത്ത് സ്വീകരിക്കേണ്ടതെന്ന് വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. സ്ഥിരപ്പെട്ടു വന്ന ഹദീഥുകള്‍ക്ക് നേരെ പണ്ഡിതന്മാരാണെന്ന് പറയുന്ന ചിലരെങ്കിലും നിഷേധാത്മകമായ നിലപാട് വെച്ചുപുലര്‍ത്തുന്നത് അവരുടെ പാണ്ഡിത്യത്തില്‍ സംശമുളവാക്കുന്നതാണെന്ന് പറയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇസ്‌ലാമിന്റെ അടിസ്ഥാന പ്രമാണങ്ങളിലൊന്നായ ഹദീഥുകളെ പരസ്യമായി നിഷേധിക്കുന്ന അല്‍പജ്ഞാനികള്‍ പൊടിതട്ടിയെടുക്കാന്‍ താല്‍പര്യപ്പെടുമ്പോള്‍ ഹദീഥുകളെ പ്രമാണമായി അംഗീകരിക്കുന്നേടത്ത് മുസ്‌ലിം സമുദായം അനിവാര്യമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട ചില കാര്യങ്ങള്‍ ഇവിടെ സൂചിപ്പിക്കട്ടെ.

1. നബി(സ്വ) പറഞ്ഞ ഹദീഥുകള്‍ വ്യക്തമായ വഹ്‌യ് (ദിവ്യബാധനം) തന്നെയാണ്. അല്ലാഹു പറയുന്നു: ”അദ്ദേഹം തന്നിഷ്ട പ്രകാരം സംസാരിക്കുന്നുമില്ല. അത് അദ്ദേഹത്തിന് ദിവ്യസന്ദേശമായി നല്‍കപ്പെടുന്ന ഒരു ഉത്‌ബോധനം മാത്രമാകുന്നു” (ക്വുര്‍ആന്‍ 53:3,4).

ഇബ്‌നു കഥീര്‍(റഹി) പറഞ്ഞു: ”അതായത് അദ്ദേഹം തന്നിഷ്ടപ്രകാരമോ, തോന്നിയതു പോലെയോ പറയുന്നില്ല. നിശ്ചയം അദ്ദേഹത്തോട് കല്‍പിക്കപ്പെട്ടത് ഒന്നും കൂട്ടി ചേര്‍ക്കാതെ, കുറച്ചു കളയാതെ പരിപൂര്‍ണമായിത്തന്നെ ജനങ്ങളിലേക്ക് എത്തിച്ചിരിക്കുന്നു” (ഇബ്‌നു കഥീര്‍ 4/1787).

അബ്ദുറഹ്മാനുബ്‌നു നാസിറുസ്സഅദി(റ) പറഞ്ഞു: ”അതായത് അദ്ദേഹം തന്നിഷ്ട പ്രകാരം സംസാരിച്ചതല്ല. അല്ലാഹു വഹ്‌യിലൂടെ നല്‍കിയതായ സൂക്ഷ്മതയും സന്‍മാര്‍ഗവുമല്ലാതെ അദ്ദേഹം പിന്‍പറ്റിയിരുന്നില്ല. അവിടുത്തെ വാക്ക് തന്നിഷ്ടപ്രകാരമല്ല മറിച്ച്, വഹ്‌യായി നല്‍കിയതില്‍ നിന്നാണ്” (തഫ്‌സീറുസ്സഅ്ദി 2/874,875).

നബി(സ്വ)യുടെ ഹദീഥുകളില്‍ നിന്നും ഈ കാര്യം വ്യക്തമാണ്. മിഖ്ദാദ്(റ)വില്‍ നിന്ന് നിവേദനം. നബി(സ്വ) പറഞ്ഞു: ”അറിയുക; നിശ്ചയം, എനിക്ക് കിതാബും (ക്വുര്‍ആന്‍) അതിന്റെ കൂടെ അത് പോലുള്ളതും നല്‍കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു” (അബൂദാവൂദ് 4604).

2. നബി(സ്വ) അദ്ദേഹത്തിന്റെ സമുദായത്തെ ഹദീഥുകള്‍ പഠിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.

അല്ലാഹു പറയുന്നു: ”തീര്‍ച്ചയായും സത്യവിശ്വാസികളില്‍ അവരില്‍ നിന്ന് തന്നെയുള്ള ഒരു ദൂതനെ നിയോഗിക്കുക വഴി അല്ലാഹു മഹത്തായ അനുഗ്രഹമാണ് അവര്‍ക്ക് നല്‍കിയിട്ടുള്ളത്. അല്ലാഹുവിന്റെ ദൃഷ്ടാന്തങ്ങള്‍ അവര്‍ക്ക് ഓതിക്കേള്‍പിക്കുകയും അവരെ സംസ്‌കരിക്കുകയും അവര്‍ക്കു ഗ്രന്ഥവും (കിതാബ്) ജ്ഞാനവും (ഹിക്മത്) പഠിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന (ഒരു ദൂതനെ). അവരാകട്ടെ മുമ്പ് വ്യക്തമായ വഴികേടില്‍ തന്നെയായിരുന്നു” (ക്വുര്‍ആന്‍ 3:164).

ഇബ്‌നു കഥീര്‍(റഹി) പറഞ്ഞു: ”ഇവിടെ കിതാബ്, ഹിക്മത്ത് എന്നത് ക്വുര്‍ആനും, സുന്നത്തുമാണ്” (ഇബ്‌നു കഥീര്‍ 1/384).

അബ്ദുര്‍റഹ്മാനുബ്‌നു നാസിറുസ്സഅദി(റഹി) പറഞ്ഞു: ”കിതാബ് എന്നാല്‍ ക്വുര്‍ആനും ഹിക്മത് എന്നാല്‍ ക്വുര്‍ആനിന്റെ കൂടപ്പിറപ്പായ സുന്നത്തുമാണ്” (തഫ്‌സീറുസ്സഅദി 1/359).

3. അല്ലാഹുവിനെയും റസൂലിനെയും അനുസരിക്കുക എന്നാല്‍ ക്വുര്‍ആനും സുന്നത്തും അനുസരിക്കുക എന്നാണ്.

അല്ലാഹു പറയുന്നു: ”സത്യവിശ്വാസികളേ, നിങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവെയും അവന്റെ ദൂതനെയും അനുസരിക്കുക. നിങ്ങളില്‍ നിന്നുള്ള കൈകാര്യകര്‍ത്താക്കളെയും അനുസരിക്കുക. ഇനി വല്ല കാര്യത്തിലും നിങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ ഭിന്നിപ്പുണ്ടാകുകയാണെങ്കില്‍ നിങ്ങളത് അല്ലാഹുവിലേക്കും റസൂലിലേക്കും മടക്കുക. നിങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവിലും അന്ത്യദിനത്തിലും വിശ്വസിക്കുന്നുവെങ്കില്‍ (അതാണ് വേണ്ടത്). അതാണ് ഉത്തമവും കൂടുതല്‍ നല്ല പര്യവസാനമുള്ളതും” (4:59).

ഇബ്‌നു കഥിര്‍(റഹി) പറഞ്ഞു: ”നിങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവിനെ അനുസരിക്കുക എന്നാല്‍ അവന്റെ കിതാബിനെ പിന്‍പറ്റുക എന്നാണ്. റസൂലിനെ അനുസരിക്കുക എന്നാല്‍ അവിടുത്തെ സുന്നത്തിനെ സ്വീകരിക്കുക എന്നാണ്. മതകാര്യങ്ങളില്‍ ഏത് പ്രശ്‌നമുണ്ടായാലും അതിനെ നിങ്ങള്‍ ക്വുര്‍ആനിലേക്കും സുന്നത്തിലേക്കും മടക്കണമെന്ന അല്ലാഹുവില്‍ നിന്നുള്ള കല്‍പന കൂടിയാണിത്. നിങ്ങളിലുള്ള തര്‍ക്കങ്ങളെയും അറിവില്ലായ്മയെയും മടക്കേണ്ടത് അല്ലാഹുവിന്റെ കിതാബിലേക്കും റസൂലിന്റെ സുന്നത്തിലേക്കുമാണ്”(ഇബ്‌നു കഥീര്‍ 1/470).

അബ്ദുര്‍റഹ്മാനുബ്‌നു നാസിറുസ്സഅദി(റഹി) പറഞ്ഞു: നിശ്ചയം മതം നിലനില്‍ക്കുന്നത് അല്ലാഹുവിന്റെ കിതാബിന്‍മേലും, റസൂലിന്റെ സുന്നത്തിന്‍മേലുമാണ്. ഇത് രണ്ടമില്ലാതെ വിശ്വാസം ശരിയാവുകയില്ല. ഇവ രണ്ടിലേക്കുമുള്ള മടക്കം വിശ്വാസത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്. മതകാര്യങ്ങളിലെ പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ ഇവ രണ്ടിലേക്കും മടക്കാത്തവന്‍ യഥാര്‍ഥ വിശ്വാസമുള്‍ക്കൊണ്ടവനല്ല. മറിച്ച് ദുര്‍മൂര്‍ത്തികളില്‍ വിശ്വസിക്കുന്നവനാണ്(തഫ്‌സീറുസ്സസഅ്ദി 1/431).

അബൂഹുറയ്‌റ(റ)വില്‍ നിന്ന് നിവേദനം. നബി(സ്വ)പറഞ്ഞു: ”എന്റെ സമുദായത്തിലെ എല്ലാവരും സ്വര്‍ഗത്തില്‍ പ്രവേശിക്കും; വിസമ്മതം കാണിച്ചവര്‍ ഒഴികെ.” അവര്‍ (അനുചരന്മാര്‍) ചോദിച്ചു: ”അല്ലാഹുവിന്റെ റസൂലേ, ആരാണ് വിസമ്മതം കാണിച്ചവര്‍?” അവിടുന്ന് പറഞ്ഞു: ”എന്നെ അനുസരിച്ചവന്‍ സ്വര്‍ഗത്തില്‍ പ്രവേശിക്കും. എന്നെ ധിക്കരിച്ചവന്‍ ആരോ തീര്‍ച്ചയായും അവനാണ് വിസമ്മതം കാണിച്ചവന്‍” (ബുഖാരി/7680).

4. നബി(സ്വ)യുടെ ഹദീഥുകള്‍ പരിശുദ്ധ ക്വുര്‍ആനിന്റെ വിശദീകരണമാണ്.

അല്ലാഹു പറയുന്നു: ”വ്യക്തമായ തെളിവുകളും വേദഗ്രന്ഥങ്ങളുമായി (അവരെ നാം നിയോഗിച്ചു). നിനക്ക് നാം ഉദ്‌ബോധനം അവതരിപ്പിച്ചു തന്നിരിക്കുന്നു. ജനങ്ങള്‍ക്കായി അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടത് നീ അവര്‍ക്ക് വിവരിച്ചുകൊടുക്കാന്‍ വേണ്ടിയും അവര്‍ ചിന്തിക്കാന്‍ വേണ്ടിയും” (ക്വുര്‍ആന്‍ 16:44).

”അവര്‍ ഏതൊരു കാര്യത്തില്‍ ഭിന്നിച്ച് പോയിരിക്കുന്നുവാ, അതവര്‍ക്ക് വ്യക്തമാക്കിക്കൊടുക്കുവാന്‍ വേണ്ടിയും വിശ്വസിക്കുന്ന ജനങ്ങള്‍ക്ക് മാര്‍ഗദര്‍ശനവും കാരുണ്യവും ആയിക്കൊണ്ടും മാത്രമാണ് നിനക്ക് നാം വേദഗ്രന്ഥം അവതരിപ്പിച്ച് തന്നത്” (ക്വുര്‍ആന്‍ 16:64).

ഇമാം ശാഫിഈ(റഹി) പറഞ്ഞു: ”നബി(സ്വ) വിധിച്ചതായ മുഴുവന്‍ കാര്യങ്ങളും അവിടുന്ന് ക്വുര്‍ആനില്‍ നിന്ന് ഗ്രഹിച്ചതാണ്”(ഇബ്‌നു കഥീര്‍ 1/12).

ഇമാം അഹ്മദ്ബ്‌നു ഹമ്പല്‍(റഹി) പറഞ്ഞു: ”സുന്നത്തെന്നത് ക്വുര്‍ആനിന്റെ വിശദീകരണവും അതിന്റെ തെളിവുകളുമാണ്” (ശറഹ് ഉസ്വൂലിസ്സുന്ന: 46)

ക്വുര്‍ആനിന് എങ്ങനെ വിശദീകരണം നല്‍കണമെന്ന് പറയുന്നേടത്ത് ഇമാം ഇബ്‌നു കഥീര്‍(റഹി) പറഞ്ഞു: ”ക്വുര്‍ആന്‍ കൊണ്ട് ക്വുര്‍ആനിനെ വിശദീകകരിക്കാന്‍ നിനക്ക് സാധിക്കാതെ വന്നാല്‍ നിന്റെ മേല്‍ സുന്നത്തുണ്ട്. അത് ക്വുര്‍ആനിനുള്ള വിശദീകരണവും അതിനെ വ്യക്തമാക്കിത്തരുന്നതുമാണ്” (ഇബ്‌നു കഥീര്‍ 1/12).

5. നബി(സ്വ)യുടെ സുന്നത്തുകള്‍ പിന്തുടരാനുള്ളതാണ്.

അല്ലാഹു പറയുന്നു: ”തീര്‍ച്ചയായും നിങ്ങള്‍ക്ക് അല്ലാഹുവിന്റെ ദൂതനില്‍ ഉത്തമമായ മാതൃകയുണ്ട്. അതായത് അല്ലാഹുവെയും അന്ത്യദിനത്തെയും പ്രതീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയും അല്ലാഹുവെ ധാരാളമായി ഓര്‍മിക്കുകയും ചെയ്തു വരുന്നവര്‍ക്ക്” (ക്വുര്‍ആന്‍ 33:21).

ഹുദൈഫ(റ)വില്‍ നിന്ന് നിവേദനം. നബി(സ്വ) പറഞ്ഞു: ”നിശ്ചയം, മനുഷ്യഹൃദയങ്ങളുടെ മുരടിലേക്ക് ആകാശത്തുനിന്ന് അമാനത്ത് ഇറങ്ങിയിരിക്കുന്നു. നിങ്ങള്‍ ക്വുര്‍ആന്‍ പഠിക്കുകയും സുന്നത്ത് മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്യുക” (ബുഖാരി: 7276).

ഇബ്‌നു ഔന്‍(റ) പറഞ്ഞു: മൂന്ന് കാര്യങ്ങള്‍ എനിക്കും എന്റെ സഹോദരങ്ങള്‍ക്കും ഞാനിഷ്ടപ്പെടുന്നു. സുന്നത്തിനെ അറിയുകയും അതിനെക്കുറിച്ച് ചോദിക്കുകയും ചെയ്യുക. ക്വുര്‍ആനിനെ ഉള്‍ക്കൊള്ളുകയും ജനങ്ങളോട് അതിനെക്കുറിച്ച് ചോദിക്കുകയും ചെയ്യുക. ജനങ്ങളെ നന്മയിലേക്ക് ക്ഷണിക്കുക” (ബുഖാരി).

അബ്ദുല്ലാഹിബ്‌നു ഉമര്‍(റ)വില്‍ നിന്ന് നിവേദനം. അദ്ദേഹം അബ്ദുല്‍ മാലിക്ബ്‌നു മര്‍വാന് ബൈഅത്ത് ചെയ്ത് കൊണ്ട് ഇപ്രകാരം എഴുതി: ‘എനിക്ക് സാധ്യമാകും വിധം അല്ലാഹുവിന്റെ കിതാബിലും റസൂല്‍(സ്വ)യുടെ ചര്യയിലും അനുസരണവും കേള്‍വിയും ഞാന്‍ താങ്കള്‍ക്കായി അംഗീകരിച്ചിരിക്കുന്നു” (ബുഖാരി: 7272).

ഇമാം ബുഖാരി(റഹി) തന്റെ സ്വഹീഹില്‍ ഒരു അധ്യായത്തിന് നല്‍കിയ പേര് ‘ക്വുര്‍ആനും സുന്നത്തും മുറുകെ പിടിക്കല്‍’ എന്നാണ്. ഇമാം മുസ്‌ലിം(റഹി) തന്റെ സ്വഹീഹില്‍ അറിവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് പറയുന്ന അധ്യായത്തില്‍ ഇമാം നവവി(റഹി) നല്‍കിയ ഒരു തലവാചകം ഇങ്ങനെ കാണാം: ‘ഒരാള്‍ നല്ലതോ ചീത്തയോ ആയ ചര്യ നടപ്പിലാക്കല്‍ അല്ലെങ്കില്‍ ഒരാള്‍ സന്‍മാര്‍ഗത്തിലേക്കോ ദുര്‍മാര്‍ഗത്തിലേക്കോ ക്ഷണിക്കല്‍.’ ഇമാം അബൂദാവൂദ്(റഹി) തന്റെ സുനനില്‍ സുന്നത്തുമായി ബന്ധപ്പെട്ട അധ്യായത്തില്‍ ‘സുന്നത്തിന്റെ വിവരണം,’ ‘സുന്നത്തിന്റെ അനിവാര്യത,’ ‘സുന്നത്തിലേക്കുള്ള ക്ഷണം’ എന്നിങ്ങനെ കൊടുത്തതായി കാണാം. ഇമാം തുര്‍മുദി്(റഹി) തന്റെ ജാമിഇല്‍ അറിവിനെക്കുറിച്ച് പറയുന്നേടത്ത് ‘സുന്നത്ത് വെടിയല്‍’ എന്ന് പറഞ്ഞതായി കാണാം. ഇമാം നസാഈ തന്റെ സുനനില്‍ മതവിധി പറയുന്നവരുടെ മര്യാദകള്‍ എന്ന അധ്യായത്തില്‍ ‘ക്വുര്‍ആനും സുന്നത്തും അവലംബിക്കണ’മെന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്തിയതായി കാണാം. ഇമാം ഇബ്‌നു മാജ (റഹി) തന്റെ സുനനില്‍ സുന്നത്ത് എന്ന അധ്യായത്തില്‍ ‘നബി(സ്വ)യുടെ സുന്നത്ത് പിന്‍പറ്റുക, നബി(സ്വ)യുടെ ഹദീഥിനെ ആദരിക്കുക, അതിനെതിരാകുന്നവരെ വെറുക്കുക’ എന്ന് ഉണര്‍ത്തിയതായി കാണാം. ഇമാം അഹ്മദ്ബ്‌നു ഹമ്പല്‍(റഹി) തന്റെ ഉസ്വൂലുസ്സുന്ന എന്ന ഗ്രന്ഥത്തില്‍ ‘നമ്മുടെ അടുക്കല്‍ സുന്നത്ത് എന്നാല്‍ നബി(സ്വ)യുടെ ഹദീഥുകളാണ്’ എന്ന് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ചുരുക്കത്തില്‍ ഈ പണ്ഡിതന്മാരെല്ലാം അവരുടെ വാക്കുകളിലൂടെ വ്യക്തമാക്കി ത്തരുന്നു; നബി(സ്വ)യുടെ ചര്യ പിന്‍പറ്റാനും മുറുകെ പിടിക്കാനുള്ളതുമാണ്, തള്ളിക്കളയാനോ, മാറ്റി നിര്‍ത്താനോ ഉള്ളതല്ല എന്ന്.

6. സ്വഹീഹായ ഹദീഥുകള്‍ അംഗീകരിക്കല്‍ നിര്‍ബന്ധം, അവയെ ധിക്കരിക്കല്‍ അപരാധം.

അല്ലാഹു പറയുന്നു: ”ഇല്ല, നിന്റെ രക്ഷിതാവിനെത്തന്നെയാണ് സത്യം; അവര്‍ക്കിടയില്‍ ഭിന്നതയുണ്ടായ കാര്യത്തില്‍ അവര്‍ നിന്നെ വിധികര്‍ത്താവാക്കുകയും നീ വിധികല്‍പിച്ചതിനെപ്പറ്റി പിന്നീടവരുടെ മനസ്സുകളില്‍ ഒരു വിഷമവും തോന്നാതിരിക്കുകയും അത് പൂര്‍ണമായി സമ്മതിച്ച് അനുസരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതുവരെ അവര്‍ വിശ്വസികളാവുകയില്ല” (ക്വുര്‍ആന്‍ 4:65).

ഇമാം ഇബ്‌നുകഥീര്‍(റഹി) ഇതിന്റെ വിശദീകരണത്തില്‍ പറഞ്ഞു: ”…നിങ്ങളില്‍ ഒരാളും പരിപൂര്‍ണ വിശ്വാസിയാവുകയില്ല; മുഴുവന്‍ കാര്യങ്ങളിലും റസൂല്‍(സ്വ)യെ വിധികര്‍ത്താവായി സ്വീകരിക്കുന്നത് വരെ. അവിടുന്ന് വിധിച്ചിട്ടുള്ളതെന്തും സത്യമാണ.് പ്രത്യക്ഷമായും പരോക്ഷമായും അതിന് കീഴ്‌പെടല്‍ നിര്‍ബന്ധവുമാണ്”(തഫ്‌സീര്‍ ഇബ്‌നു കഥീര്‍ 1:471).

”മത കാര്യങ്ങളിലുള്ള ഏകോപനം ക്വുര്‍ആനും സുന്നത്തും അവലംബിക്കുന്നതിലൂടെയല്ലാതെ ഉണ്ടാവുകയില്ല” (തഫ്‌സീറുസ്സഅദി 1/434).

അല്ലാഹു പറയുന്നു: ”അല്ലാഹുവും അവന്റെ റസൂലും ഒരു കാര്യത്തില്‍ തീരുമാനമെടുത്ത് കഴിഞ്ഞാല്‍ സത്യവിശ്വാസിയായ ഒരു പുരുഷന്നാകട്ടെ, സ്ത്രീക്കാകട്ടെ തങ്ങളുടെ കാര്യത്തെ സംബന്ധിച്ച് സ്വതന്ത്രമായ അഭിപ്രായം ഉണ്ടായിരിക്കാവുന്നതല്ല. വല്ലവനും അല്ലാഹുവെയും അവന്റെ ദൂതനെയും ധിക്കരിക്കുന്ന പക്ഷം അവന്‍ വ്യക്തമായ നിലയില്‍ വഴിപിഴച്ചു പോയിരിക്കുന്നു” (ക്വുര്‍ആന്‍ 33:36).

ഇബ്‌നു കഥീര്‍(റഹി) പറഞ്ഞു: ”ഈ വചനം പൊതുവായി എല്ലാ കാര്യങ്ങള്‍ക്കുമുള്ളതാണ്. എന്തെന്നാല്‍ അല്ലാഹുവും റസൂലും ഒരു കാര്യം വിധിച്ചാല്‍ അതിനെതിരാകലോ മറ്റൊന്ന് തെരഞ്ഞെടുക്കലോ (മറ്റൊരു) അഭിപ്രായമോ, വാക്കോ ഒരാളിലും പാടില്ല” (ത്ഫ്‌സീര്‍ ഇബ്‌നു കഥീര്‍ 3/641).

ഇമാം അഹ്മദ്ബ്‌നു ഹമ്പല്‍(റഹി) പറഞ്ഞു: ”അനിവാര്യമായ സുന്നത്തില്‍ പെട്ടതാണ്, ‘അതിലൊന്നില്‍ ആരെങ്കിലും വിശ്വസിക്കാതിരിക്കുകയോ, സ്വീകരിക്കാതിരിക്കുകയോ, ഉപേക്ഷിക്കുകയോ ചെയ്താല്‍ അവന്‍ അതില്‍ പെട്ടവനല്ല’ എന്നത്. ഹദീഥിന്റെ വിശദീകരണം ഒരാള്‍ക്ക് അറിയുന്നില്ല, അവന്റെ ബുദ്ധി അത് കണ്ടെത്തുന്നുമില്ല എങ്കില്‍ നിശ്ചയം അവന് ലഭിച്ചത് കൊണ്ട് വിധിക്കണം. അവന്റെ മേല്‍ (സുന്നത്തില്‍) വിശ്വസിക്കലും കീഴ്‌പെടലും നിര്‍ബന്ധമാണ്” (ശറഹു ഉസ്വൂലുസ്സുന്ന, പേജ്:53).

 

മൂസ സ്വലാഹി, കാര
നേർപഥം വാരിക